Με ποιο σχέδιο ο ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει όρους ιδεολογικής ηγεμονίας και προγραμματικών συγκλίσεων σε μια περίοδο τόσο μεταβατική για το πολιτικό σύστημα, αλλά και τόσο απρόβλεπτη για τις κοινωνικές συμπεριφορές και προσδοκίες; Πώς θα ξαναγίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα λαϊκό ανάχωμα δημοκρατίας σε μια περίοδο που η παραδοσιακή Δεξιά και κυρίως η Ακροδεξιά ενισχύονται σε ολόκληρη την Ευρώπη;
Η νέα διαιρετική τομή (που αντικαθιστά την παλαιότερη Δεξιά – Αντιδεξιά), από τη μια νεοφιλελευθερισμός – εθνικισμός και από την άλλη κοινωνικό κράτος και δημοκρατία, διαμορφώνει τον νέο διπολισμό που αντανακλά την κοινωνική πόλωση ως επακόλουθο των Μνημονίων. Η αντίθεση Αριστερά – Δεξιά προσλαμβάνει νέο χαρακτήρα με πρωτεύουσα σημασία στη μάχη των ιδεών και της ταυτότητας.
Δεν είναι λοιπόν λύση η παλινδρόμηση σε πολυσυλλεκτικά κόμματα που συγκλίνουν στο κέντρο χωρίς ευκρινείς κοινωνικές αναφορές, κόμματα που ισορροπούν γύρω από ένα αρχηγοκεντρικό μοντέλο. Χρειαζόμαστε κόμματα αρχών που γι’ αυτόν τον λόγο θα είναι ικανά να δημιουργούν κοινωνικές – πολιτικές συμμαχίες και τελικά ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα, εμπνέοντας πρώτα και κύρια τους νέους, δίνοντας φωνή στον κόσμο των «από κάτω».
Μέσα στο ανάγλυφο του νέου διπολισμού, η Αριστερά δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τον χώρο του Κέντρου, αν και πρέπει να επηρεάσει ένα μεγάλο μέρος του προς την κατεύθυνση της προοδευτικής ανασυγκρότησής του. Πάντοτε ελλοχεύει το φάντασμα της «ιταλοποίησης».
Η διάλυση της ιταλικής Αριστεράς επισυνέβη μετά από μια σύντομη περίοδο ψευδαισθήσεων κυβερνητικής πρωτοβουλίας, καθώς η μεγάλη ιστορική παράδοση της Αριστεράς ανεπαισθήτως «κεντροποιήθηκε» με τις γνωστές επιπτώσεις, κυριότερη από τις οποίες είναι η ενίσχυση της Ακροδεξιάς τύπου Σαλβίνι.
Δεν τρέχω, ούτε μεταφέρω μηχανιστικά τις εμπειρίες. Οφείλουμε όμως να ακούσουμε ανησυχίες και εύλογα ερωτήματα που δημιουργούνται με αφορμή π.χ. τον τελευταίο «μικρό ανασχηματισμό». Δεν αναφέρομαι κυρίως στην κριτική στα πρόσωπα, που κι αυτή έχει τη σημασία της, αλλά στο γεγονός ότι δεν έχει συζητηθεί και συνομολογηθεί στο κόμμα και στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς το αναγκαίο σχέδιο για συγκλίσεις με προοδευτικές δυνάμεις στο έδαφος των αριστερών αξιών και προγραμματικών προτάσεων.
Και έτσι άθελά μας βοηθούμε την προπαγάνδα των αντιπάλων μας, που θέλουν να συκοφαντήσουν την Αριστερά ότι ενδίδει στην Κίρκη της εξουσίας. Μια τέτοια εικόνα μας απομακρύνει από τον ζωτικό χώρο εκατομμυρίων συμπολιτών μας κι ανάμεσά τους ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι παρακολουθούν με κριτική στάση ή και απόσταση την προσπάθειά μας και είναι πιθανό με τέτοιες κινήσεις να απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο.
Η ανασυγκρότηση του προοδευτικού πόλου περνάει μέσα από αμφίπλευρο άνοιγμα αφενός προς την Αριστερά και αφετέρου προς τις διάφορες εκδοχές της Κεντροαριστεράς, αρκεί βέβαια το ένα άνοιγμα να μην ακυρώνει το άλλο.
Ο Νίκος Φίλης είναι βουλευτής Α’ Αθήνας και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Αυγή
