Μετά από δεκαετίες συνδικαλιστικής εξασθένισης, οι εργαζόμενοι στην Amazon στο Στέιτεν Άιλαντ πέτυχαν την πιο σημαντική εργατική νίκη στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1930. Η αναμέτρηση και η ήττα της Amazon θα μπορούσε να είναι η ιστορία του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ δίχως να έχει σημασία ποιος επικράτησε αλλά είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ότι η επιμονή για την επιτυχή δημιουργία σωματείου στην αποθήκη JFK8 (εκεί βρίσκεται το κέντρο επεξεργασίας και ολοκλήρωσης παραγγελιών της Amazon) ξεκίνησε από το Εργατικό Συνδικάτο της Amazon (ALU), μια νεοσύστατη, ανεξάρτητη κίνηση καθοδηγούμενη από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Στους ηγέτες του ALU περιλαμβάνονται πρώην υπάλληλοι όπως ο Κρίστιαν Σμολς, ο οποίος είχε απολυθεί από την JFK8 το 2020 όταν οργάνωσε μια απεργία και ένα μικρό επιτελείο εργατών μέσα στην αποθήκη. Ενώ η προσοχή των περισσότερων μέσων εθνικής εμβέλειας επικεντρώθηκε στον Σμολς, μένει κάποιος να διηγηθεί την αξιοσημείωτη ιστορία για το πώς οι εργάτες στο εσωτερικό του κτηρίου επέφεραν αυτή την αναπάντεχη νίκη.
Λίγοι μπορούν να περιγράψουν καλύτερα τα γεγονότα από την Αντζέλικα Μαλντονάντο, την εικοσιεφτάχρονη επικεφαλής της Εργατική Επιτροπής του ALU, μια από τους ηγέτες κλειδιά που τους πιστώνεται η ιστορική νίκης της 1ης Απριλίου. Η Μαλντονάντο εργάζεται ως συσκευάστρια στο τμήμα διανομής προϊόντων στην JFK8, στη νυχτερινή βράδια. Την επομένη της ψηφοφορίας, συναντήθηκαν με τον Έρικ Μπλανκ του Jacobin για να συζητήσουν πώς κατάφεραν αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο-και ποια μαθήματα οργάνωσης μπορούν να πάρουν οι εργάτες σε όλη τη χώρα από τις δικές τους προσπάθειες.
ΕΜ
Καταρχήν, πώς αισθάνεσαι;
AM
Όταν συνειδητοποίησα ότι είχαμε κερδίσει, έμεινα άφωνη –κυριολεκτικά νιώθω ότι ακόμα ονειρεύομαι. Ακόμα και τώρα που μιλάμε, συγκινούμαι με αυτό που έχουμε καταφέρει.
EB
Μπορείς να μας πεις λίγο για το πως ασχολήθηκες με την προσπάθεια να ιδρύσετε σωματείο;
AM
Ξεκίνησα να δουλεύω στην JFK8 το 2018, αλλά ήταν τον περασμένο Οκτώβρη που ασχολήθηκα με την οργάνωση. Μια μέρα φεύγοντας από τη δουλειά-μετά από βάρδια δωδεκάμιση ωρών- ένας από τους οργανωτικούς ήρθε και μου είπε τι συμβαίνει. Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν αμέσως σε όλα μέσα. Δεν ήμουν ποτέ πριν μέλος σε σωματείο, ωστόσο η μητέρα μου ήταν μέλος του 1199SEIU όσο καιρό θυμάμαι τον εαυτό μου. Έτσι όταν άκουσα ότι στην Amazon μπορεί να ιδρυθεί σωματείο, ήξερα από εμπειρία πόσο αυτό θα ωφελούσε τις οικογένειες και όλους τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί. Από εκείνη τη στιγμή ήμουν μέσα με τα μπούνια.
EB
Υπήρχαν κάποιες συγκεκριμένες καταγγελίες στη δουλειά που σε παρακίνησαν να ασχοληθείς;
AM
Στην κορυφή της λίστας μου είναι η εργασιακή ασφάλεια. Το ποσοστό των πωλήσεων εδώ είναι εξαιρετικά υψηλό- οπότε μπορείς να απολυθείς για διάφορους άλλους λόγους. Ο καθένας μπορεί να ωφεληθεί από μια αύξηση, αλλά τι νόημα έχει αν δεν μπορείς να μείνεις στη δουλειά;
Ως μελλοντικό στόχο, έχουμε ανάγκη για υγειονομική περίθαλψη. Προσωπικά, πληρώνω 54$ την εβδομάδα από την εβδομαδιαία μου επιταγή για υγειονομική περίθαλψη δική μου και του γιου μου. Να φανταστώ μόνο μπορώ, το πόσο που πληρώνουν άλλες μονογονεϊκές οικογένειες με περισσότερα παιδιά από μένα, γιατί πρέπει να πληρώνεις για κάθε προστατευόμενο μέλος. Μέχρι τα 26 μου χρόνια δεν χρειαζόταν να πληρώνω για περίθαλψη γιατί η μητέρα μου είναι στο 1199. Στο μέλλον θα μου άρεσε πολύ ο καθένας στο κτήριο να έχει δωρεάν υγειονομική φροντίδα.
EB
Ποιοι ήταν οι βασικοί διαχωρισμοί ανάμεσα στους εργαζομένους που έπρεπε να αντιμετωπίσετε;
AM
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι ανθρώπων που εργάζονται στην JFK8. Είναι πραγματικά διαφορετικοί σε ηλικία, φυλή, τόπο κατοικίας – οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται εδώ από παντού. Αλλά ο βασικός διαχωρισμός ήταν η ηλικία. Έχετε στο μυαλό σας ότι ο μέσος όρος ηλικίας του ALU είναι περίπου τα 26 έτη –πολλοί μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι έτειναν στο να είναι πιο επιφυλακτικοί με το σωματείο.
Η κουλτούρα στην Amazon είναι πολύ στρεσογόνα και εκφοβιστική, έτσι όταν αρκετοί μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι είδαν για πρώτη φορά ένα μάτσο νέους ανθρώπους να προσπαθούν να οργανώσουν κάτι τόσο μεγάλο, ήταν πολύ δύσκολο για κάποιους από αυτούς να αντιληφθούν ότι ξέραμε ακριβώς τι θέλαμε και ξέραμε και πώς να το πετύχουμε. Για αυτόν τον λόγο έπρεπε να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας –και μετά τους συναδέλφους μας- στο πώς ακριβώς αυτό μπορεί να γίνει. Εξηγήσαμε τι μπορούμε να κάνουμε ενωμένοι, όλοι εμείς μαζί.
Και υπερβήκαμε το ηλικιακό χάσμα κυρίως με το να είμαστε απλώς προσιτοί και ευχάριστοι –ειλικρινά, έτσι κερδίσαμε αυτήν την ψηφοφορία. Είχα ρωτήσει τους συναδέλφους, «Αν τα εγγόνια σας αναγκαστούν να δουλέψουν εδώ; Αν αναγκαστούν τα παιδιά σας; Ναι, μπορεί να είστε μεγαλύτεροι από εμένα, αλλά είμαι κι εγώ μαμά, και θέλουμε τα ίδια πράγματα, σωστά;». Όταν έμαθαν ότι είμαι κι εγώ μητέρα και ότι θυσιάζω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου για να βοηθήσω να φτιαχτεί σωματείο, πολλοί από αυτούς είδαν αλήθεια πόσο σοβαρό ήταν.
EB
Η διαφορετική φυλή και εθνικότητα ήταν επίσης ένας παράγοντας;
AM
Ναι, αυτό ήταν ακόμα ένας στόχος: το να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με τις διαφορετικές φυλές στην JFK8. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, είχα μια ιδέα που αποδείχτηκε πολύ καλή: στη γειτόνισσα μου, η οποία είναι επίσης Αφρικανή και αναλαμβάνει κέτερινγκ είπα, «Έχουμε διανείμει τόσο πολύ φαγητό, γιατί να μη μοιράσουμε φαγητό που να ακουμπά στην κουλτούρα των εργατών στην Amazon;». Έτσι, μια μέρα ζήτησα από τη γειτόνισσα μου να μας φτιάξει Αφρικανικό τηγανητό ρύζι- και αυτό πραγματικά προσέλκυσε ένα σωρό αφρικανούς εργάτες προς εμάς και κερδίσαμε μερικούς οργανωτικούς εξαιτίας αυτού.
Θα μπορούσα να πω ότι το να έχουμε οργανωτικούς από την ίδια φυλή ήταν επίσης κρίσιμο. Είμαι μισή Ισπανίδα αλλά δεν μιλώ Ισπανικά, οπότε ήταν ευκολότερο για κάποιον από τους οργανωτικούς μας που μιλούν Ισπανικά να προσεγγίσουν εκείνους τους Ισπανόφωνους εργάτες που είχαν απορίες και αμφιβολίες.
Αυτό που κάναμε ήταν να επιτρέψουμε τον καθένα και την καθεμιά στο κτήριο που ήθελε να οργανωθεί, να οργανωθεί. Και αυτό πραγματικά δούλεψε προς όφελός μας γιατί τα μέλη της επιτροπής του ALU που έχουμε τώρα είναι μια πολύμορφη ομάδα. Μπορεί να είμαστε λίγοι αν συγκριθούμε με το πόσοι είναι στο κτήριο, είμαστε όμως διαφορετικοί μεταξύ μας.
EB
Πως ξεπεράσατε τον διευθυντικό εκφοβισμό;
AM
Η Amazon πραγματικά εμποτίζει με φόβο τους εργαζόμενους. Δεν υπήρχαν απλώς παντού αφίσες εναντίον του σωματείου, η Amazon προσέλαβε έναν σωρό απεργοσπάστες οι οποίοι διαρκώς τριγυρνούσαν στο κτήριο και μιλούσαν σε εργαζόμενους. Ήταν τρομακτικό. Οι απεργοσπάστες βασικά μετέφεραν ψέματα και έλεγαν στους συναδέλφους ότι ήμαστε εξωγενείς και μεταφερόμενοι. Αλλά στην πραγματικότητα, ήμασταν εργάτες όπως αυτοί. Δεν ήρθαμε από κάπου αλλού να οργανώσουμε το JFK8, δουλεύαμε εκεί, είμαστε ένα σωματείο από τους ίδιους εργαζόμενους.
Πολλά από αυτά που κάναμε είχαν ρίσκο, όμως γνωρίζαμε ότι στο τέλος θα υπάρξει ανταμοιβή. Κάναμε πράγματα όπως το να μπαίνουμε σε εξαναγκαστικές απεργοσπαστικές συναντήσεις ακόμα και όταν δεν ήμαστε προσκεκλημένοι. Υπερασπιζόμασταν τον καθένα και την καθεμιά και αναφέραμε τα γεγονότα. Αντιμαχόμασταν αυτά που έλεγαν οι απεργοσπάστες, αποκαλύπτοντας στον καθένα τα ψέματά τους. Βέβαια, μας έλεγαν να φύγουμε γιατί δεν είχαμε προσκληθεί-αυτό που έκαναν οι απεργοσπάστες ήταν να βγάζουν τυχαία τους εργάτες από τα πόστα τους και να τους βάζουν στις συναντήσεις. Αλλά τότε πηγαίναμε όλοι μαζί ως ομάδα και απαιτούσαμε να πούμε τη δική μας πλευρά των γεγονότων.
Μας ειπώθηκε από τον γενικό διευθυντή ότι αν δεν φεύγαμε, θα τρώγαμε επίπληξη, θα λογιζόμασταν ως «απείθαρχοι». Όμως υπερασπιστήκαμε τη θέση μας-μείναμε και είπαμε την αλήθεια στους συναδέλφους μας. Αυτό ήταν κάτι το οποίο έπρεπε να διακινδυνεύσουμε. Τότε, ήμασταν λίγο φοβισμένοι αλλά υπήρχε ανάγκη να πάρουμε αυτό το ρίσκο γιατί οι συνάδελφοί μας έπρεπε να δουν ότι μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα. Παρόλο που τελικά εκδιωχθήκαμε, μια τέτοια πράξη τους έδειξε πώς έχουμε συγκεκριμένα δικαιώματα και υπάρχουν συγκεκριμένοι νόμοι που μας προστατεύουν-και ότι δεν έπρεπε να φοβόμαστε την Amazon.
EB
Μπορείς να πεις λίγα περισσότερα για το ποια συγκεκριμένα βήματα κάνατε ώστε να κινητοποιηθούν οι συνάδελφοί σας;
AM
Ήμασταν τόσοι πολλοί στην οργανωτική ομάδα, οπότε καθετί που έφερνε κάποιος στο τραπέζι ήταν σημαντικό. Από τη πλευρά μου, προσπάθησα να είμαι όσο πιο πολύ μπορούσα στο κτήριο, για όσες περισσότερες μέρες ήταν δυνατό. Ερχόμουνα στη δουλειά στα ρεπό μου, είχα λιγότερο χρόνο με το παιδί μου-ήθελε πολλή αφοσίωση, πολλή θυσία, πολύ ρίσκο.
Δεν μπορούσα να μιλήσω για το σωματείο την ώρα εργασίας μου αλλά μπορούσα στη διακοπή για φαγητό και στα δεκαπεντάλεπτα διαλείμματά μου. Ακόμα και αν δεν είχα χρόνο να μιλήσω με τους συναδέλφους μου στη βάρδια μου, βεβαιωνόμουνα ότι είχα τα τηλέφωνά τους και τους έπαιρνα τις μέρες του ρεπό μου. Επιπλέον, τους έλεγα να μιλήσουν στα μέλη της οικογένειάς τους που δούλευαν εκεί για το σωματείο όπως και στους φίλους τους. Έλεγα σε όλους, «Αν έχετε ερωτήσεις, μπορείτε να μου τηλεφωνήσετε όποτε θέλετε-και αν έχει και κάποιος άλλος, δώστε του το νούμερό μου». Και αν δεν ήξερα την απάντηση σε μια συγκεκριμένη ερώτηση, έδινα το τηλέφωνο του προέδρου του ALU, του Κρις Σμολς ώστε να τον ρωτήσουν απευθείας.
EB
Πώς ήσασταν βέβαιη ότι μιλούσατε σε όσους περισσότερους εργαζόμενους ήταν δυνατό και πώς καταγράφατε την υποστήριξη για να δείτε αν έχετε πλειοψηφία;
AM
Σε ότι με αφορά, έχω πολύ καλή μνήμη-έτσι ο στόχος μου ήταν αν δεν είχα δει κάποιο πρόσωπο ξανά, να πλησιάσω αυτό το άτομο και να ανοίξω συζήτηση. Ήταν σημαντικό να έχουμε μια δεμένη οργανωτική ομάδα και να κρατάμε επαφή με όλους τους εργαζόμενους που υποστήριζαν το σωματείο. Παράλληλα, κεντρική μας επιδίωξη ήταν να μιλάμε κάθε μέρα και με καινούριους ανθρώπους.
Αφού τους μιλούσαμε, τους ζητούσαμε να συμμετέχουν στη συνομιλία στην εφαρμογή του Telegram ή να μας δώσουν τα τηλέφωνά τους ή να έρθουν σε μια συνάντηση ή να συμπληρώσουν μια έρευνα. Αυτός είναι ο σκοπός-να μιλάμε με καινούριους ανθρώπους κάθε μέρα, να τους διασυνδέσουμε.
ΕΜ
Πώς ήταν αυτές οι συνομιλίες;
AM
Θα ρωτούσα πράγματα όπως, «Έχετε ακούσει για το ALU;»Και αν ήθελαν απαντήσεις ή πληροφορίες, απαντούσα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τους έλεγα «Είμαστε ένα σωματείο από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αν θέλετε οποιαδήποτε στιγμή να γίνεται μέλος, μπορείτε». Κάποιοι από αυτούς ήθελαν, κάποιοι όχι. Αλλά στο τέλος, ο άμεσος στόχος ήταν κάτι πιο απλό, όπως το να συμμετέχουν στη συνομιλία του Telegram με όλους τους υποστηρικτές του σωματείου ή να φορέσουν ένα μπλουζάκι με το λογότυπο του ALU. Τέτοιου είδους πράγματα έδειξαν ότι ήταν πολλοί άλλοι άνθρωποι στο κτήριο που ήθελαν να έχουν σωματείο, όχι απλά οι πέντε ίδιοι εργαζόμενοι που βλέπει κανείς στο τραπεζάκι στην αίθουσα διαλείμματος.
Χρησιμοποιούσαμε τη συνομιλία Telegram για να στέλνουμε ενημερώσεις ή να γνωστοποιούμε αν κάτι συνέβη στο κτήριο ή σε κάποια άλλη βάρδια. Η πρωινή με τη βραδινή βάρδια κάποιες φορές είναι σαν δυο διαφορετικοί κόσμοι, άρα ήταν χρήσιμο να έχουμε τον τρόπο να επικοινωνούμε με τον καθένα. Για να είμαι ειλικρινής, η συνομιλία δεν ήταν η μεγάλη μας έγνοια, η έγνοια μας ήταν η διάδραση πρόσωπο με πρόσωπο. Νομίζω ότι αυτό ήταν που πραγματικά το προχώρησε.
Αυτές οι προσωπικές συζητήσεις ήταν τόσο σημαντικές γιατί η Amazon έλεγε ότι ήμασταν από αλλού. Και στο τέλος αυτό τους έφαγε. Αρχικά, οι εργαζόμενοι μας πλησίαζαν και μας έλεγαν, «Πώς εσείς παιδιά μπορέσατε να είστε στο κτήριο; Δεν δουλεύετε καν εδώ». Τότε τους δείχναμε τις κάρτες εργασίας μας και λέγαμε, «Εδώ δουλεύουμε-όποιος είναι στο σωματείο εργάζεται εδώ.» Αυτό τους κέντριζε το ενδιαφέρον. Και στο τέλος της κουβέντας μας, ένιωθαν εξαπατημένοι από την Amazon γιατί συνειδητοποιούσαν ότι τους είχε πει ψέματα.
Οι προσωπικές συζητήσεις μας έκαναν να συνδεθούμε. Έλεγα στους ανθρώπους ότι είμαι μόνη μητέρα, ότι δουλεύω δωδεκάμιση ώρες βάρδια και σήμερα στο ρεπό μου είμαι εδώ. Ούσα κι εγώ ευάλωτη εξηγούσα τι θυσίαζα, τι θυσιάζαμε όλοι με το να είμαστε στο κτήριο και να προσπαθούμε να διασφαλίζουμε ο καθένας και η καθεμιά εκεί να μπορεί να δουλεύει σε καλύτερες εργασιακές συνθήκες.
Δυο βδομάδες πριν τις εκλογές, ήταν αυτές οι κουβέντες που με έκαναν να πιστεύω ότι θα νικούσαμε. Το βάσιζα αυτό στους ανθρώπους με τους οποίους μιλούσα, στην αυξανόμενη υποστήριξη που έβλεπα και στο ότι οι υπόλοιποι οργανωτικοί μιλούσαν στους δικούς τους ανθρώπους και οι δικοί τους άνθρωποι σε άλλους και οι δικοί μου σε άλλους. Όλοι μιλούσαν σε όλους.
EB
Εκτός από τις κουβέντες, κάνατε άλλα πράγματα για να βοηθήσετε τους συναδέλφους σας να νιώθουν πώς δεν ήταν μόνοι και πώς αντιλαμβανόσασταν το μέγεθος της υποστήριξης;
AM
Στο τέλος του προηγούμενου χρόνου, το ALU μοίρασε μπλουζάκια με το λογότυπό του. Όταν κάποιοι άρχισαν να τα φοράνε μέσα στο κτήριο, αρχίσαμε να βλέπουμε πολλοί πόσο μας υποστήριζαν. Μετά από αυτό, φέρναμε και άλλα μπλουζάκια για τον καθένα και την καθεμιά. Και όσο πλησίαζαν οι εκλογές, ενισχύσαμε τις προσπάθειές μας -το τελευταίο που κάναμε στην εκστρατεία ήταν η προμήθεια με κορδόνια για το λαιμό με το σήμα, περίπου τρεις-τέσσερις χιλιάδες. Μοιράσαμε πάρα πολλά την ώρα αλλαγής της βάρδιας, για να βλέπουν οι άνθρωποι πόσο μεγάλη υποστήριξη υπήρχε.
Εκείνη την ώρα, παίρναμε τα τηλεφωνικά νούμερα των συναδέλφων μας -και τα περνούσαμε σε μια μεγάλη λίστα για να έχουμε αίσθηση του μεγέθους της υποστήριξης- παράλληλα, μπορούσαμε να ενημερώνουμε τη λίστα των τηλεφώνων που είχαμε από τα γραφεία του συνδικάτου (UNITE HERE Local 100) στο Μανχάταν. Και ως οργανωτική ομάδα, μέναμε συντονισμένοι, για παράδειγμα κρατούσαμε πρόγραμμα για το ποιος θα είναι από μας στο κτήριο ή τσεκάροντας την κοινή συνομιλία σε διαφορετικές ώρες.
Και όταν λέω αφοσίωση, εννοώ αφοσίωση: όλοι από μας στις επιτροπές ήμασταν στο κτήριο εφτά μέρες την εβδομάδα, είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Ακόμα και στα ρεπό μας-μόλις έπαιρνα τον γιο μου από το σχολείο και ήταν το ρεπό μου, έφευγα κατευθείαν για την αποθήκη.
Επειδή δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε για το σωματείο την ώρα εργασίας, το τραπέζι στην αίθουσα διαλείμματος ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. Δημιούργησα σχέσεις με συναδέλφους που δεν γνώριζα ότι υπήρχαν. Στο διάλειμμα για φαγητό ή για ένα γρήγορο σνακ, μιλούσα σε όλους που μπορούσαν. Και όταν γνώριζαν έναν από μας, τους γνώριζαν όλους γιατί ως οργανωτικοί, πάντα προσπαθούσαμε να χτίσουμε σχέσεις με τον καθένα. Αυτό εννοούσαμε με το να είμαστε ευχάριστοι.
EB
Και η διεύθυνση δεν σας πετούσε έξω;
AM
Όχι, γιατί μας προστατεύει ο νόμος. Γνωρίζαμε τα δικαιώματά μας και ήμασταν σε επαφή με καλούς εργατολόγους. Όσοι από μας ήμασταν εργαζόμενοι μπορούσαμε να είμαστε στο κτήριο και να οργανώνουμε. Ήμασταν νομικά κατοχυρωμένοι όσο δεν οργανώναμε σε ώρες εργασίας.
Προσπάθησαν κάποιες φορές λίγο να μας απωθήσουν -για παράδειγμα, επιχείρησαν μια φορά να πάρουν το τραπέζι μας στην αίθουσα διαλείμματος, λέγοντας ότι παραβιάζουμε τα μέτρα για τον κόβιντ. Όμως, μια μέρα πριν, είχαν βάλει το δικό τους στον ίδιο χώρο, οπότε δεν κάναμε πίσω. Ειλικρινά, όμως, δεν επιχείρησαν τίποτα τρελό γιατί είχαν αντιληφθεί μέχρι τότε πώς γνωρίζαμε τα δικαιώματα μας και τον νόμο.
Πριν μπω στο οργανωτικό του ALU, δεν είχα άλλη οργανωτική, συνδικαλιστική εμπειρία, οπότε όταν ασχολήθηκα άκουσα πολύ προσεχτικά τους πιο έμπειρους που το έκαναν αυτό για καιρό. Και συγκράτησα όλες αυτές τις πληροφορίες, γιατί ήξερα ότι θα ήταν ζωτικής σημασίας για τους εργαζόμενους που είχαν απορίες.
Με αυτό τις απεργοσπαστικές συναντήσεις στις οποίες παρεμβήκαμε, ζήτησα συμβουλή γιατί δεν ήξερα τι να κάνω, δεν ήξερα τα δικαιώματά μου. Τότε φώναξα τον πρόεδρο του σωματείου μας ο οποίος μου είπε ποιο συγκεκριμένο τμήμα του νόμου, μας προστατεύει. Και τότε, όταν ένας συνάδελφός μου μου είπε, «Άκουσα ότι σε πετάξανε έξω από τη συνάντηση. Θα σε απολύσουν;», του εξήγησα πως δεν θα απολυθούμε γιατί ο νόμος μας προστατεύει.
EB
Αφού ξαναδώσω συγχαρητήρια για τη μεγαλειώδη νίκη, θα ήθελες να κλείσεις με μια σκέψη για αυτό που πετύχατε;
AM
Αν και είμαι νέα στο οργανωτικό, ο στόχος μου ήταν η οργάνωση της JFK8 και η αποθήκη του Στέιτεν Άιλαντ. Βλέπω καθημερινά τι περνάμε όλοι εμείς που δουλεύουμε στην Amazon. Είναι εξοντωτικό και μας φέρονται σαν να είμαστε ρομπότ. Έχω φίλους με τους οποίους πηγαίναμε μαζί σχολείο και επίσης δουλεύουμε μαζί κι εδώ, και πολλοί από τις οικογένειές τους-που βασικά είναι σαν την οικογένεια μου- κι αυτοί. Μόνο αν δουλεύεις μέσα στο κτήριο μπορείς να καταλάβεις πώς είναι να εργάζεσαι για την Amazon.
Και τώρα βλέπω και τι περνάνε και οι οργανωτικοί με τους οποίους δουλεύω. Παλέψαμε με πολλά για να φέρουμε μια αλλαγή. Για εμάς σήμαινε λίγος ύπνος, σήμαινε να μη μας βλέπει το σπίτι μας. Και το κάναμε και με το να δουλεύουμε όλη την ώρα στην Amazon.
Έτσι, το γεγονός ότι νικήσαμε, μοιάζει φανταστικό, νιώθω σαν να είμαι στη ζώνη του λυκόφωτος. Είμαι τόσο περήφανη και ευγνώμων για κάθε εργαζόμενο που ψήφισε ναι και για κάθε οργανωτικό που συνέβαλε στη δουλειά. Για να είμαστε σε θέση να πανηγυρίζουμε σήμερα-είναι το καλύτερο πράγμα. Γράψαμε ιστορία, έτσι δεν είναι;
