Η πολύ μεγάλη αριθμητικά αύξηση των κρουσμάτων – ακόμα και με ήπια νόσηση – σημαίνει ελλείψεις σε προσωπικό, τόσο σε κρίσιμες υποδομές (με σκέψεις να δουλεύουν υγειονομικοί που νοσούν χωρίς συμπτώματα, μετά το πενθήμερο, στα νοσοκομεία covid, αλλά και ερωτήματα τι θα γίνει π.χ. με τις συγκοινωνίες), όσο και σε άλλες επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να κλείσουν λόγω ασθένειας του προσωπικού τους.
Αν μη τι άλλο, ας είναι (ξανά) η πανδημία η αφορμή να σκεφτούμε για το ρόλο της εργασίας και των εργαζόμενων.
Για το πώς, όσο και αν προχωράει η τεχνολογία, παραμένουν αναντικατάστατοι.
Για το πώς η προστασία της υγείας και της ασφάλειάς τους, η ξεκούρασή τους, οι καλές συνθήκες εργασίας, δεν είναι (μόνο) θέμα ατομικής ποιότητας ζωής, αλλά σε τελική ανάλυση προϋπόθεση συλλογικής επιβίωσης.
Και, φυσικά, για το πώς #χωρίς_εσένα_γρανάζι_δεν_γυρνά #εργάτη_μπορείς_χωρίς_αφεντικά.
Δανάη Κολτσίδα
Ανάρτησή της στο Facebook
