Η έκβαση της σύγκρουσης θα κριθεί από το αν οι δυνάμεις της Κόκκινο-Κόκκινο-Πράσινης συμμαχίας, δηλαδή η Ριζοσπαστική Αριστερά, οι Οικολόγοι και η Αριστερή Σοσιαλδημοκρατία θα μπορέσουν να συγκροτήσουν μια συμμαχία συμπαγή, συνεκτική, και θαρραλέα.
Το κείμενο, συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που κατέθεσε η «Ομπρέλα» δεν είναι μια διακήρυξη αρχών ενός ρεύματος ιδεών, αντίθετα είναι ένα πολιτικό κείμενο που μεριμνά, δίνοντας στοιχεία και αναλύσεις, προκειμένου να δημιουργηθεί το πολιτικό σχέδιο επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ώστε να γίνει πράξη η υπόσχεση ότι τη «δεύτερη φορά Αριστερά» τα πράγματα θα είναι αλλιώς. Με αυτή την έννοια περιλαμβάνονται στοιχεία αναστοχασμού: τι κάναμε σωστά και τι λάθος, τι υποτιμήσαμε και τι δεν προλάβαμε, τι μεταθέσαμε για αργότερα, όπως και ποια νέα προβλήματα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Για αυτούς τους λόγους το κείμενο δεν απευθύνεται αποκλειστικά στο εσωκομματικό ακροατήριο, αλλά στο ευρύτερο κοινωνικό, που νοιάζεται.
Ερμηνευτικά κλειδιά
Στον Απολογισμό της πολιτικής μας διαδρομής και της κυβερνητικής μας θητείας, που συνομολογήσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιήσαμε 2 εκφράσεις κλειδιά, που κωδικοποιούν την ταυτότητα μας, τα οποία είναι και ερμηνευτικά εργαλεία για το κείμενο της Ομπρέλας.
Το πρώτο: «εντός και εναντίον», το οποίο το ερμηνεύσαμε με ποιο τρόπο λειτουργείς στρατηγικά σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον, χωρίς να παραιτείσαι, να συμφιλιώνεσαι με τις ανισότητες και την αδικία, χωρίς να γίνεσαι όμοιος με τον αντίπαλο σου. Χωρίς να συμφιλιώνεσαι δηλαδή με τον καπιταλισμό, ο δικός μας ορίζοντας είναι ο σοσιαλισμός και οι πολλαπλοί δρόμοι πραγμάτωσης του κοινωνικού μετασχηματισμού.
Το δεύτερο ερμηνευτικό κλειδί: «διευρύνοντας τα όρια του εφικτού», με την έννοια ότι παράγουμε πολιτική σε ένα δυσμενές περιβάλλον, σε ένα πλαίσιο εκβιασμών, καταναγκασμών και νεοφιλελεύθερης επιβολής.
Η στάση μας όλα αυτά τα χρόνια της κυβερνητικής μας διαδρομής ήταν να δημιουργούμε ρήγματα στο πλαίσιο των καταναγκασμών. Σε εποχές σκληρών Μνημονίων να δημιουργούμε ένα παράλληλο Πρόγραμμα, στοιχεία του οποίου ήταν η αναδιανομή και η μείωση των ανισοτήτων, η αξιοπρέπεια της εργασίας και η προστασία των διεκδικήσεων των εργαζομένων, η επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους και η καθολικότητα των δικαιωμάτων, με εμβληματική μεταρρύθμιση το δικαίωμα στην Υγεία των ανασφάλιστων, των μεταναστών συμπεριλαμβανομένων. Έχω την πεποίθηση ότι για τους παραπάνω λόγους μας εμπιστεύτηκε, σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, το 31,5% της ελληνικής κοινωνίας, με τους νέους πρώτους απ’ όλους.
Αυτή είναι η αφετηρία μας και δεν πρέπει να τη διαψεύσουμε. Δεν είναι,όμως, στις νέες συνθήκες επαρκές, αν θέλετε δεν ήταν αρκετό ούτε το τελευταίο διάστημα της κυβερνητικής μας θητείας, με την έννοια ότι υποτιμήσαμε τις προσδοκίες των μεσαίων στρωμάτων για άμεση αποκατάσταση, προσδοκία που πυροδοτούσε συστηματικά η ΝΔ –και η οποία σε ένα χρόνο διαψεύστηκε με κρότο. Αγνοήσαμε τον διαβρωτικό ρόλο της αντι ΣΥΡΙΖΑ συμμαχίας, δεν διορθώσαμε εγκαίρως τα στραβά της διακυβέρνησης, την έπαρση και την αυτάρκεια. Δεν κατανοήσαμε επαρκώς το νεοσυντηρητικό κύμα που καβάλησε η ΝΔ, το οποίο οργανώνεται με βάση τον εθνικισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία, τις θεωρίες συνομωσίας, τα fakenews. Στην πραγματικότητα η συντηρητική ηγεμονία υποδαυλίζει το φόβο της απώλειας της ταυτότητας, της κοινωνικής και της φαντασιακής ταυτότητας. Η ακροδεξιά βιοπορίζεται παντού με αυτό το φόβο, είτε μιλάμε για την ακροδεξιά στην Ελλάδα, είτε μιλάμε για τον Τραμπ, τον Μπολσονάρου ή τον Όρμπαν.
Χριστόφορος Παπαδόπουλος
Πηγή: iEidiseis
