Ενας θησαυρός για μια καινοτόμο και εξωστρεφή ανάπτυξη
Η συζήτηση που συνδέει τον πολιτισμό με την ανάπτυξη βρίσκεται δυστυχώς σε εμβρυϊκό στάδιο στη χώρα μας ή μάλλον εξαντλείται σε ακαδημαϊκούς λόγους, προγραμματικές ομιλίες και κάποιες ενδιαφέρουσες αλλά μεμονωμένες πρωτοβουλίες, θεσμικές ή μη.
Ωστόσο, ο πολιτισμός αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο από τους διεθνείς οργανισμούς, όχι απλώς ως ένας ακόμη πυλώνας της βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά ως κρίσιμος παράγοντας για την εμπλοκή των τοπικών κοινωνιών στα αναπτυξιακά εγχειρήματα, ως προϋπόθεση για την κοινωνική συνοχή και τη δυνατότητα των κοινωνιών να εξελίσσονται και να αλλάζουν ανταποκρινόμενες στους κοινωνικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς. Ο πολιτισμός έχει τη δυνατότητα να κινητοποιεί και να ευαισθητοποιεί τους πολίτες προς νέες κατευθύνσεις, να δημιουργεί πολλαπλώς αξιοποιήσιμη ταυτότητα για έναν τόπο, μια πόλη ή μια χώρα, ενώ ταυτοχρόνως αποτελεί οικονομικό κλάδο αιχμής για μια εξωστρεφή και καινοτόμο ανάπτυξη με ποιοτικές θέσεις εργασίας. (...)
Η χώρα μας διαθέτει τεράστιο υλικό και άυλο πλούτο τόσο στο επίπεδο της πολιτιστικής κληρονομιάς όσο και σε αυτό της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά και της δημιουργικής οικονομίας. Μέχρι πρόσφατα, οι δημόσιες πολιτικές από τη μια αντιμετώπιζαν την πολιτιστική κληρονομιά ως ένα πάγιο περιουσιακό στοιχείο (asset) που δεν απαιτεί ξεχωριστό σχεδιασμό για την ενσωμάτωσή του στην εθνική αναπτυξιακή στρατηγική, ενώ, από την άλλη, όσον αφορά τη σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία, λειτουργούσαν στη βάση μιας πολιτικής επιχορηγήσεων χωρίς στόχους και σχέδιο.