Πέμπτη βράδυ γράφονται αυτές οι γραμμές. Ο Χασίρ Λατίφ, 28χρονος εργάτης γης από το Πακιστάν, χαροπαλεύει στην ΜΕΘ του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αγίων Αναργύρων όπου βρίσκεται εδώ και μια βδομάδα.
Ο Χασίρ συνελήφθη αρχικά μέσα σε ένα χωράφι κοντά στην Πάτρα. Δεν τον έπιασαν να κλέβει, να απειλεί, να κάνει κακό σε κανένα, αλλά να καλλιεργεί τη γη, να την περιποιείται. Τον έπιασαν οι φύλακες του νόμου και της τάξης χωρίς χαρτιά ή με ληγμένα χαρτιά, αυτό δεν έχει καμμιά σημασία.
Έμεινε 18 μήνες φυλακισμένος στο περίφημο και γνωστό για τις αυτοκτονίες και τις άθλιες συνθήκες του Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης Κορίνθου. Εκεί ο Χασίρ –παρότι εξάντλησε τα ανώτερα όρια κράτησης που προβλέπονται– κατάφερε και άντεξε. Όταν βγήκε, η ελευθερία του δεν κράτησε για πολύ. Συνελήφθη ξανά και έξι μήνες βρέθηκε κρατούμενος στην Αμυγδαλέζα. Αυτή τη φορά κρεμάστηκε με το σεντόνι του στο κοντέινερ-κελί του.
Τις προάλλες, η «πολιτισμένη» ευρωπαία πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον Ντερ Λαιεν, εισηγήθηκε μαζί με άλλα, ακόμη σκληρότερα, μέτρα για πρόσφυγες και μετανάστες η διοικητική κράτηση (χωρίς λόγο, αδίκημα, ποινή) να αυξηθεί από 18 μέχρι 28 μήνες.
Μητσοτάκης και Βορίδης πανηγυρίζουν για τις νέες αποφάσεις. Τους λύνουν τα χέρια για να μπορούν να δένουν μέχρι ασφυξίας χέρια, σώματα και ελπίδες χιλιάδων αθώων ανθρώπων που σαπίζουν, παγώνουν ή καίγονται σε στρατόπεδα-φυλακές.
Για μας, ο Χασίρ είναι ο ήρωας μας. Είναι ο ήρωας που πότισε, μεγάλωσε και μάζεψε τις φράουλες, που πότισε και κλάδεψε τις ελιές. Είναι ο ήρωας που μας οδηγεί με πανανθρώπινη διεθνιστική πυξίδα στους δρόμους της ανάγκης, του δικαίου και της αλληλεγγύης. Ελπίζουμε να κερδίσει τη μάχη για τη ζωή και την ελευθερία του.
Την Παρασκευή, θα βρεθούμε έξω από το κτίριο που ο Χασίρ Λατίφ και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου παλεύουν να κρατηθεί ζωντανός.
Με όλες μας τις δυνάμεις θα καταγγείλουμε τους υπεύθυνους κι αυτού του εγκλήματος.
Ο Χασίρ είναι δικό μας παιδί, σύντροφος, αδερφός, όπως και τα 600 και πλέον θύματα στο έγκλημα της Πύλου, οι 57 ζωές που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών και όσοι-ες-α σώθηκαν. Είναι και δικές μας οικογένειες, οι οικογένειες που από το Σύνταγμα μέχρι το Πακιστάν παλεύουν για Δικαιοσύνη.
Γιατί μόνο αν νιώσουμε όλους αυτούς δικούς μας ανθρώπους, θα βρούμε τη δύναμη να συγκροτηθούν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα κλείσουν το δρόμο στο μαύρο μέτωπο.
Αυτό το μαύρο μέτωπο, αυτοί που αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή, ψεκάζουν με χημικά, ξυλοκοπούν ανθρώπους στις διαδηλώσεις, φυλακίζουν αθώους και αθωώνουν ενόχους, κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία, που με κάθε τρόπο απαξιώνουν την ζωή, είναι οι ίδιοι που βρέθηκαν τη Δευτέρα το απόγευμα Καποδιστρίου και Μάρνη γωνία;
Ηθικοί αυτουργοί και συνένοχοι της (αν μη τι άλλο) φριχτής εγκατάλειψης για να πεθάνει αβοήθητος και πεταμένος στο πεζοδρόμιο σαν σακί ένας 58χρονος άστεγος;
Νίκος Τσιγώνιας
Η ΕΠΟΧΗ
