«Για άλλη μια φορά συζητάμε για τη λυδία λίθο των κοινών μας ευρωπαϊκών αξιών, της ανθρωπιάς μας και της νομικής μας κουλτούρας – το ζήτημα των μεταναστευτικών ρευμάτων στην Ευρώπη. Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για την αποτυχία της Ευρώπης να ανταποκριθεί στις ευθύνες της σε αυτό το θέμα. Οι αναφορές δείχνουν μια ζοφερή εικόνα για το πού βρισκόμαστε», ανέφερε χαρακτηριστικά η επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Στρασβούργο κάνοντας λόγο για αυταπάτες που πρέπει, πάραυτα, να εγκαταλειφθούν. “Είναι ατυχές να λέμε ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει προσφυγική/μεταναστευτική κρίση . Η λέξη “κρίση” σημαίνει κάτι έκτακτο και προσωρινό. Αυτό που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι μια, άνευ προηγουμένου, μεταπολεμικά πληθυσμιακή μετακίνηση. Η αντίληψη ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί με την αποτροπή ή τον περιορισμό των προσφύγων και των μεταναστών στις λεγόμενες χώρες πρώτης γραμμής ή ακόμη και σε εξωεδαφικές εγκαταστάσεις με αμφίβολης νομιμότητας διαδικασίες, είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη.
Το προσφυγικό/μεταναστευτικό φαινόμενο δεν θα εξαφανιστεί. Είναι εδώ για να μείνει, και θα είναι η κύρια ευρωπαϊκή πρόκληση για τα επόμενα χρόνια. Το πιο εξωφρενικό σε όλα αυτά είναι ότι η Ευρώπη θα μπορούσε εύκολα να κάνει μια διαφορετική επιλογή. Να οργανώσει μια μόνιμη επιχείρηση έρευνας και διάσωσης στη Μεσόγειο για την πρόληψη της απώλειας ζωής, κάτι που άλλωστε είναι και νομική υποχρέωση όλων των ευρωπαϊκών κρατών βάσει του διεθνούς δικαίου. Να δημιουργήσει νόμιμες και ασφαλείς διόδους διέλευσης για τους αιτούντες άσυλο, ώστε να μην στρέφονται σε κυκλώματα διακινητών και να μην βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο. Να αντιμετωπίσει τις άμεσες ανθρωπιστικές ανάγκες των ανθρώπων αυτών ή ακόμα και να απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος των ροών μακροπρόθεσμα, εάν κατανεμηθούν ισορροπημένα μεταξύ όλων των κρατών-μελών αντί να περιορίζονται στις χώρες πρώτης υποδοχής ή να παραμένουν εκτός Ευρώπης, αόρατοι. Γιατί η Ευρώπη έχει ήδη προχωρήσει στο επόμενο στάδιο της υποκρισίας: εάν το πρόβλημα δεν είναι ορατό στην ίδια, τότε δεν υπάρχει».
«Η αντίληψη ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί με την αποτροπή ή τον περιορισμό των προσφύγων και των μεταναστών στις λεγόμενες χώρες πρώτης γραμμής ή ακόμη και σε εξωεδαφικές εγκαταστάσεις με αμφίβολης νομιμότητας διαδικασίες, είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη».
Κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην ομιλία του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Δημήτρη Βίτσα – που είχε προηγηθεί – η Αννέτα Καββαδία εξήρε τη στάση της χώρας μας στην αντιμετώπιση του προσφυγικού απαιτώντας, όπως είπε, την επίδειξη αλληλεγγύης στην πράξη. «Από το 2015, η Ελλάδα, μια χώρα που αντιμετωπίζει ήδη τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, αναγκάστηκε να σηκώσει το τεράστιο βάρος που αναλογεί στα ευρωπαϊκά κράτη πρώτης υποδοχής. Είμαστε υπερήφανοι για το γεγονός ότι κατορθώσαμε να εκπληρώσουμε αυτό που θεωρούμε ως ανθρωπιστικό καθήκον μας, αλλά δεν μπορούμε πλέον να δεχθούμε να μένουμε μόνοι μας. Ούτε μπορούμε να δεχθούμε την αντίληψη ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα περιοριστεί σε ωραία λόγια και χρηματοδότηση. Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη και αυτό που απαιτούμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας είναι μια συνολική ευρωπαϊκή προσέγγιση του θέματος, βάσει του διεθνούς δικαίου, της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανθρωπιστικών αξιών. Τίποτα λιγότερο από αυτό», κατέληξε.
Πηγή: Left
