Γιώργος Κυρίτσης

Η προτεραιότητα λοιπόν που έδωσε η κυβέρνηση να σώσει όλον αυτόν τον κόσμο που κινδύνευε από απόλυτη ένδεια δεν αξιολογείται μόνον ηθικά, αλλά και στρατηγικά. Η υποστήριξη των πιο αδύναμων από τον ΣΥΡΙΖΑ είχε άμεση αντανάκλαση και στη μεσαία τάξη. Χάρη σε αυτήν την πολιτική υπάρχει σήμερα έδαφος για ανάπτυξη. Αλλιώς θα υπήρχε έρημος. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι προς το συμφέρον των μεσαίων τάξεων και από άλλη σκοπιά. Από τη σκοπιά του κοινωνικού κράτους. Αν εξαιρέσουμε ένα μικρό αριθμό οικογενειών που έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ιδιωτικώς όλα τα δημόσια αγαθά, καλά ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια, καλά ιδιωτικά νοσοκομεία, καλή ιδιωτική ασφάλιση κ.λπ., όλοι οι υπόλοιποι και φυσικά και οι μεσαίες τάξεις εξαρτώνται λίγο - πολύ από τα δωρεάν δημόσια συστήματα. Για το σχολείο, για το πανεπιστήμιο, για την περίθαλψη, για τη σύνταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τη βελτίωση του κράτους και των υπηρεσιών που παρέχει στους πολίτες. Οι αντίπαλοί του υποστηρίζουν την απογύμνωση του κράτους από αυτές τις λειτουργίες και την παραχώρησή τους σε ιδιώτες. Αυτοί οι ιδιώτες προμηθευτές της υγείας, της εκπαίδευσης και της ασφάλισης όπως έχει αποδειχθεί κατ' επανάληψιν, πουλάνε στις μεσαίες τάξεις υπηρεσίες τις οποίες κανονικά παρέχει δωρεάν και στην ίδια ή καλύτερη ποιότητα το κράτος. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι πολύ ακριβό σπορ για τις μεσαίες τάξεις.

Με τις πρόσφατες τοποθετήσεις και τις δηλώσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, του προέδρου, βουλευτών, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, σχηματοποιείται πλήρως η πολιτική του κόμματος για τη φορολογία και το κοινωνικό κράτος και τα ιδεολογικά της συμφραζόμενα. Τι λέει λοιπόν η Ν.Δ. και το σερβίρει ως «το καινούργιο», ενώ είναι ξαναζεσταμένο το Μνημόνιο; "Θα μειώσουμε το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες παροχές, δηλαδή συντάξεις, επιδόματα, Υγεία και Παιδεία, και θα εξοικονομήσουμε έτσι πόρους ώστε να δώσουμε φοροαπαλλαγές στα ανώτερα στρώματα που μας στηρίζουν. Έτσι θα πετύχουμε με τη μία πολλούς στόχους. Με την απουσία επιδομάτων και την περικοπή συντάξεων κάποιοι θα οδηγηθούν σε εργασία με ό,τι να 'ναι όρους, ακόμα φτηνότερη εργασία απ’ όσο σήμερα και θα παρασύρουν και τους υπάρχοντες χαμηλούς μισθούς ακόμα χαμηλότερα. Διπλό κέρδος εις βάρος της μισθωτής εργασίας. Ταυτόχρονα, θα τους πουλάμε υπηρεσίες που τώρα παρέχει δωρεάν το δημόσιο σύστημα. Έτσι θα κερδίζουμε και πάλι διπλά: αντί οι φτωχοί να επωφελούνται από τους φόρους μας, τους αναλαμβάνουν αυτοί και τους γλιτώνουμε εμείς. Πάλι διπλό κέρδος εις βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας".

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποφύγει όλον αυτόν τον σαματά. «Μπλα μπλα μπλα παραγραφή ή μπλα μπλα μπλα συμφιλίωση, να κοιτάξουμε μπροστά». Όλοι θα χαιρέτιζαν. Και, φυσικά, θα έκλεινε το μάτι ότι μπήκε στο κόλπο, ότι ωρίμασε και είναι έτοιμος για δικά του σκάνδαλα με συμψηφισμό και ομερτά μεταξύ κατεργαρέων. Ή θα μπορούσε να το στρίψει α λα ΚΚΕ: «Τι να κάνουμε; Καπιταλισμό έχουμε, που είναι εκ φύσεως διεφθαρμένο σύστημα, άρα σκάνδαλα θα γίνονται. Είναι η κανονικότητα του συστήματος». Θα κέρδιζε έτσι τον σεβασμό και την εκτίμηση των αντιπάλων του, όπως ο Περισσός που δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Η παρούσα κυβέρνηση, όμως, ανέλαβε το 2015 μια διπλή αποστολή, την απαλλαγή από τα Μνημόνια και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Το πρώτο σκέλος, με χίλιες δυσκολίες και πισωγυρίσματα, επιτεύχθηκε. Η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι πολύ ευκολότερη υπόθεση και σίγουρα είναι το ίδιο σημαντική. Δεν είναι «κάθαρση» από την ύβρη της κοινωνικής καταστροφής, δεν είναι ξεκαθάρισμα πολιτικών λογαριασμών. Είναι πρώτα και κύρια η απαλλαγή από ένα μοντέλο διακυβέρνησης και ανάπτυξης που σχετίζεται άμεσα με τα δεινά της χώρας. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταπολεμήσει τη διαφθορά, η διαφθορά θα καταπολεμήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας.

Εάν (...) η υστερία είναι επιλεγμένο και συστατικό χαρακτηριστικό της στρατηγικής της Ν.Δ. και όχι απλώς ο τόνος που δίνει ο Ά. Γεωργιάδης, γίνεται ευκόλως αντιληπτό ότι και στους λίγους μήνες που μας χωρίζουν από τις εκλογές αυτό ακριβώς θα παραμείνει το στιλ της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας: να υστεριάζει, να αποπειράται συμψηφισμούς, να λαϊκίζει και ψεύδεται ανερυθρίαστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί ενώπιον ενός διλήμματος. Ή θα πρέπει, όπως είναι και η διάθεση των περισσοτέρων στελεχών του, να σηκώνει το γάντι και να ανταποδίδει στα ίσα με το ίδιο ύφος πολιτικής - και έτσι να κινδυνεύσει να εγκλωβιστεί σε ένα πολιτικό ξεκατίνιασμα, στο οποίο η Δεξιά είναι πολύ πιο ικανή. Ή θα πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του, να περιγράφει και να εξηγεί με καθαρότητα την πολιτική του και να κερδίσει με αυτόν τον τρόπο όσους ψηφοφόρους μπορούν να διακρίνουν κάτω από τον θόρυβο που κάνει η τηλεόραση.

Η Νέα Δημοκρατία έχει βάλει κάτω από τις φτερούγες της ολόκληρο το ακροδεξιό παρακράτος του πληκτρολογίου και της σιδερογροθιάς, πιστεύοντας ότι έτσι σκάβει τον λάκκο των Μαδουραίων που κυβερνούν. Στην πραγματικότητα, όμως, σκάβει τον δικό της λάκκο κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, απελευθερώνει δυνάμεις που, όπως έχει αποδειχθεί από την Ιστορία, δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να ελέγξει. Δεύτερον, η συλλογική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας και τα αντανακλαστικά που έχει αναπτύξει χτυπούν καμπανάκια όπου βλέπουν αναβίωση του φασισμού. Η ελληνική κοινωνία τον έχει βιώσει, όπως έχει βιώσει και τον νεοφιλελευθερισμό. Και ακροδεξιοί, και νεοφιλελεύθεροι, και να κυβερνήσουν, ο ελληνικός λαός δεν θα το επιτρέψει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε λοιπόν τον εθνικισμό και τον σκοταδισμό, αλλά η βασική του κατεύθυνση, το επείγον και άμεσο πολιτικό του καθήκον, είναι να νικήσει τη λιτότητα. Η έξοδος από τα Μνημόνια, η αύξηση του κατώτατου μισθού, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μαζί με τα επερχόμενα μέτρα ανακούφισης (προστασία πρώτης κατοικίας, 120 δόσεις κ.λπ.) είναι αυτά που θα δώσουν το στίγμα και θα εδραιώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κύριο εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων στον δρόμο για τις εκλογές.

Επειδή όμως το να εξηγείς περίπλοκες, όπως η εξωτερική πολιτική, καταστάσεις με απλοϊκό τρόπο δεν σε πάει μακριά, το ΚΚΕ πρέπει να ξεπεράσει αυτόν τον, αν μη τι άλλο αντιδιαλεκτικό, μανιχαϊσμό και να καταλάβει μερικά πράγματα: ότι η Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση, είναι μια μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη. Ότι όταν χρειάστηκε, οι Κούρδοι πολέμησαν μαζί με τους Αμερικανούς επειδή αυτό επέτασσε το εθνικό τους συμφέρον. Ότι το συμφέρον της Ελλάδας δεν είναι να βγει από το ΝΑΤΟ τη στιγμή που όλες οι χώρες με τις οποίες έχει ανοιχτά ζητήματα παραμένουν στο ΝΑΤΟ. Αντιθέτως, χρειάζονται φιλειρηνικές κυβερνήσεις όπως η σημερινή στις επιμέρους χώρες. Ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να είναι στο ΝΑΤΟ, αλλά να είναι ταυτόχρονα η μόνη που βάζει όρια στις κυρώσεις στη Ρωσία, η μόνη που δεν αναγνωρίζει τη μαριονέτα των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα κ.λπ. Αν το ΚΚΕ δεν μπορεί να τα καταλάβει αυτά, ας συνεχίσει το τροπάρι περί αμερικανόδουλων. Το πολύ - πολύ να πείσει κάνα χρυσαυγίτη.