Ο Χρήστος Ράμμος, χωρίς να το επιδιώξει, εξελίσσεται σε κεντρικό πρόσωπο αυτής της περιόδου. Και όχι άδικα. Είναι ένας δημόσιος λειτουργός που σε μια κρίσιμη στιγμή δεν κρύφτηκε. Και που με κύριο χαρακτηριστικό τη θεσμική του προσήλωση και την αποφασιστικότητά του, τείνει να παίξει καταλυτικό ρόλο στη διαλεύκανση της δυσώδους υπόθεσης των παρακολουθήσεων που ενορχήστρωσε το επιτελικό παρακράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αποδεικνύοντας πως η αφοσίωση στο κράτος δικαίου –και κατ’ επέκταση στη δημοκρατία– είναι ο οδοδείκτης της στάσης του. Κι όσο κι αν δεν έχει ανάγκη συνηγόρων –η 40ετής σχεδόν πορεία του στο Συμβούλιο Επικρατείας, σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων απ’ όλο το ιδεολογικό φάσμα, είναι αποκαλυπτική για το ποιόν του– εντούτοις δεν πρέπει να υποτιμηθεί η ανάγκη ενός μετώπου στήριξης προς το πρόσωπό του, καθώς η συντονισμένη επίθεση που δέχεται από την κυβέρνηση της ΝΔ, πέρα από αήθης, είναι απολύτως ενδεικτική για τον τρόπο που η Δεξιά αντιλαμβάνεται την έννοια του δημόσιου λειτουργού.
Διαφορά ήθους
Σε 742 λέξεις εκτεινόταν η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου μετά τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ και την πρόεδρο της Δημοκρατίας, το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Από αυτές, οι 570 ήταν …αφιερωμένες στον κ. Ράμμο και την Ανεξάρτητη Αρχή –ούτε λέξη, φυσικά, για την ανάγκη τιμωρίας των ενόχων. Χυδαιότητα, ύβρεις, επιθέσεις και μπούλινγκ, με τον Γιάννη Οικονόμου να κάνει λόγο για «περίεργη προνομιακή σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του», για «ρυπαρά δίκτυα που, προσπαθώντας με τυφλό μένος να πλήξουν την κυβέρνηση, δρουν τελικά σε βάρος της πατρίδας», για «βαρύ θεσμικό και πολιτικό ατόπημα του επικεφαλής της ΑΔΑΕ». Κι από κοντά, τα συνήθη τρολ του διαδικτύου και οι εντεταλμένες πληρωμένες γραφίδες να τον εμφανίζουν ως υποψήφιο για ένταξη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ!
Η μακροσκελής απάντηση του Χρήστου Ράμμου ήταν αποστομωτική, αποδομώντας σημείο προς σημείο τον –σε βάρος του– κυβερνητικό λίβελο. «Θεωρώ βαθύτατα προσβλητικό για την τιμή και υπόληψη μου τον ισχυρισμό ότι φιλοδοξώ να παίξω ρόλο πολιτικού παράγοντα. Από πού αντλεί την διαπίστωση αυτή ο κ. κυβερνητικός εκπρόσωπος; Το παρελθόν μου επί 40 σχεδόν χρόνια στο Συμβούλιο της Επικρατείας και 4 σχεδόν χρόνια στην ΑΔΑΕ το αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως. Περί αυτού μπορούν να μαρτυρήσουν όλοι όσοι με γνωρίζουν. Τίποτε δεν είναι πιο ξένο από τον χαρακτήρα μου και τις επιδιώξεις μου από την ανάμιξή μου στην πολιτική», ξεκαθάρισε, επιστρέφοντας –με τον τρόπο του– τη λάσπη σε αυτούς που την εκτοξεύουν.
«Όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας»
Η στάση των κυβερνώντων δεν προκαλεί κατάπληξη. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιστρατεύεται η χυδαιότητα για να πληγούν όσοι δεν ενστερνίζονται το κυβερνητικό αφήγημα. «Όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας», διαλαλούν με κάθε τρόπο και φτάνουν μέχρι τη δολοφονία χαρακτήρων, προκειμένου να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους.
Ο μεγάλος –για την κυβέρνηση– κίνδυνος με την περίπτωση Ράμμου είναι ότι, καθώς αποδεικνύεται, ένας άνθρωπος καθόλου βολικός για την εκάστοτε εξουσία, συμβάλλει στην αποκατάσταση του κύρους των θεσμών και των λέξεων. Κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για ένα αυταρχικό καθεστώς που βασίζεται στην ισοπέδωση αρχών, που προσβλέπει και επενδύει στη σύμπτυξη εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας –οι, αν και όχι μοναδικές, περιπτώσεις Ντογιάκου, Βλάχου είναι απολύτως ενδεικτικές– και που ισοπεδώνει όποιον και όποια αντιστέκεται σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις.
Έχει, ωστόσο, ενδιαφέρον πως η χυδαία αυτή επίθεση εκπορεύεται από ανθρώπους που ομνύουν στην ευρωπαϊκή ιδέα. Τα βασικά χαρακτηριστικά της οποίας –δημοκρατία, κράτος δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα– όσο κι αν πλήττονται ανεπανόρθωτα από σκάνδαλα τύπου Qatargate, δεν παύουν να αποτελούν ζητούμενα για κάθε χώρα που θέλει να ονομάζεται ευρωπαϊκή, δημοκρατική. Μόνο που στη σημερινή πραγματικότητα της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη –όπως απέδειξαν και οι ομιλίες υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος στη Βουλή, κατά την συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ– όχι μόνο δεν επιβεβαιώνεται η πίστη σε αρχές και ιδανικά του ευρωπαϊκού ιδεώδους, αλλά αντιθέτως «κρεμιέται στα μανταλάκια» ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να θεωρήσει αυτονόητα –και να πράξει αναλόγως– μια σειρά από θεσμικά ζητήματα τα οποία, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, δεν θα έπρεπε καν να συζητιούνται. Κι αν στην αντίληψη των κυβερνώντων περί ευρωπαϊκού ιδεώδους χωράει αυτός ο οχετός ύβρεων, οι μακαρθικού τύπου συμπεριφορές, η αλλεργία στη συμπεριληπτικότητα και στην αντίθετη άποψη, θα ήταν καλό να τους υπενθυμίσει κανείς πως «Μένουμε Ευρώπη» κατά το δοκούν, πολύ απλά δεν πείθει. Όταν μάλιστα, κατά την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, σύσσωμη η ΝΔ όχι μόνο απέφυγε, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να απαντήσει επί της ουσίας των αποδείξεων (και όχι απλώς ενδείξεων) των παρακολουθήσεων που αποκάλυψε ο Αλέξης Τσίπρας, όχι μόνο στοχοποίησε σκαιότατα –πέραν των πολιτικών της αντιπάλων– και δημόσιους λειτουργούς εγνωσμένου ήθους, αλλά ανήγαγε τη χυδαιότητα, το ψέμα και τον φανατισμό σε κυρίαρχα συστατικά της ρητορικής της.
Καμία έκπληξη. Η σημερινή ΝΔ –δέσμια της ακροδεξιάς της συνιστώσας και έχοντας στο τιμόνι έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται όπως όλοι οι υπερφίαλοι, αλλά φοβικοί κληρονόμοι οι οποίοι δεν έχουν τίποτα δικό τους να επιδείξουν– χρησιμοποιεί την επιθυμία των …υπηκόων της για διατήρηση των κεκτημένων, ποντάρει στον ενδόμυχο φόβο όλων των στελεχών της μήπως και τα ίδια έχουν πέσει θύματα παρακολουθήσεων (και άρα εκβιασμών) και αρνείται να απαντήσει επί της ουσίας των κατηγοριών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αντ’ αυτού, δολοφονεί απλώς χαρακτήρες. Ζόφος.
Αννέτα Καββαδία
