Μια ματιά στις κινήσεις, επιλογές και αποφάσεις τόσο της Fed στις ΗΠΑ όσο και της ΕΚΤ στην ευρωζώνη αρκεί για να αποτυπώσει την κλιμάκωση της ανησυχίας στα όρια του πανικού μπροστά στις παρενέργειες του πολέμου στην Ουκρανία.
Το αφήγημα ότι είναι δυνατόν σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και ολοένα αυξανόμενης αλληλεξάρτησης να απομονωθεί η Ρωσία και να γίνει κράτος παρίας χωρίς ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο αποσταθεροποίησης κατέρρευσε.
Υφεση, πληθωρισμός, ενεργειακή κρίση, επισιτιστική κρίση, προσφυγική κρίση προαναγγέλλουν έναν εφιαλτικό χειμώνα 2022-2023.
Τα παραπάνω, ως παράπλευρες απώλειες του πολέμου στην Ουκρανία, είναι απλά μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει αν η Ουάσινγκτον προχωρήσει στην επιβολή οικονομικών κυρώσεων στην Κίνα.
Το ανεξέλεγκτο ντόμινο που περιγράφεται γλαφυρά με την πεταλούδα στην Ιαπωνία που με ένα φτερούγισμά της προκαλεί σεισμό στο Μεξικό έχει αφομοιωθεί ως σκληρή πραγματικότητα.
Ποιος έχει ξεχάσει τις δραματικές συνόδους κορυφής της Ε.Ε. στη διάρκεια της κρίσης της ευρωζώνης, όταν τις πρώτες πρωινές ώρες κάποιος θύμιζε ότι αν δεν υπάρξει συμβιβασμός θα αποσταθεροποιηθούν οι ασιατικές αγορές που άνοιγαν την ίδια ώρα;
Αυτό που θεωρείται αυτονόητο στην Οικονομία δεν λαμβάνεται υπόψη στην πολιτική καθώς, όπως συνήθως, το παρόν αναλύεται με προσεγγίσεις του παρελθόντος.
Το 1947, όταν άρχισε ο πρώτος Ψυχρός Πόλεμος, η ΕΣΣΔ απομονώθηκε μαζί με τους δορυφόρους της και άργησε πολύ να επουλώσει τις πληγές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Ρωσία του 2022 από τη διανομή του κρατικού πλούτου στους ολιγάρχες το 1992, αλλά και η Κίνα με αφετηρία τις μεταρρυθμίσεις που δρομολόγησε ο Ντεγκ το 1978 δημιούργησαν δύο σκληρά καπιταλιστικά μοντέλα, πλήρως ενταγμένα στην παγκοσμιοποίηση.
Κάθε προσπάθεια των ΗΠΑ να αποδυναμώσουν τη συνολική ισχύ της Μόσχας και του Πεκίνου ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε μια ανεξέλεγκτη διολίσθηση προς μια παγκόσμια οικονομική κρίση.
Από το 2014 μέχρι την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία στα τέλη Φεβρουαρίου διεξαγόταν ένας πόλεμος φθοράς στο Ντονμπάς χωρίς διεθνείς παρενέργειες.
Μετά την εισβολή, τη διαφορά την κάνει η κλίμακα της πολεμικής αντιπαράθεσης, αλλά και η στήριξη του Κιέβου από τη Δύση, με τη σύγκρουση να έχει πάρει μορφή πολέμου φθοράς με πρώτη σοβαρή παράπλευρη απώλεια την Ε.Ε. και ειδικότερα, την κυρίαρχη δύναμη στη Γηραιά Ηπειρο, τη Γερμανία.
Γιώργος Καπόπουλος
