Ενώ όλοι ασχολούνται με τα πρόσωπα των νέων γραμματέων (όχι ότι δεν υπάρχει ζουμί κι εκεί), εγώ θέλω, ίσως και λόγω…επαγγελματικής διαστροφής, να μείνω στο διοικητικό κομμάτι:
1. Η ανακοίνωση του “ανασχηματισμού” κεντρικά, σε συνδυασμό με τις διαρροές για το μπρα-ντε-φερ που υπήρξε σε ορισμένες περιπτώσεις και την επιβολή της βούλησης του Μεγάρου Μαξίμου, είναι ακόμα ένα επεισόδιο αλλοίωσης των χαρακτηριστικών ή αμερικανοποίησης της ελληνικής πολιτικής και διοίκησης. Οι Γενικοί και Ειδικοί γραμματείς εντάσσονται κι αυτοί στο πλαίσιο του συγκεντρωτικού υδροκέφαλου επιτελικού κράτους με άμεση σύνδεση με την προεδρία της κυβέρνησης και όλο και λιγότερη σχέση με τον αντίστοιχο Υπουργό, του οποίου είναι οι άμεσοι συνεργάτες, ή το υπουργείο εντός του οποίου πρεπει να λειτουργήσουν ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και διοίκησης.
2. Οι αλλαγές στη διάρθρωση των γραμματειών επίσης αποκαλύπτει πολλά. Δύο παραδείγματα:
– Η γενική γραμματεία Εργασίας σπάει στα δύο. Εργασιακές σχέσεις από τη μια και απασχόληση από άλλη. Λες και είναι δυνατόν να αντιμετωπίσεις την ανεργία σε ένα διαλυμένο εργασιακό τοπίο ή λες και μπορεί να υπάρξει σοβαρή προστασία εργασιακών δικαιωμάτων σε μια χώρα που έχει ανεργία στο θεό. Και την ίδια στιγμή, διπλασιασμός των δομών ενώ υπάρχει ήδη ο ΟΑΕΔ για την απασχόληση και το ΣΕΠΕ για τις εργασιακές σχέσεις. Βέβαια, κάποιοι επισήμαναν ότι η μετατροπή του σε ανεξάρτητη αρχή με αποκλειστικά ελεγκτικό έργο θα το αποκόψει από τη χάραξη πολιτικών, αλλά φωνή βοώντων εν τη ερήμω…
– Ακόμα καλύτερο, η Ειδική Γραμματεία Προοπτικής Διερεύνησης. Εκτός της κάκιστης ελληνικής απόδοσης του foresight, εδώ μιλάμε για τη δημιουργία διοικητικής δομής με αρμοδιότητες τουλάχιστον τόσο νεφελωδεις όσο και ο τίτλος της, για κάτι που κανονικά είναι αντικείμενο των think tanks, των πανεπιστημίων και σε πολιτικό επίπεδο του δημοκρατικού πολιτικού διαλόγου. Και βέβαια, επειδή το #επιτελικό_κράτος δεν δίνει λογαριασμό, κανείς δεν θεώρησε ότι πρέπει να γίνει ένας απολογισμός της υπάρχουσας εδώ και λιγοτερο από ενα χρόνο επιτροπής με πρόεδρο τον νέο ειδικό γραμματέα, που δικαιολογεί την αναβάθμιση και της Επιτροπής και του ίδιου…
[UPD – μετά από σωστή επισήμανση σε pm :
Δεν αμφισβητώ την ανάγκη στρατηγικού σχεδιασμού στα μεγάλα διακυβεύματα του μέλλοντος. Αλλά οι χώρες που το κάνουν αυτό με σοβαρούς όρους (βλ. λ.χ. τη δουλειά που έγινε στη Γερμανία για το industry 4.0) δεν το κάνουν με όχημα μια ειδική γραμματεία, που είναι δομή περιορισμένης εμβέλειας, ούτε το αποφασίζουν και το ανακοινώνουν εν μια νυκτί μαζί με άλλα 1000 θέματα. Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες προκλήσεις δεν μπορούν να απαντώνται χωρίς μηχανισμούς δημοκρατικής πολιτικής και κοινωνικής συζήτησης και συμμετοχής.]
Δανάη Κολτσίδα
Ανάρτησή της στο Facebook
