Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: φασιστικά μορφώματα τύπου Κασιδιάρη δεν έχουν καμία απολύτως θέση στην πολιτική ζωή. Η θέση της ναζιστικής, καταδικασμένης εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής είναι στη φυλακή και οι…κλώνοι της δεν μπορούν να αφήνονται να διεκδικούν χώρο και ρόλο. Με αυτή την βασική παραδοχή κατά νου, προκαλεί ο τρόπος με τον οποίον η κυβέρνηση της ΝΔ – που έχει βεβαίως αναγάγει σε τέχνη τη χειραγώγηση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και τώρα δεν προσπαθεί καν να κρύψει ότι χειραγωγεί και την ανώτατη δικαιοσύνη – εισήγαγε και ψήφισε, μαζί με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, δύο εβδομάδες πριν από τη διάλυση της Βουλής, τη δεύτερη κατά σειρά τροπολογία που αφορά τη διαδικασία της απαγόρευσης συμμετοχής πολιτικών κομμάτων στις εκλογές.
Το να πει κανείς ότι πρόκειται για ευτελισμό της έννοιας του κράτους δικαίου, είναι πια αυταπόδεικτο. Το να πει ότι πρόκειται για μια φωτογραφική διάταξη με την οποία η κυβέρνηση – σε συνδυασμό με την παραίτηση του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, λίγο μετά την περίφημη «θεσμική συνάντηση» με τον… σκιώδη πρωθυπουργό Γεραπετρίτη – επιχειρεί να επηρεάσει τη δικαστική κρίση, είναι περίπου αυτονόητο.
Προφανώς, από την εν λόγω συνάντηση προέκυψε ότι η κυβέρνηση δεν ένιωθε και τόσο σίγουρη ότι η πενταμελής σύνθεση θα λάμβανε τη «σωστή» απόφαση, ιδίως αν ισχύει η πολύ σοβαρή καταγγελία του ίδιου ότι κυβερνητικός παράγοντας επιχείρησε να τον δωροδοκήσει τάζοντάς του μία θέση σε Ανεξάρτητη Αρχή.
Πρωτοφανή πράγματα; Ναι, αλλά πλέον ο μιθριδατισμός της πολιτικής ζωής από τις καθεστωτικές πρακτικές του συστήματος Μητσοτάκη έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε ακόμα κι αυτή η βόμβα να περνάει σχεδόν στα ψιλά.
Όψιμο, υποκριτικό ενδιαφέρον
Την κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει η αναχαίτιση της αναβίωσης του φασιστικού φαινομένου στην Ελλάδα. Με ποιους άλλωστε θα το αναχαιτίσει; Με την τριπλέτα του ΛΑΟΣ στα κυβερνητικά έδρανα, ή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να οικειοποιείται –με φόντο τον φράχτη του Έβρου– λογική και φρασεολογία που παραπέμπει ευθέως σε ακροδεξιά μορφώματα;
Και το ότι δεν την ενδιαφέρει, το έχει αποδείξει επιτρέποντας στον ίδιο τον Κασιδιάρη να κάνει για δύο και πλέον χρόνια προεκλογική εκστρατεία μέσα από τη φυλακή. Το έχει αποδείξει με την πλήρη νομιμοποίηση του ακραιφνούς ακροδεξιού αφηγήματος: παρακολουθήσεις, καταστολή, προσφυγικό/μεταναστευτικό. Το απέδειξε όταν στελέχη της μιλούσαν για την ανάγκη να υπάρχει μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή».Το απέδειξε με την κάλυψη που ο ίδιος ο πρωθυπουργός παρείχε στην αθλιότητα του Τάκη Θεοδωρικάκου – για τους νεκρούς που, δήθεν, θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ – όταν υποστήριξε πως «ο υπουργός είπε το αυτονόητο».
Πίστευαν οι επιτελείς του Μαξίμου, εντελώς λανθασμένα όπως αποδεικνύεται, ότι ασκώντας αυτές τις πολιτικές –στις οποίες φυσικά ορκίζονται– θα κατάφερναν να ενσωματώσουν πλήρως τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους και να μην έχουν απώλειες στα δεξιά τους. Βλέποντας ωστόσο ότι ο στόχος τους δεν πέτυχε 100%, αναθεωρούν.
Αυτή τη στιγμή, την κυβέρνηση την ενδιαφέρουν δύο πράγματα: το πρώτο και βασικό, να αποφύγει την είσοδο του μορφώματος Κασιδιάρη στη Βουλή.
Όχι όμως γιατί έχει συναίσθηση του πόσο τραγική αποτυχία της ελληνικής δημοκρατίας θα ήταν κάτι τέτοιο, ούτε γιατί αντιλαμβάνεται την παρουσία των φασιστών στη Βουλή ως μόλυνση για το Κοινοβούλιο. Αλλά γιατί ανησυχεί για το ενδεχόμενο να κόψει από τη ΝΔ ένα σημαντικό κομμάτι της ακροδεξιάς ψήφου. Της ίδιας ακροδεξιάς ψήφου πάνω στην οποία βασίστηκε –μεταξύ άλλων, φυσικά– το 2019, με τις λαοσυνάξεις και τις περικεφαλαίες για τη Συμφωνία των Πρεσπών, προκειμένου να κερδίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Την οποία επιθυμεί διακαώς και τώρα, ακυρώνοντας στην πράξη την κάλπη της απλής αναλογικής
Το δεύτερο που την ενδιαφέρει είναι να παίξει –κατά την προσφιλή της συνήθεια– με την ανιστόρητη και χυδαία θεωρία των δύο άκρων. Κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ –μια αποδεδειγμένα αντιναζιστική, αντιφασιστική δύναμη– ότι…καλοβλέπει ακροδεξιά!
Χορηγός της αθλιότητας
Η κυβέρνηση δεν θέλησε καν να μπει στην πολύ σοβαρή διαδικασία να απαντήσει στο μείζον θεσμικό, νομικό και πολιτικό ερώτημα: είναι επιτρεπτό να παραβιάσει μια δημοκρατική πολιτεία τις θεμελιώδεις αρχές της συνταγματικής της τάξης, προκειμένου δήθεν να τις προστατεύσει;
Τώρα η ίδια –αλλά, το σημαντικότερο, η δημοκρατία σε αυτή τη χώρα– εισπράττει τις συνέπειες των επιλογών, των ιδεοληψιών, αλλά κυρίως των εξωθεσμικών μεθοδεύσεών της. Αυτή ήταν που αγνόησε όχι μόνο τις προειδοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά και τη συμβουλή διακεκριμένων συνταγματολόγων και νομικών, και άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας.
Κατέληξε να κάνει δωρεάν προεκλογική καμπάνια στο μόρφωμα Κασιδιάρη και μάλιστα ψηφίζοντας μια διάταξη που ίσως τελικά αποδειχθεί το ίδιο αναποτελεσματική με την πρώτη. Η αλαζονεία των αξιότιμων νομικών του επιτελείου Μητσοτάκη, τους κάνει να θεωρούν τους φασίστες κάτι σαν κρετίνους που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν πώς παίζεται το παιχνίδι της εξουσίας και – το χειρότερο – δεν διαθέτουν ισχυρά ερείσματα στον κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό.
Θεωρεί ότι δεν έχουν τη νοητική ικανότητα να εκμεταλλευτούν τα κενά, τις αβλεψίες και τα όποια παραθυράκια αφήνει η κυβερνητική «ρύθμιση» για να επανέλθουν με άλλη μορφή, άλλο σχήμα, Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό το λάθος. Έγινε και στη Γερμανία της Βαϊμάρης.
Υπαρκτός κίνδυνος
Ο φασιστικός κίνδυνος δεν έχει εκλείψει και η αντιμετώπισή του προϋποθέτει συγκρούσεις. Συγκρούσεις ανοιχτές και ξεκάθαρες με κάθε είδους ρατσιστικές, ξενοφοβικές, εθνικιστικές, νεοφασιστικές, σεξιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές αντιλήψεις που δυστυχώς ευδοκιμούν σε – μειοψηφικά μεν, υπαρκτά δε – τμήματα της κοινωνίας. Και τα οποία αν δεν νιώσουν πως απέναντί τους υπάρχει ένα αρραγές δημοκρατικό μέτωπο, όχι μόνο θα αποθρασυνθούν αλλά θα επιχειρήσουν να γίνουν και πολλαπλασιαστές του απεχθούς αφηγήματός τους. Κι εδώ, η ευθύνη όλων είναι τεράστια.
Αννέτα Καββαδία
