Macro

«Δεν είμαστε η αστυνομία, είσαι ασφαλής!»

Αυτά τα λόγια είπε μια ομάδα διαδηλωτών σε μια 17χρονη νεαρή κοπέλα που πέρασε από το οδόφραγμα της αστυνομίας κατά τη διάρκεια των συνεχιζόμενων διαδηλώσεων στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τη σύλληψη του Ιμάμογλου, οι διαμαρτυρίες άρχισαν να επιμένουν και να επεκτείνονται. Σχεδόν ολόκληρη η αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου του Δημοκρατικού Κόμματος (DEM), μαζί με πολλά συνδικάτα και ΜΚΟ, καλλιτέχνες, ηθοποιούς, ακαδημαϊκούς και φοιτητές, έχουν διαδηλώσει στην περιοχή Σαρατσάνε (Sarachane, Fatih), μπροστά από το κτίριο του Μητροπολιτικού Δήμου της Κωνσταντινούπολης. Όπως φαίνεται σε συνεντεύξεις στον δρόμο, ακόμη και ορισμένοι υποστηρικτές του κυβερνώντος κόμματος (AKP) είναι αρκετά ενοχλημένοι από τη συνεχιζόμενη επιχείρηση. Οι κατηγορίες ακούγονται σοβαρές, ωστόσο δεν υπάρχουν βάσιμες αποδείξεις για τη σύλληψη του Ιμάμογλου. Όλοι ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Είναι μια προσπάθεια του Ερντογάν να σταματήσει την υποψηφιότητά του επιφανούς στελέχους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2028. Ένας άλλος λόγος είναι ότι ο Ερντογάν είναι πρόθυμος να αναλάβει τον δήμο ορίζοντας έναν διαχειριστή, ενώ υπάρχουν φήμες ότι σχεδιάζει να εφαρμόσει το ίδιο και στο ίδιο το CHP.

Αλλά γιατί τώρα; Υπάρχουν μερικές ρητορικές ερωτήσεις που έχουν στο μυαλό τους άνθρωποι από όλες τις παρατάξεις και πεποιθήσεις. Μήπως επειδή όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερες ψήφους χάνει ο Ερντογάν; Μήπως επειδή πιστεύει ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει και να ολοκληρώσει την ατζέντα που σχετίζεται με τη Β΄ Δημοκρατία μετά την αλλαγή καθεστώτος το 2016; Μήπως επειδή δεν μπορεί να αφήσει τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης να έχει την απόλυτη εξουσία που κατέχει ο ίδιος από τότε; Ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας ήττας στις εκλογές για τον πρόεδρο Ερντογάν; Αυτό ακούγεται αρκετά ανησυχητικό στα αυτιά μου. Μέχρι σήμερα, αν εξαιρέσουμε τα πρώτα 6-7 χρόνια, 16-17 χρόνια αυταρχικού καθεστώτος κύλησαν με μαζικό έλεγχο στα κυρίαρχα ΜΜΕ (αν εξαιρέσουμε μερικές εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια), με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια να έχουν εξατμιστεί από το ταμείο, αμέτρητα περιστατικά διαφθοράς και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές από την αστυνομία και τα δικαστικά όργανα της χώρας, σοβαρή οικονομική κρίση λόγω κακής διαχείρισης, φτωχό εκπαιδευτικό σύστημα, αυξανόμενη κοινωνική παρακμή, έλλειψη ηθικής σε όλους τους τομείς και ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα λίγα πράγματα που αυξάνονται είναι τα κέρδη των κεφαλαιούχων, των πολιτικών και των υπηρετών τους, αλλά και η ασταμάτητη οργή του λαού της Τουρκίας που αρνούνται να μείνουν σιωπηλοί απέναντι σε όλα αυτά, βλέποντας το σημείο όπου η χώρα τους έχει φτάσει.

Μαζί με τις διαδηλώσεις, έχει ξεκινήσει ένα ευρύ μποϊκοτάζ κατά των εταιριών που έχουν ισχυρούς δεσμούς με τον πρόεδρο και το κόμμα του, καθώς και μια εκστρατεία όπου ο κόσμος απαιτεί ζωντανή μετάδοση στο TRT ενώ θα διεξάγονται οι δίκες. Επιπλέον, ενώ ο πρόεδρος Ερντογάν προσπαθεί να προωθήσει τη Β΄ Δημοκρατία, τα πλήθη φωνάζουν δυνατά για τον Β΄ Σωτήριο Πόλεμο που είναι γνωστός ως Τουρκικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας. Έχω πλήρη επίγνωση ότι αυτό σας ακούγεται άβολο, λαμβάνοντας υπόψη τους εορτασμούς της Ελληνικής Επανάστασης για την Ανεξαρτησία αυτές τις μέρες, καθώς και μερικές εκατοντάδες χρόνια κοινής ιστορίας, γεμάτες πόνο και αίμα δυστυχώς, αλλά πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε ότι μοιραζόμαστε κοινές βάσεις.

Πλησιάζοντας στο τέλος του σημειώματός μου, ας επιστρέψουμε για λίγο στον τίτλο του άρθρου. Σήμερα, για άλλη μια φορά η Τουρκία δεν κατάφερε να προστατεύσει τα παιδιά της. Τι είδους μέλλον μάς περιμένει όταν δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από οικονομικές ή πολιτικές αναταραχές, ατυχήματα τρένων ή νόμιμες σφαίρες των αστυνομικών δυνάμεων ή οποιεσδήποτε άλλες απειλές; Για ποιο πράγμα αξίζει να ζήσουμε αν δεν είναι για τα παιδιά και το μέλλον μας; Έχουμε αποτύχει μέχρι τώρα, όλοι έχουμε αποτύχει. Ας το παραδεχτούμε, αγαπητοί μου φίλοι. Είναι όμως ακόμα στο χέρι μας να αποκαταστήσουμε τη συμμετοχική δημοκρατία στις χώρες μας. Όπως είπε κάποτε ο Ναζίμ Χικμέτ: «Θα δούμε όμορφες μέρες, πιστέψτε το, παιδιά!»

Copyleft, τούρκος πολίτης

Η ΕΠΟΧΗ