Τη συνέντευξη πήρε ο Κώστας Παπαγιάννης
* Η διάταξη για τη δυνατότητα αναδοχής παιδιών κι από ομόφυλα ζευγάρια “πέρασε” από την Επιτροπή εν μέσω αντιδράσεων. Πώς απαντάτε στο επιχείρημα ότι “η κοινωνία δεν είναι ώριμη” για μια τέτοια αλλαγή;
Η αρνητική θέση που μπορεί να έχει κάποιος για ορισμένα θέματα δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από τόσο φθηνές δικαιολογίες. Η κοινωνία διαμορφώνεται και από τις επιλογές των πολιτικών σχηματισμών, που είναι είτε προοδευτικοί είτε συντηρητικοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του διακηρύσσει ότι το κοινωνικό του σχέδιο δεν μπορεί να δημιουργεί αποκλεισμούς οποιουδήποτε είδους. Κάθε φορά στην ιστορία οι προοδευτικές αλλαγές ορίστηκαν από τους συντηρητικούς ως μη αποδεκτές από την κοινωνία. Με αυτήν την έννοια δεν θα είχαμε εκλογές, κοινωνικό κράτος, συντάξεις, δημόσια Παιδεία. Είναι ευτυχές, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ τολμά και η επιλογή του, ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο ζήτημα, θα τον δικαιώσει πολιτικά.
* Οι αντιδράσεις σε ένα νομοσχέδιο ενίσχυσης δικαιωμάτων αυτήν τη φορά δεν ήρθαν μόνο από τους ΑΝ.ΕΛΛ., αλλά και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς σχολιάζετε τη στάση των βουλευτών που διαφώνησαν;
Στον πολιτικό μας χώρο υπήρχαν και θα υπάρχουν διαφωνίες σε αρκετά ζητήματα που είναι αποτέλεσμα των διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών αφετηριών που έχουμε. Στα ζητήματα όμως των δικαιωμάτων δεν μπορούν να υπάρξουν εκπτώσεις κι αστερίσκοι. Είναι ένα από τα συγκροτητικά χαρακτηριστικά του χώρου μας η επιμονή στη διατήρηση και αύξηση του πεδίου των δικαιωμάτων σε ολοένα και περισσότερους/ες. Ο χώρος της δικής μας Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποκύπτει στον κυρίαρχο κοινωνικό συντηρητισμό ή σε κινήσεις πολιτικού εκβιασμού.
* Η Ν.Δ. κράτησε αρνητική στάση έναντι της αλλαγής αυτής, ενώ και η ΔΗ.ΣΥ. εξέφρασε επιφυλάξεις. Πώς σχολιάζετε συνολικά τη στάση των δύο αυτών κομμάτων στο ζήτημα των δικαιωμάτων;
Η Ν.Δ. εδώ και καιρό έχει πετάξει τη μάσκα του ευρωπαϊκού κεντροδεξιού κόμματος κι έχει στρίψει το τιμόνι τέρμα δεξιά. Ακόμα κι όταν πάει να ψελλίσει κάτι υποστηρικτικό για τα ατομικά δικαιώματα, το ντύνει με τόσες εξαιρέσεις ώστε στο τέλος έχει γίνει αγνώριστο. Από την άλλη η ΔΗ.ΣΥ. μπορεί να εμφανίζεται προοδευτικότερη της Ν.Δ., αλλά στους κόλπους της κυριαρχούν ορισμένες συντηρητικές φωνές που σκεπάζουν τις εκπεφρασμένες θέσεις της σε αρκετά ζητήματα. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προβαίνει σε μεταρρυθμίσεις πολιτισμικού φιλελευθερισμού θα έπρεπε να τέλει υπό την υποστήριξη αυτών των δυο κομμάτων, που δυστυχώς για όλους/ες μας έχουν συντηρητικοποιηθεί επικίνδυνα.
* Τι πρέπει να προσεχθεί στην τελική φάση των διαπραγματεύσεων για την έξοδο της χώρα, από τα Μνημόνια; Πώς σχολιάζετε την κριτική περί “μη καθαρής” εξόδου;
Να μιλήσουμε για τη μεταμνημονιακή εποχή χωρίς στερεότυπα. Τον Αύγουστο ολοκληρώνεται το πρόγραμμα και η χώρα αποκτά περισσότερους βαθμούς ανεξαρτησίας στην ασκούμενη πολιτική. Όπως όλες οι χώρες της Ε.Ε., έτσι και η Ελλάδα υπόκειται στους περιορισμούς του Μάαστριχτ αλλά και στους περιορισμούς μιας επιτήρησης που έχουν οι χώρες που υλοποίησαν αντίστοιχα προγράμματα, όπως η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Η έξοδος της χώρας από τη σκληρή εποπτεία μας επιτρέπει να κάνουμε περισσότερα για τις κοινωνικές τάξεις που η Αριστερά προνομιακά θέλει να αντιπροσωπεύσει. Οι εκλογές του 2019 θα κριθούν από την αποτελεσματικότητά μας σε αυτό ακριβώς το σημείο: οι πολίτες αναζητούν τους λόγους για τους οποίους μπορούν να μας ξαναστηρίξουν και εμείς χρειάζεται να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να τα καταφέρουμε.
* Το μεγάλο “στοίχημα” της μεταμνημονιακής περιόδου είναι η ανάπτυξη, και ιδιαίτερα η περιφερειακή. Τι παρεμβάσεις απαιτούνται, κατά τη γνώμη σας, για μια “ακριτική” περιοχή, όπως η Δράμα;
Η περιφερειακή ανάπτυξη πρώτιστα είναι και ζήτημα δικαιοσύνης πέρα απ’ όλα τ’ άλλα. Με την επιλογή της διοργάνωσης περιφερειακών συνεδρίων η κυβέρνηση δείχνει τον προσανατολισμό της σε αυτή την κατεύθυνση. Για τη Δράμα υπάρχουν δύο εμβληματικές παρεμβάσεις που πρέπει να ολοκληρωθούν για να αποδειχτεί η διαφορετική λειτουργία αυτής της κυβέρνησης.
Το πρώτο είναι η σύνδεση της Δράμας με την Εγνατία μέσω της Αμφίπολης. Ένα έργο που οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατόρθωσαν να το αναγγείλουν πάνω από 20 φορές χωρίς ποτέ να γίνει. Και το δεύτερο είναι η ολοκλήρωση και λειτουργία του καταστήματος κράτησης στον Νικηφόρο. Επίσης ένα έργο που ξεκίνησε το 2004 και οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατόρθωσαν να το μετατρέψουν σε έργο φάντασμα. Πέραν τούτων όμως οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης πρέπει να είναι στοχευμένες και στη δημιουργία ασφαλούς οικονομικού περιβάλλοντος, ώστε να βγει η περιοχή από την απομόνωση δεκαετιών.
Πηγή: Η Αυγή
