Ζούμε σε μια χώρα που ο πρωθυπουργός της έχει διακηρύξει δημόσια πως οι ανισότητες είναι η φυσική κατάσταση και στη διάρκεια της θητείας του κάνει ό,τι μπορεί για να μεταβάλει την πεποίθησή του αυτή σε κατεστημένη πραγματικότητα. Για να το πετύχει δεν διστάζει να μετατρέψει την αρχή του «κράτους δικαίου», της επικράτησης δηλαδή του δικαίου, σε αρχή επικράτησης της αδικίας. Και αποδεδειγμένα χρησιμοποιεί για την επίτευξη αυτού του στόχου μεθόδους που θα τις ζήλευαν καθεστώτα με περγαμηνές στην καταστρατήγηση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και τον πανεποπτικό και ανεξέλεγκτο έλεγχο οποιουδήποτε θα μπορούσε να διανοηθεί να αντιδράσει στα σχέδιά του. Εκμεταλλεύεται δε κάθε είδους διαπλοκή και εξυπηρέτηση συμφερόντων, με πιο αθώα ανάμεσά τους την εξελιγμένη πελατειακή λογική, προκειμένου να διασφαλίσει την αδιατάρακτη εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου με τον έλεγχο των μέσων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και την αξιοποίηση των πιο εξελιγμένων διεθνώς μεθόδων χειραγώγησης του εκλογικού σώματος.
Στρώνουν ναρκοπέδια
Η κακόφημη δράση του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας και έχει απασχολήσει τα ελεγκτικά όργανα της ΕΕ, με πιο πρόσφατο δείγμα ελέγχου την ειδική συζήτηση στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, που προκάλεσε η σοσιαλδημοκρατική ομάδα και το βάρος της στην ολομέλεια σήκωσαν ο αντιπρόεδρός του, Δ. Παπαδημούλης, και οι ευρωβουλευτές, Ν. Ανδρουλάκης (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και άμεσα θιγόμενος και ενδιαφερόμενος) και Κ. Αρβανίτης (ΣΥΡΙΖΑ).
Αυτό συμβαίνει γιατί φαίνεται πως έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο ολίσθημα, αλλά για μια πρακτική εγκαθίδρυσης καθεστώτος. Πρόκλησης, δηλαδή, θεσμικής και μόνιμης βλάβης, που αγγίζει πια βασικούς πυλώνες του πολιτεύματος, της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Βλάβη που δεν μπορεί να αρθεί απλά με την ανάδειξη μιας άλλης κυβέρνησης, με βάση την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Γιατί κρίσιμο στοιχείο αυτής της καθεστωτικής πρακτικής είναι η επίμονη προώθηση διαρθρωτικού χαρακτήρα αντιμεταρρυθμίσεων–απορρυθμίσεων, που λειτουργούν ως ναρκοπέδια για όποιον επιχειρεί να τις εξουδετερώσει.
Σ’ αυτή τη χώρα που ζούμε, δυστυχώς, οι εντεύθεν της Δεξιάς δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ενώ στηλιτεύουν αυτή την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται το βάθος της βλάβης που προκαλεί και, κυρίως, τη σοβαρότητα της εξαλλαγής που θα μπορούσε να προκαλέσει η συνέχιση αυτής της πολιτικής για μια ακόμα τετραετία. Δεν ζυγίζουν σωστά το ασήκωτο βάρος που θα πρόσθετε μία ακόμα τετραετία της ΝΔ σε μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, που θα επιχειρούσε να αλλάξει τη μοίρα και την προοπτική αυτού του τόπου. Δεν θα της αρκούσε μια ολόκληρη τετραετία για να ανιχνεύσει και να ανατρέψει αυτή τη νέα «νομοθεσία των βαρβάρων», να την απογομώσει για να ανοίξει δρόμο και να μπορέσει να εφαρμόσει το δικό της πρόγραμμα.
Δεν είναι μια συνηθισμένη πολιτική αντιπαράθεση
Με άλλα λόγια, δεν φαίνεται να συνειδητοποιείται πως η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση δεν είναι μια συνηθισμένη πολιτική αντιπαράθεση, όπου κάθε κόμμα επιδιώκει απλά την καλύτερη δυνατή καταγραφή της εκλογικής δύναμής του, προκειμένου να την αξιοποιήσει στο μέλλον ως εφαλτήριο για μια καλύτερη παρουσία του στο πεδίο του πολιτικού συσχετισμού δύναμης. Δυστυχώς, οι ανάγκες και τα καθήκοντα είναι πολύ πιο σοβαρά και επιτακτικά.
Σ’ αυτή τη χώρα που ζούμε, ευτυχώς, έγκριτοι αναλυτές της διαχρονικής εκλογικής συμπεριφοράς μας επισημαίνουν ότι, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον, εκτός από εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις (όπως, για παράδειγμα, οι πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές με το καλά δουλεμένο σύνθημα «Καραμανλής ή τανκς»), τα κόμματα της Δεξιάς δεν συγκεντρώνουν πλειοψηφικά ποσοστά, παρότι συχνά αποτελούν «πολυκατοικίες». Αντίθετα, τα κόμματα της εντεύθεν της Δεξιάς πολιτικής διάταξης ως άθροισμα πλειοψηφούν συστηματικά. Η Δεξιά και οι σύμμαχοί της το ξέρουν πολύ καλά. Γι’ αυτό και έχουν ερωτευτεί τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα.
Στη συγκυρία που ζούμε, ευτυχώς, διαθέτουμε εκλογικό σύστημα απλής αναλογικής. Η ΝΔ ξέρει ότι με αυτό είναι μειοψηφία. Αυτοί που είναι βέβαιο ότι θα αναδειχθούν πλειοψηφία, πώς σκέφτονται να αξιοποιήσουν αυτή τη δυνατότητα που τους προσφέρεται; Δεν διανοούνται ότι στο έδαφος της απλής αναλογικής έχουν πολύ περισσότερες δυνατότητες ενίσχυσης του συνολικού, αλλά και των επί μέρους εκλογικών ποσοστών, αν υπονοήσουν και μόνο ότι μετεκλογικά είναι όχι απλά διαθέσιμοι, αλλά πρόθυμοι να συνυπάρξουν σε μια χρήσιμη κυβερνητική πλειοψηφία αναγκαία και ικανή να ανατρέψει τα στοιχεία καθεστώτος ανισότητας και αυταρχίας, που, διαφορετικά, ετοιμάζεται να παγιώσει η ΝΔ;
Η ευθύνη μάς βαραίνει όλους
Η ευθύνη για την επιβεβαίωση ή την ακύρωση αυτής της δυνατότητας βαραίνει όλους. Τους «μεγάλους» ίσως περισσότερο. Αλλά και τους «μικρότερους» όχι λιγότερο. Γιατί η απόφαση και η συμβολή στην επιτυχία μιας τέτοιας πολιτικής επιλογής δεν τεμαχίζεται. Ούτε σώζει κανέναν ο εκ των υστέρων ακριβοδίκαιος καταλογισμός ευθυνών.
Η ΝΔ και η ηγεσία της είναι εκεί, απέναντί μας, με τη γνωστή τοις πάσι και βιωμένη πικρά από όλους μας πολιτική. Διαλαλεί την επιδίωξή της για αυτοδυναμία. Που προϋποθέτει τη δικιά μας αδυναμία να πείσουμε ότι μπορούμε να έχουμε κυβέρνηση απέναντί της από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση. Έχουμε τη δυνατότητα να μεταβάλουμε αυτή την από μέρους της επίδειξη δύναμης σε απόδειξη αδυναμίας. Αυτό θα καταγράψει η ιστορία. Με τους κατά μόνας απολογισμούς και υπολογισμούς πάνω ή κάτω δεκαδικών στα εκλογικά ποσοστά είναι βέβαιο ότι δεν θα ασχοληθεί.
Χαράλαμπος Γεωργούλας
