Ο/η εκάστοτε κυβερνητικός/η εκπρόσωπος είναι η φωνή της κυβέρνησης. Όλοι το γνωρίζουν, κανείς δεν το αμφισβητεί. Τα όσα, λοιπόν, εκστομίζονται κατά τη διάρκεια της καθημερινής ενημέρωσης των δημοσιογράφων, είναι σε απόλυτη αρμονία και αντικατοπτρίζουν πλήρως τις κυβερνητικές θέσεις έτσι όπως αυτές επεξεργάζονται στο Μέγαρο Μαξίμου και συμφωνείται να δοθούν στους εκπροσώπους των ΜΜΕ.
Η αυτονόητη αυτή συνθήκη υπενθυμίζεται στην εισαγωγή του παρόντος άρθρου, γιατί η πρόσφατη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη σε σχέση με το ένταλμα σύλληψης σε βάρος του πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του πρώην υπουργού Άμυνας Γιόαβ Γκάλαντ από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου», προφανέστατα ήταν σε γνώση και σε συνεννόηση με το πρωθυπουργικό επιτελείο –του πρωθυπουργού προφανώς συμπεριλαμβανομένου. Γι’ αυτό και η προτροπή να πάρει θέση ή να απαντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το αν εγκρίνει ή αποδοκιμάζει τη δήλωση του εκπροσώπου του, μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί.
Μετά λόγου γνώσεως στο πλευρό Νετανιάχου
Τι μας είπε, λοιπόν, ο κ. Μαρινάκης ερωτηθείς για το εάν ο Νετανιάχου θα συλληφθεί στην Ελλάδα σε περίπτωση που την επισκεφθεί; Αν και δεν απάντησε ευθέως, ήταν ξεκάθαρος ως προς τις προθέσεις της Αθήνας. Χαρακτήρισε λανθασμένη την απόφαση του ΔΠΔ και …κουνώντας το δάχτυλο, επεσήμανε ότι «δεν βοηθάνε τέτοιες αποφάσεις και δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα». Για να συνεχίσει λέγοντας πως «δεν μπορούμε να εξομοιώνουμε ένα κράτος που δέχθηκε τρομοκρατική επίθεση από τη Χαμάς, με άλλες περιπτώσεις κρατών όπως η Ρωσία που επιτέθηκε στην Ουκρανία». Και τα λέει αυτά, την ώρα που αρκετά κράτη δηλώνουν (σ.σ. άγνωστο εάν θα το πράξουν, φυσικά) ότι θα συμμορφωθούν με την εν λόγω απόφαση, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του Ζοζέπ Μπορέλ, καλεί τα κράτη-μέλη να τη σεβαστούν.
Δεν έχει κρύψει η κυβέρνηση της ΝΔ με ποιου το μέρος τάσσεται. Και μπορεί μεν να καλύπτεται πίσω από γενικότητες περί άμεσης ανάγκης για κατάπαυση του πυρός, αλλά και περί διαχωρισμού της Χαμάς από τον παλαιστινιακό λαό, έρχονται ωστόσο δηλώσεις όπως αυτές που προαναφέρθηκαν για να αποδείξουν πως, δυστυχώς, είναι σταθερά δεμένη στο άρμα Νετανιάχου. Συμπλέοντας, έτσι, με ακροδεξιές κυβερνήσεις τύπου Όρμπαν και συναγωνιζόμενη τους πιο ακραίους Ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ.
Το ζήτημα που εδώ εγείρεται, δεν έχει, ωστόσο, να κάνει μόνο με το πώς η ΝΔ προσεγγίζει τη γενοκτονία που χρόνια συντελείται στη Γάζα, κλείνοντας τα μάτια στα εγκλήματα κατά αμάχων και στις εκατόμβες νεκρών –κρίνεται, όπως όλοι, για αυτές τις επιλογές της. Το ζήτημα είναι ότι, συν τοις άλλοις, κουνάει το δάχτυλο σε διεθνές δικαστήριο, αμφισβητώντας ενέργειές του και διακινδυνεύοντας –ενδεχομένως− και εθνικές θέσεις που εδράζονται στο διεθνές δίκαιο και σε νομολογία διεθνών δικαστηρίων.
Ευρωπαίοι κατά το δοκούν
Και το κάνει αυτό, ποια; Εκείνη η πολιτική δύναμη που αρέσκεται να εμφανίζεται ως το κατεξοχήν κόμμα της Ευρώπης (μην ξεχνάμε πως η διαβόητη …φυλή των «μένουμε Ευρώπη», που πρωτοεμφανίστηκε στο δημοψήφισμα του 2015, από τη Δεξιά και το ακραίο Κέντρο έλκει την καταγωγή της). Εκείνη η πολιτική δύναμη που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της σε ό,τι αφορά το ευρωπαϊκό της προφίλ, που επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία απόλυτη υπακοή στην εκάστοτε γραμμή της ΕΕ –σπεύδοντας, ενίοτε, να υπερθεματίσει ως βασιλικότερη του βασιλέως– και που εμφανίζεται λάβρα εναντίον οποιουδήποτε τολμήσει να σταθεί έστω κριτικά απέναντι στις ντιρεκτίβες των Βρυξελλών.
Μόνο που όπως για μια φορά ακόμα αποδεικνύεται, οι …ευρωπαϊκοί της τρόποι ξεχνιούνται εύκολα όταν οι εκ δυσμών αποφάσεις την ενοχλούν. Ποιος δεν θυμάται τις επιθέσεις κυβερνητικών στελεχών σε ευρωπαίους αξιωματούχους που απλώς κάνουν τη δουλειά τους; (ενδεικτική η αήθης επίθεση προς την ευρωπαία εισαγγελέα Λάουρα Κοβέσι με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και τις ευθύνες της κυβέρνησης). Ποιος δεν θυμάται την άρνηση να συναντηθούν μαζί τους όταν η σύνθεση της αποστολής δεν είναι της αρεσκείας τους (συνέβη με την επίσκεψη της επιτροπής LIBE στην Αθήνα); Ποιος δεν θυμάται χαρακτηρισμούς, όπως «κατάπτυστο ψήφισμα» (σ.σ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε σχέση με τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα θεμελιώδη δικαιώματα στην Ελλάδα), «στοχοποίηση της χώρας στο εξωτερικό», «ανθελληνική στάση» για όσους επισημαίνουν τα κακώς κείμενα τα οποία μόνο λίγα δεν είναι (Τέμπη, Πύλος, υποκλοπές, κράτος δικαίου, ανελευθερία του Τύπου, εκφοβιστικές αγωγές SLAPP, δήθεν επιτελικό κράτος που καταρρέει στις πρώτες φυσικές καταστροφές, πρακτικές προκλητικής διευκόλυνσης ημετέρων εις βάρος κρίσιμων δημόσιων δομών −υγεία, παιδεία, μεταφορές) κοκ;
Και τώρα, ήρθε η σειρά του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Αποφάσεις του οποίου αμφισβητεί ευθέως η ελληνική κυβέρνηση προκαλώντας, μεταξύ άλλων, εύλογα και σοβαρά ερωτηματικά σε σχέση με τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας οι οποίες απορρέουν ευθέως από το καταστατικό του ΔΠΔ, το οποίο η Ελλάδα έχει κυρώσει με τον ν.3003/2002.
Ευρωπαία, λοιπόν, κατά το δοκούν η ΝΔ. Που επιλέγει αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή −με τα χιλιάδες θύματα στη Γάζα, με τον ΟΗΕ να αναγνωρίζει σε έκθεσή του πως οι πολεμικές μέθοδοι του Ισραήλ «αντιστοιχούν στα χαρακτηριστικά γενοκτονίας», κατηγορώντας τη χώρα για «χρήση της πείνας ως μέθοδο πολέμου», για «μαζικές απώλειες μεταξύ των αμάχων» και για «συνθήκες που επιβάλλονται στους Παλαιστίνιους, οι οποίες θέτουν σκόπιμα τη ζωή τους σε κίνδυνο»− σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία, επιλέγει η κυβέρνηση να εμφανιστεί σταθερά στο πλευρό του εγκληματία πολέμου Νετανιάχου. Τα Χριστούγεννα, να φανταστούμε, τα κυβερνητικά στελέχη θα πλημμυρίσουν τις εκκλησίες και θα προσευχηθούν για ειρήνη και υγεία σε όλο τον κόσμο…
Αννέτα Καββαδία
