Να δηλώσω, κατ΄αρχάς, την αυτονόητη, καθολική και απερίφραστη καταδίκη μας για την επίθεση στον ΣΚΑΙ. Η Δημοκρατία ούτε απειλείται ούτε εκβιάζεται. Ο αγώνας, ωστόσο, για τη θωράκιση, ενδυνάμωση και εμβάθυνσή της οφείλει να είναι διαρκής. Και φωνές μισαλλόδοξες – απ΄όπου κι αν ακούγονται – πρέπει να απομονώνονται.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είθισται, σε μια συζήτηση για τον προϋπολογισμό, οι αριθμοί να έχουν την τιμητική τους. Και τις προηγούμενες μέρες, ακούστηκαν πολλοί.. Όμως, μια τέτοια συζήτηση δεν μπορεί, και δεν πρέπει να είναι μόνο οικονομική.
Στην ουσία της είναι μια συζήτηση που αφορά την καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, είναι μια συζήτηση απολογισμού μιας εξαιρετικά δύσκολης περιόδου, από την οποία βγαίνουμε ύστερα από σκληρές θυσίες του λαού μας. Είναι, τέλος, μια συζήτηση που αναφέρεται στα οδόσημα, στους σταθμούς της αυριανής πορείας, μια πορεία που ξέρουμε πως δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα αλλά που επιδιώκουμε ως ΣΥΡΙΖΑ, να συνεχίσει να είναι μεροληπτική, ταξικά μεροληπτική, υπέρ των πολλών και όχι υπέρ της ελίτ, υπέρ του κόσμου της εργασίας και όχι υπέρ του κοινωνικού παρασιτισμού της παρέας και των ημέτερων.
Ο προϋπολογισμός του 2019, όπως ανέφεραν με συγκεκριμένα στοιχεία μια σειρά από Υπουργοί, προσπαθεί να ελαττώσει τις ανισότητες – δεν τις εξαφανίζει, αλλά τις αμβλύνει – έρχεται να επιτεθεί στη φτώχια και στην ανεργία. Και το κάνει πολύ συνειδητά, συμπεριλαμβάνοντας μια σειρά από θετικά μέτρα που η αντιπολίτευση τα βαφτίζει λαϊκίστικες παροχές χωρίς να μας εξηγεί γιατί εκείνη τα ψηφίζει ένα προς ένα. Η μείωση του ΕΝΦΙΑ και των ασφαλιστικών εισφορών ελεύθερων επαγγελματιών, αυταπασχολούμενων και αγροτών, η μείωση του φόρου επιχειρήσεων, η επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για νέους κάτω των 25, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και η μη περικοπή των συντάξεων, όλα αυτά -και πολλά ακόμα – δεν είναι, κατά τον κύριο Μητσοτάκη, μέτρα που χρωστάγαμε στους πολίτες αυτής της χώρας, αλλά προεκλογικός λαϊκισμός.
Βεβαίως, δικαίως διαμαρτύρεται η ΝΔ : αν περνούσε από το χέρι της άλλα συμφέροντα θα υπηρετούσε και άλλες προτεραιότητες θα είχε ο προϋπολογισμός. Κι αυτό γιατί το χάσμα που χωρίζει τα αξιακά προτάγματα της Αριστεράς από αυτά των θιασωτών του νεοφιλελευθερισμού, είναι τεράστιο.
Το γεγονός ότι ακροδεξιές, αντιδημοκρατικές, ρατσιστικές, μισαλλόδοξες, σεξιστικές φωνές έχουν φουντώσει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι άσχετο με τις πολιτικές οικονομικής λιτότητας που επέβαλλαν, και την περιφρόνηση προς τη δημοκρατία που επέδειξαν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όλη την προηγούμενη περίοδο.
Απέναντι σε αυτήν την άνοδο των φασιστικών φαινομένων, μια οικονομική πολιτική υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, δεν αποτελεί μόνο ένα δίκαιο πρόταγμα αλλά είναι και η μόνη αποτελεσματική υπεράσπιση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο λαός πρέπει να νιώθει ότι η κυβέρνηση που ψηφίζει λειτουργεί υπέρ του, υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, έχει σχέδιο κοινωνικής ανασυγκρότησης η οποία θα αποφέρει κέρδη που θα μοιραστούν σε όλους. Μόνο τότε ο πολίτης εμπιστεύεται και υπερασπίζεται την δημοκρατία και δεν αφήνει εύκολα το μίσος να τον δηλητηριάζει. Μόνο έτσι θωρακιζόμαστε απέναντι σε εγκλήματα όπως οι δολοφονίες του Ζακ, του Petrit, της Ελένης, που αποτέλεσαν τραγική κορύφωση υπόγειων διεργασιών οι οποίες τροφοδότησαν και τροφοδοτούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, το μίσος και την αδιαφορία για τα δικαιώματα του άλλου και πρώτα πρώτα για το δικαίωμα στη ζωή. Όλα αυτά που, καθόλου τυχαία, βρίσκουν γόνιμο έδαφος εκεί ακριβώς που η δημοκρατία υπονομεύεται και στοχοποιείται. Γιατί δεν είναι τυχαίο πως ακριβώς αυτοί που επιτίθενται στο δημοκρατικό πολίτευμα, είναι οι ίδιοι που πρωταγωνιστούν στη ρητορική μίσους απέναντι στις γυναίκες, στους μετανάστες, στα μέλη της LGBT κοινότητας. Ούτε βεβαίως είναι τυχαίο πως ίδια, συγκεκριμένα, κέντρα εξουσίας υποθάλπουν τον ρατσιστικό και τον αντιδημοκρατικό λόγο αλλά και ορκίζονται στη δημοσιονομική λιτότητα.
Αυτά, βεβαίως, είναι ψιλά γράμματα για τη ΝΔ η οποία με τον πλέον επίσημο τρόπο – δια στόματος του ίδιου του προέδρου της (συνοδοιπόρου των : Βέμπερ, Ορμπάν και Σαλβίνι) – τυφλωμένη από την ακόρεστη δίψα για εξουσία, φτάνει στο σημείο – διολισθαίνοντας όλο και περισσότερο προς την ακροδεξιά και αποδεικνύοντας μέρα με τη μέρα ποιος κάνει κουμάντο στις τάξεις της – να κυνηγάει κι αυτό το ίδιο το φρόνημα, κι αυτές τις ίδιες τις ιδέες. Γιατί τι άλλο σηματοδοτεί η προτροπή του Κ.Μητσοτάκη : «Θέλω να τελειώνουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο για αυτά που κάνει αλλά και για αυτά που πιστεύει». Πανομοιότυπη με την, προ καιρού, δήλωση του Μάκη Βορίδη : «Ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές». Για να μην σχολιάσω τη βγαλμένη από την εποχή του εμφυλίου, ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο Συνέδριό σας..
Αλήθεια, τι εννοείτε κυρίες και κύριοι της ΝΔ; Πώς, ακριβώς, θα τελειώνετε με μας;; Μήπως αναβιώνοντας «ένδοξες» πρακτικές του παρελθόντος σας;; Εεε, λοιπόν σας έχουμε νέα : Με την Αριστερά δεν θα τελειώσετε έτσι εύκολα. Πίσω δεν πρόκειται να γυρίσουμε!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Με τον προϋπολογισμό του 2019 συνεχίζουμε τον αγώνα που δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να εγκαταλείψουμε. Τον αγώνα για περισσότερη κοινωνική ισότητα, κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη, σεβασμό στα ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, εν τέλει τον αγώνα για περισσότερη δημοκρατία.
Και είναι βαθιά η πεποίθησή μας ότι σε αυτόν τον αγώνα, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού στέκεται δίπλα μας.
Αννέτα Καββαδία
