Με οδηγό το Διεθνές Δίκαιο
Το στίγμα των θέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο επίκαιρο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων έδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην 34η Διάσκεψη του Αραβικού Ινστιτούτου Επιχειρηματιών στην Τυνησία, αναδεικνύοντας τις συμπτώσεις και τις διαφορές με την ακολουθούμενη από την κυβέρνηση της ΝΔ πολιτική. Αναφερόμενος στις σχέσεις μεταξύ των κρατών της Μεσογείου, τόνισε ότι είναι ανάγκη να βασίζονται στην πιστή τήρηση του Διεθνούς Δικαίου, ιδίως όσο αφορά ζητήματα όπως η διαχείριση του προσφυγικού και η οριοθέτηση των ΑΟΖ. Εκανε γνωστό με την ευκαιρία αυτή ότι στις αλλεπάλληλες επισκέψεις του ως πρωθυπουργού στην Τουρκία το 2016 και μετά έθετε επίμονα στον πρόεδρο Ερντογάν το θέμα της επανέναρξης των διερευνητικών συνομιλιών για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και πρόσθεσε ότι και η Κύπρος θέτει το ίδιο ζήτημα από το 2006. Διευκρίνισε μ’ αυτό τον τρόπο ότι, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές των ελληνοτουρκικών σχέσεων, δεν πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μόνο το ουσιαστικό βήμα της επανεκκίνησης του διαλόγου με τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κρατών, αλλά επιχειρήθηκε με συστηματικό τρόπο ένα επιπλέον και πιο κρίσιμο προωθητικό βήμα αντί της συνηθισμένης ακινησίας.
Εξήγησε έτσι ότι δεν ευσταθεί ο τουρκικός ισχυρισμός πως γίνονται κινήσεις ερήμην της Αγκυρας στην περιοχή και επανέλαβε τη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι επιδιώκεται πάντοτε η συμμετοχή της στη βάση των αρχών της καλής γειτονίας, της συνεργασίας, του αμοιβαίου σεβασμού και του διαλόγου. Τονίζοντας τη σημασία της διατήρησης ανοιχτών διαύλων διαλόγου, επισήμανε ότι η αρχή τηρήθηκε και τις πιο κρίσιμες ώρες, όταν η τουρκική επιθετικότητα αυξανόταν ραγδαία στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ, αποτρέποντας έτσι τα χειρότερα. Υπενθύμισε δε ότι αυτή την περίοδο έγινε και ουσιαστική προσπάθεια να φτάσουμε πιο κοντά στη λύση του Κυπριακού.
Τέλος, αναφέρθηκε στην ανάγκη να προωθήσει η ΕΕ με τη νέα Επιτροπή μια συνεκτική και ολοκληρωμένη στρατηγική για τη Μεσόγειο με στόχο την επούλωση των ανοιχτών πληγών της «κοινής μας θάλασσας» (Συρία, Κύπρος, Παλαιστίνη, Λιβύη…) στη βάση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Πηγή: Η Εποχή
