Θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα. Να σπεκουλάρεις διαχρονικά με το δόγμα «νόμος και τάξη», να έχεις εκλεγεί με την υπόσχεση –μεταξύ άλλων– ότι από την επόμενη ημέρα «θα πατάξεις» τη βία και την ανομία κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις ότι θα «καθαρίσεις» τα Εξάρχεια ή πως «σε ένα μήνα θα τελειώσει το άβατο(!)», και επί των ημερών σου –κι ενώ κυβερνάς ήδη έξι χρόνια– οι σφαίρες από τις μαφιόζικες συμμορίες να πέφτουν βροχή μέρα μεσημέρι σε πολυσύχναστους δρόμους της Αττικής, και όχι μόνο, η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ να παραμένει ακόμη ανεξιχνίαστη, η παντός είδους βία να σαρώνει και να αποκαλύπτει το μέγεθος του πολιτικού απατεώνα που είσαι.
Και παρόλα αυτά, εσύ να συνεχίζεις να καταφεύγεις σε αστυνομικούς θεατρινισμούς, επιδιώκοντας πρόσκαιρες επικοινωνιακές εντυπώσεις, να συνεχίζεις το κρεσέντο άκρατης βίας στο όνομα της ασφάλειας, να συνεχίζεις να παίζεις με τη ζωή ανθρώπων, να στοχοποιείς συγκεκριμένες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Θα μου πείτε, και σωστά, πως ο αυταρχισμός, η τρομοκρατία και η καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικά της Δεξιάς οπότε η ΝΔ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παραμένει πιστή στις… παραδόσεις της.
Παλιά, δοκιμασμένη συνταγή
Αφορμή για το παρόν σημείωμα αποτέλεσε από τη μια το όργιο, για άλλη μια φορά, αστυνομικής καταστολής στα Εξάρχεια το περασμένο Σάββατο και, από την άλλη, η ανοιχτή επιστολή πανεπιστημιακών, ερευνητών/ερευνητριών και ανθρώπων του ευρύτερου επιστημονικού χώρου που με αφορμή την εδώ και έξι μήνες προφυλάκιση –χωρίς επαρκή τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία– του Βασίλη Γκόνη, υποψήφιου διδάκτορα στο ΕΚΠΑ, για την υπόθεση των Αμπελοκήπων, καλούν τις αρχές «να εξετάσουν το αίτημα της αποφυλάκισής του με νηφαλιότητα και με σεβασμό», καθώς «δεν έχουν προκύψει ούτε φυσικά ευρήματα (γενετικό υλικό, αποτυπώματα, κλειδιά, αναγνωρίσεις) ούτε άλλα αποδεικτικά στοιχεία που να τον συνδέουν με τον χώρο ή με την τέλεση αξιόποινων πράξεων», στηλιτεύοντας ταυτόχρονα την κατάσχεση ακαδημαϊκών βιβλίων από την προσωπική του βιβλιοθήκη ως «πειστηρίων» καθώς, όπως λένε, «πρόκειται για τίτλους που διδάσκονται και κυκλοφορούν ευρέως στο πεδίο της Ιστορίας, των Πολιτικών Επιστημών και της θεωρητικής προσέγγισης της τρομοκρατίας».
Μια επιστολή που έρχεται να υπενθυμίσει και την περίπτωση του Νίκου Ρωμανού ο οποίος εξακολουθεί, και αυτός, να βρίσκεται προφυλακισμένος για την ίδια υπόθεση –για…μισό αποτύπωμα πάνω σε μια νάιλον σακούλα (!)– παρότι «όλες οι εκθέσεις DNA, η άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, το βιντεοληπτικό υλικό και γενικά η διαδρομή που έχει ακολουθηθεί από διωκτικής πλευράς, αποδεικνύουν πως ο ίδιος δεν υπάρχει πουθενά», όπως είχε αποκαλύψει ο συνήγορός του, στη συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης τον Μάρτιο.
Αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται
Δεν μας ξενίζει η επένδυση της ΝΔ στον αυταρχισμό και στην καταστολή –παλιά της τέχνη κόσκινο. Χημικά και δακρυγόνα, πρωτοφανείς αυθαίρετοι έλεγχοι χωρίς εισαγγελικό ένταλμα σε σπίτια, σε κέντρα διασκέδασης, σε κινηματογράφους, αναίτιες προσαγωγές και συλλήψεις, εξευτελισμός συλληφθέντων, στημένα επικοινωνιακά σόου σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια, «κορόνες» του αρμόδιου υπουργού περί απαγόρευσης πολιτιστικών δράσεων, όπως συναυλίες –ασχέτως αν συνήθως ακολουθούνται από εντυπωσιακή κωλοτούμπα, επίδειξη πυγμής στα πανεπιστήμια, δαιμονοποίηση ακτιβίστικων δράσεων (θα είχε ενδιαφέρον η αντίδραση των κυβερνώντων μετά την αθώωση των 25 μελών του Ρουβίκωνα για το πανό στην Hellenic Train ανήμερα της επετείου του εγκλήματος στα Τέμπη).
Αυτό έκανε και αυτό εξακολουθεί να κάνει η Δεξιά. Ξεκινά από τη διαπίστωση-απαίτηση της κοινωνίας ότι δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία και ποιότητα ζωής χωρίς ασφάλεια, χωρίς την ύπαρξη αποτελεσματικού και λειτουργικού κράτους και επιλέγει να κερδοσκοπήσει κομματικά πάνω στην επιθυμία των πολιτών για την κατοχύρωση αυτού ακριβώς του αισθήματος. Την ίδια στιγμή, βέβαια, παραχωρεί ασυλία στους εγκληματίες του «λευκού κολάρου», στους τραπεζίτες, στο διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό το οποίο επιδιώκει να «βγάλει λάδι» με την προσπάθεια παραγραφής των αδικημάτων εμπλεκομένων στελεχών της ή διευκολύνει αγαπημένους της φίλους στο real estate προκειμένου να βάλουν (περισσότερο) πόδι σε περιοχές-φιλέτα, όπως τα Εξάρχεια. Πετυχαίνοντας, έτσι, πολλαπλούς στόχους: και δείχνει ότι ακούει τις ανάγκες των πολιτών, και εμφανίζεται συνεπής σε αυτά που πάντοτε πρεσβεύει, και χαϊδεύει τα δεξιότερα αυτής αυτιά, και «εκθέτει» -έτσι τουλάχιστον νομίζει- όσ@ αντιδρούν στην κατάφωρη παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων κολλώντας τους τη στάμπα του «ταραξία», και τους δικούς της ανθρώπους φροντίζει ποικιλοτρόπως. «Η ασφάλεια είναι διαχρονικά από τα πιο προνομιακά μας εκλογικά πεδία», παραδέχονται βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, προσθέτοντας ότι για τους ψηφοφόρους της ΝΔ, οι κυβερνητικές επιδόσεις στο συγκεκριμένο πεδίο αξιολογούνται με αυστηρότητα. Ιδιαιτέρως, όταν στα δεξιά τους υπάρχουν κομματικοί σχηματισμοί οι οποίοι επενδύουν στο συγκεκριμένο θέμα. Γι΄αυτό και οι συμπεριφορές…σερίφη, γι΄αυτό και αστυνομικές δυνάμεις με συμπεριφορά χούλιγκαν. Γιατί το προνομιακό εκλογικό ακροατήριο της ΝΔ πρέπει να ικανοποιηθεί καθώς έχει πλέον και άλλες κομματικές επιλογές. Κι αυτό είναι κάτι που απασχολεί τους επιτελείς της κυβέρνησης και του κόμματος.
Είναι σαφές πως, ασχέτως αποτελεσμάτων, επί διακυβέρνησης ΝΔ το δόγμα «νόμος και τάξη» αναδεικνύεται ως κεντρικός άξονας διαμόρφωσης πολιτικής. Καμία έκπληξη. Στοιχειώδεις γνώσεις Ιστορίας χρειάζονται για να θυμηθεί κανείς πως με τη μορφή ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου, η ελληνική Δεξιά στη μακρόχρονη διαδρομή της, σε περιόδους κατά τις οποίες αισθάνεται ιδιαιτέρως ισχυρή αλλά και σε περιόδους κρίσης, γρήγορα ανασύρει από την φαρέτρα της την καταστολή ως την προσήκουσα μέθοδο για την περιστολή των κοινωνικών και των πολιτικών δικαιωμάτων και την πειθάρχηση του εκάστοτε «εσωτερικού εχθρού». Αυτό ήξερε, αυτό ξέρει, αυτό κάνει. Και νιώθει και πολύ καλά. Οι φίλοι της άλλωστε, από τον Τραμπ μέχρι τη Μελόνι και τον Νετανιάχου, θα επικροτούσαν τη στάση και τις μεθόδους της.
