Πρώτα από όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Ντε Σούτερ για την προετοιμασία της Έκθεσης και για την δέσμευσή της στις ιδέες της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τις οποίες συμμεριζόμαστε. Σε αρκετές περιπτώσεις είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και να συνεργαστούμε και ως εκ τούτου μπορώ να επιβεβαιώσω την ειλικρίνειά της και την καλή της πρόθεση.
Έχοντας πει αυτά, πρέπει να παρατηρήσω, ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας ότι αυτή η Έκθεση για ένα πολύ ευαίσθητο και σημαντικό ζήτημα, τουλάχιστον στην αρχική της μορφή, έπασχε. Υπήρχαν σοβαρές ενστάσεις σε πολλά σημεία που συμπεριλήφθηκαν στο αρχικό σχέδιο ψηφίσματος. Με συστηματική προσπάθεια, κάποια από τα ζητήματα έχουν σε μεγάλο βαθμό διορθωθεί, και προέκυψε το κείμενο που παρουσιάζεται στην Ολομέλεια, με την εισαγωγή των τροπολογιών που προτάθηκαν από την ελληνική πλευρά. Για αυτή τη συνεργασία πρέπει να ευχαριστήσω την εισηγήτρια.
Η Έκθεση στην τωρινή της μορφή, υπογραμμίζει την ανάγκη για μεγαλύτερη υποστήριξη της Ελλάδας από την ΕΕ, αλλά επίσης αναδεικνύει το πολύ σημαντικό στοιχείο της μεταρρύθμισης του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, ιδιαιτέρως του Κανονισμού του Δουβλίνου, που βασίστηκε στη λογική της δίκαιης κατανομής ευθυνών και αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών της ΕΕ. Η μετεγκατάσταση (relocation) συνιστά το κομβικό σημείο της, και βασική της επιδίωξη είναι η ανακούφιση των χωρών πρώτης υποδοχής. Επιπλέον, αναγνωρίστηκαν οι διαρκείς προσπάθειες των ελληνικών αρχών να διαχειριστούν τις συνεχείς μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, αλλά και αναδείχθηκε η απτή και σημαντική πρόοδος που επετεύχθη τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα, έγιναν διορθώσεις σε αρκετές ανακρίβειες του αρχικού κειμένου που δεν βασίζονταν σε επίσημα στοιχεία και γεγονότα.
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά ακόμη σημεία στο σχέδιο ψηφίσματος που χρήζουν περαιτέρω τροποποιήσεων. Είναι ζήτημα δικαιοσύνης αλλά και πολιτικού συμβολισμού, η Συνέλευση να υπογραμμίζει σε κάθε περίπτωση ότι κάθε καθυστέρηση ή πρόβλημα αναφορικά με την υποδοχή και την προστασία των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα οφείλεται στο ότι οι μηχανισμοί υποδοχής και προστασίας παραμένουν εδώ και χρόνια υπό ασφυκτική πίεση, παρά τις προσπάθειες του ελληνικού κράτους. Η πίεση αυτή οφείλεται στις ξαφνικές αυξήσεις στις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, που συνήθως δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν και που έχουν ως αποτέλεσμα τη δυσκολία του κρατικού μηχανισμού να τις απορροφήσει, ιδιαιτέρως με τη μεταφορά όσο το δυνατόν ευάλωτων ατόμων στην ενδοχώρα. Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε στην απόφασή του JR και άλλοι έναντι της Ελλάδας τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετώπισε η χώρα μας στην προσπάθειά της να υποδεχθεί χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες και σημείωσε ότι η διαχείριση μαζικών εισροών συνιστά ιδιαιτέρως δύσκολο ζήτημα διαχείρισης για τις κρατικές αρχές, ιδίως όταν αυτό συμβαίνει πάνω σε σχετικά μικρά νησιά.
Η χώρα μας, αυτή η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λειτουργεί με γνώμονα το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ). Αναγνωρίζοντας τα πολλά και κρίσιμα προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν, -και που θα υπάρχουν, όσο εξακολουθεί να υφίσταται μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, ενδεχομένως για πολλά χρόνια ακόμη- είναι ανάγκη να τονίσουμε ότι έχει γίνει πρόοδος, χάρη στις προσπάθειες και τον αγώνα της ελληνικής πλευράς.
Το έχουμε πει τόσες πολλές φορές σε αυτήν εδώ την αίθουσα, αλλά είναι ανάγκη να ειπωθεί και να ακουστεί άλλες τόσες: το μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα δεν είναι πρόβλημα – πολλώ δε μάλλον ελληνικό πρόβλημα, ή των χωρών πρώτης υποδοχής. Είναι υπαρξιακό δίλημμα για την Ευρώπη, ένα δίλημμα στο οποίο μέχρι στιγμής έχει αποτύχει παταγωδώς. Από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να βελτιώσουμε την κατάσταση. Απαιτούμε, ωστόσο, να γίνουν πολλά περισσότερα και από την πλευρά της Ευρώπης.
Αννέτα Καββαδία
Πηγή: Left
