Γιάννης Μπανιάς, ένας αμετανόητος, επικίνδυνος κομμουνιστής κατηγορίας Γ. Μέσα από τους φακέλους της Ασφάλειας
Ο Γιάννης Μπανιάς μάς έλεγε πάντα ότι μετά το θάνατό του δεν θα πήγαινε στον παράδεισο, όπως κάθε καλός χριστιανός, αλλά στον αστερισμό της Ανδρομέδας. Ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να πει πού βρήκε καταφύγιο για την αιωνιότητα ο Γιάννης. Γνωρίζουμε όμως όλοι ότι όσο ζούσε ανήκε, όπως κάθε καλός κομμουνιστής, στον αστερισμό του «Κ». Στον αστερισμό του κομμουνισμού.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, όπως και πολλοί άλλοι, τον θεωρούσαν για χρόνια ως έναν αναθεωρητή του μαρξισμού, ως τον γραμματέα της «δεξιάς αναθεωρητικής ομάδας». Πολλοί βέβαια από αυτούς, όπως τα «τρομερά παιδιά» των απολογητών του Μπρέζνιεφ –από τη Μαρία Δαμανάκη μέχρι τον Μίμη Ανδρουλάκη και από τον Παύλο Τσίμα μέχρι τον Τ. Θεοδωρικάκο– ανακάλυψαν στη συνέχεια την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας και προσχώρησαν στις πολιτικές εκφράσεις τού πιο ακραίου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Ο Γιάννης αντίθετα έμεινε σταθερός στην υπόθεση της αριστεράς και της κομμουνιστικής προοπτικής, μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή.
Έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε πώς έβλεπαν τον Γιάννη οι ίδιοι οι αντίπαλοί του, οι μηχανισμοί του κράτους –ασφάλεια, στρατός, δικαιοσύνη– ιδιαίτερα την περίοδο της χούντας. (...)