Ολόκληρη η ομιλία της Αννέτας Καββαδία:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν θα μείνω στη μικρόψυχη στάση ορισμένων συναδέλφων της αντιπολίτευσης. Όλες και όλοι κρινόμαστε, άλλωστε.. Αντιλαμβάνομαι, βεβαίως, την ενόχληση και τον εκνευρισμό τους γιατί και αυτό το νομοσχέδιο φέρει τη σφραγίδα της σημερινής κυβέρνησης. Σήμερα, όμως, είναι μια ξεχωριστή μέρα. Και καθόλου τυχαία, σήμερα, 8 του Μάρτη, ημέρα τιμής των γυναικείων αγώνων και των γυναικείων δικαιωμάτων, η κυβέρνησή μας επιλέγει να φέρει στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές, την Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας.
Με αυτήν την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας, τιμούμε, ως Αριστερά, τους μακροχρόνιους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος για ίσα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα. Συνεχίζουμε τις πρωτοπόρες προσπάθειες που ξεκίνησαν οι σουφραζέτες στα τέλη του 19ου αιώνα. Επιμένουμε στον δρόμο του αγώνα των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας που τον Μάρτη του 1857 διαδήλωναν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μικρότερο ωράριο και ίσα μεροκάματα με τους άνδρες. Επιμένουμε στο δίκαιο των αιτημάτων που συνδικαλίστριες και ακτιβίστριες διατύπωσαν και διεκδίκησαν τα τελευταία διακόσια χρόνια και όχι μόνο, αιτήματα που παραμένουν επίκαιρα γιατί, παρά τα όσα έχουν επιτευχθεί, είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουμε αλλά και γιατί είναι πολλά αυτά που κατακτήσαμε όμως, πλέον, απειλούνται. Γιατί, με αφορμή την οικονομική κρίση, αλλά και νωρίτερα, με την συνεπικουρία του κυρίαρχου και πολλαπλά προσβλητικού life style, έχει αυξηθεί ο σεξισμός και η πατριαρχική αντεπίθεση στα δικαιώματα των γυναικών και στην ισότητα των φύλων. Αλλά και γιατί, τα τελευταία χρόνια έχει ιδιαιτέρως οξυνθεί η βία όχι μόνο κατά των γυναικών, αλλά και ενάντια στα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας σε όλες τις χώρες και ανεξαρτήτως κοινωνικών τάξεων.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία δυο χρόνια, έχουμε κάνει σε νομοθετικό επίπεδο σημαντικά βήματα στον τομέα των ανθρωπίνων, των ατομικών και των πολιτικών δικαιωμάτων. Επιγραμματικά θυμίζω την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και τις ρυθμίσεις απλούστευσης της διαδικασίας διόρθωσης της ταυτότητας φύλου. Η εθνική κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, όπως έχουμε συνηθίσει να τη λέμε, εξαιτίας της υπογραφής της στις όχθες του Βοσπόρου, το 2011, αποτελεί ένα επόμενο πολύ σημαντικό βήμα για την εμπέδωση και προστασία των δικαιωμάτων, καθώς αποσκοπεί στην καταπολέμηση και πρόληψη όλων των μορφών έμφυλης βίας, αλλά και τη μέριμνα για την προστασία των θυμάτων. Επιπλέον, η Σύμβαση περιλαμβάνει πρόνοιες για μέτρα και δράσεις για την προστασία έναντι σε όλες τις μορφές διακρίσεων με βάση το φύλο καθώς και την παροχή υποστήριξης και συνδρομής στους αρμόδιους φορείς.
Οι ρυθμίσεις που εισάγονται με τα 12 κεφάλαια και τα 81 άρθρα της Σύμβασης καλύπτουν ζητήματα που ξεκινούν από τις αστικές αγωγές και τις υποστηρικτικές υπηρεσίες (πχ. ξενώνες, γραμμές SOS) και φθάνουν ως τη σωματική βία, τη σεξουαλική βία και το βιασμό, την ενδοοικογενειακή βία, τον καταναγκαστικό γάμο.
Με την κατάθεση του εν λόγω νομοσχεδίου για την κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, επτά χρόνια μετά την υπογραφή της, η Ελληνική Κυβέρνηση αποδεικνύει έμπρακτα, για μια ακόμη φορά, την αφοσίωσή της στην προώθηση και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες. Αποδεικνύει την επιμονή στο σχέδιό της, η χώρα να εξέλθει από την κρίση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Αναμφίβολα, η κύρωση και η ενσωμάτωση στην εθνική μας νομοθεσία της συγκεκριμένης Σύμβασης, αποτελεί μια σημαντική ευρωπαϊκή δέσμευση, καθώς έρχεται σε εκπλήρωση της υποχρέωσης της Ελλάδας έναντι του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μιας υποχρέωσης που μάλιστα είχε επισημανθεί στην τελευταία περιοδική έκθεση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, η οποία υιοθετήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στο Στρασβούργο. Με την ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού, προστίθεται ακόμα μια ψηφίδα σε μια σειρά προοδευτικών νομοθετημάτων που έχει φέρει αυτή η Κυβέρνηση, η κυβέρνηση της Αριστεράς, στα οποία αναφέρθηκα ενδεικτικά πιο πριν. Και ας είμαστε βέβαιες, ότι αυτή η αξιοσημείωτη πρόοδος της Ελλάδας σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα τελευταία τρία χρόνια, έχει καταγραφεί θετικά στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς, ιδίως σε σύγκριση με την, κατά κοινή ομολογία, απογοητευτική κατάσταση της περιόδου 2012 – 2015.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η έμφυλη βία είναι μια διαταξική πραγματικότητα, εκδηλώνεται τόσο στα πλούσια και μορφωμένα κοινωνικά στρώματα όσο και στις λιγότερο ευνοημένες κοινωνικές ομάδες. Σε εξοργιστικά μεγάλο βαθμό, πολλές μορφές της – με κυριότερη την ενδοοικογενειακή βία – παραμένει, ακόμα και σήμερα, θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία. Η Σύμβαση που θα κυρώσουμε τις επόμενες ημέρες, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα ώστε το πρόβλημα να πάψει να κρύβεται κάτω από το τραπέζι, ώστε επιτέλους να καταπολεμηθεί, να σπάσει η σιωπή. Προφανώς και δεν θα τελειώσουμε έτσι εύκολα – με την ψήφιση ενός νόμου – με τις έμφυλες διακρίσεις. Δημιουργούμε, όμως, σε συνδυασμό με το άλλο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών που κατατέθηκε αυτές τις ημέρες σε διαβούλευση, τις προϋποθέσεις για την πραγμάτωση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας, κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Με όραμα πάντα μια κοινωνία ίσων και ελεύθερων πολιτών, σε αντίθεση με όσους θεωρούν την ανισότητα αναπόφευκτη – επειδή δεν τολμούν να την πουν επιθυμητή – αρκεί να είναι υπέρ τους.
Αννέτα Καββαδία
Πηγή: Left
