Νάσος Ηλιόπουλος

Θα μας ανησυχούσε πάρα πολύ αν παίρναμε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Ν.Δ. σε αυτή τη διαδικασία γιατί η Ν.Δ. έχει συνηθίσει εδώ και καιρό να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην Ευρώπη του Όρμπαν και του Κουρτς, σε μια Ευρώπη που δεν σέβεται ούτε ανθρώπινα ούτε εργασιακά δικαιώματα.

Η Αθήνα είναι μια πόλη της κρίσης. Μια πόλη των κοινωνικών ανισοτήτων. Με δημοτικές αρχές που τόσα χρόνια ήταν πολύ κοντά στο κεντρικό πολιτικό σύστημα και πολύ μακριά από τις γειτονιές της. Χρειαζόμαστε μια πόλη χωρίς «τυφλά σημεία» και «αόρατους ανθρώπους». Μια πόλη που θα δουλεύει με βάση τα όνειρα και τις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Να αποτελέσει δηλαδή ένα σημαντικό πεδίο υλοποίησης κοινωνικής πολιτικής και αλληλεγγύης. Χρειαζόμαστε μια δημοτική αρχή που θα δουλέψει για όλα αυτά τα «μικρά», όπως η καθαριότητα και οι ελεύθεροι χώροι, που ειδικά στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας αποτελούν όρο αξιοπρέπειας για τη ζωή χιλιάδων πολιτών. Μια δημοτική αρχή που θα προστατεύσει το δικαίωμα στην κατοικία απέναντι στη γιγάντωση του realestate και του Airbnb. Που θα ασκήσει μια ουσιαστική στεγαστική πολιτική για νέα ζευγάρια αλλά και για νέους επιστήμονες που θέλουν να επιστρέψουν από το εξωτερικό. Παράλληλα, να αποτελέσει και ασπίδα δημοκρατίας απέναντι στις νεοναζιστικές και ακροδεξιές αντιλήψεις. Να «ακούσει» και να υπερασπιστεί τον μητροπολιτικό πλούτο που έχουν οι γειτονιές της Αθήνας. Δεν γίνεται η Αθήνα να μην προστατεύει και να μην είναι περήφανη για τις μεταναστευτικές της κοινότητες. Είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας. Αυτός ο πλούτος πρέπει να εκπροσωπηθεί και στο δημοτικό συμβούλιο. Τέλος, χρειαζόμαστε μια δημοτική αρχή που δεν θα κρύβεται σε κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν τη λειτουργία και το αύριο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ειδικά τη στιγμή που υπάρχουν φωνές που ζητάνε επιστροφή στη «μνημονιακή πειθαρχία» του μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις, την παραχώρηση κρίσιμων υπηρεσιών σε εργολάβους ή τη μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους δήμους με παράλληλη κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης. Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε να κερδίσει ο φόβος και το μίσος στην Αθήνα αλλά η αλληλεγγύη!

Η όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης και της επίθεσης εναντίον μας από τους υποστηρικτές των μνημονιακών καταναγκασμών αναδεικνύει με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο ότι οι δυνατότητες του επόμενου διαστήματος είναι σημαντικές. Το σύνολο του παλιού καθεστώτος το έχει κατανοήσει και σίγουρα θα κάνει τα πάντα για να ανατρέψει οποιαδήποτε προοπτική ουσιαστικών αλλαγών.

Σε κάθε ευκαιρία, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ξεχνά να τονίσει το δικό της σχέδιο για την εργασία. Με κάθε τους παρέμβαση κάνουν κατανοητό ότι το πρόγραμμά τους για την εργασία έχει προνομιακό πλαίσιο αναφοράς την ύπαρξη των μνημονιακών καταναγκασμών. Η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων, η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία, αποτελούν για αυτούς «αγκυλώσεις που κρατούσαν καθηλωμένη την αγορά». Το 8ωρο χαρακτηρίζεται ξεπερασμένο και η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων αναπτυξιακή πρόταση. Μία πρόταση που οι σύμμαχοι της Ν.Δ. στην Αυστρία προσπαθούν να την υλοποιήσουν μέσω της μετατροπής του 8ωρου σε 12ωρο. Στην πραγματικότητα, δείχνουν ότι στο ζήτημα της εργασίας δεν υπήρξε επιβολή αλλά ουσιαστική ταύτιση του δικού τους σχεδίου με το μνημονιακό πλαίσιο. Το πρόγραμμα της Ν.Δ. για την εργασία θα μπορούσε να χωρέσει στη φράση: «αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, θα έπρεπε να το εφεύρουμε».