Σε ορισμένες περιπτώσεις το διαζύγιο είναι προσφορότερη λύση από τη διαιώνιση μιας τριβής χωρίς προοπτική
Έχουμε ανάγκη από κάθε μέρα πολιτικού χρόνου, όχι μόνο για να αφήσουμε το αποτύπωμά μας στην πορεία του τόπου, αλλά και για να υπογραμμίσουμε στην καθημερινότητα του λαού τις τεράστιες διαφορές ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό και την αριστερή διακυβέρνηση.
Τη συνέντευξη πήρε ο Παύλος Κλαυδιανός
Υπό το φως των συγκεκριμένων εξελίξεων, τι εκτιμάτε ότι νοηματοδοτεί η συνάντηση Τσίπρα – Καμμένου, που αναμένεται να οριστεί τις επόμενες μέρες, αφού αναβλήθηκε την Παρασκευή;
Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έγινε στη βάση συγκεκριμένων αναγκών που αφορούσαν τη χρονική συγκυρία και την κρίσιμη υποχρέωση να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα των μνημονίων και οι δυνάμεις της εγχώριας διαπλοκής. Από εκεί και πέρα, και μεγάλες ιδεολογικές διαφορές υπήρχαν και υπάρχουν και φυσικά άλλα προτάγματα και σχεδιασμούς έχει το κάθε κόμμα για τη συνέχεια. Χωρίς να υποτιμώ όσα πρόσφερε η συγκυβέρνηση στη χώρα, θεωρώ πως κάθε συνεργασία έχει όρια και σε ορισμένες περιπτώσεις το διαζύγιο είναι προσφορότερη λύση από τη διαιώνιση μιας τριβής χωρίς προοπτική. Αν βρεθεί βάση συνεννόησης έχει καλώς. Αν οι διαφορές είναι αγεφύρωτες, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Η δημοκρατία ως πρόσχημα για τη ΝΔ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δήλωσε ότι σε περίπτωση που γίνουν εκλογές τον Οκτώβρη με κυβέρνηση μειοψηφίας – ανοχής αυτό θα συνιστά παραβίαση της δημοκρατικής τάξης. Πώς σχολιάζετε αυτή την τοποθέτηση;
Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την δημοκρατική τάξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολύ ιδιαίτερος και σίγουρα δεν έχει σχέση ούτε με το τι ορίζει το Σύνταγμα αλλά ούτε και με το τι συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Εφόσον εξασφαλίζεται ψήφος εμπιστοσύνης για μια κυβέρνηση εντός της κοινοβουλευτικής αίθουσας, κάθε συζήτηση περί δημοκρατικής νομιμοποίησης τελειώνει. Τα υπόλοιπα είναι χαρακτηριστικά στοιχεία μιας θεώρησης που χρησιμοποιεί την έννοια της δημοκρατίας ως πρόσχημα: δημοκρατικό βαφτίζεται ό,τι με βολεύει και αντιδημοκρατικό ό,τι δεν με εξυπηρετεί. Η αξιωματική αντιπολίτευση με τέτοιες επιλογές σε επίπεδο επιχειρημάτων υπονομεύει αυτό που υποτίθεται θέλει να υπερασπιστεί και αποδεικνύει πόσο λίγο πιστεύει στη Δημοκρατία: το να ενταχθούν στη ΝΔ βουλευτές που έχουν εκλεγεί με άλλο κόμμα είναι – για τον Κυριάκο Μητσοτάκη – απολύτως φυσιολογικό, το να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι βουλευτές, διατηρώντας κριτική στάση απέναντί του, αυτό αποτελεί αντιδημοκρατική στάση. Αν δεν ήταν πολύ επικίνδυνα όλα αυτά, θα ήταν-απλώς-ξεκαρδιστικά! Δυστυχώς λέγονται με απόλυτη σοβαρότητα και με συνοφρυωμένο ύφος, οπλίζοντας τη φαρέτρα της Χρυσής Αυγής που αναρτά πανό σε σχολεία ουρλιάζοντας πως, δήθεν, «η Δημοκρατία ξεπούλησε τη Μακεδονία». Οι ευθύνες του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πάρα πολύ σοβαρές. Και πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι κάτι που δεν το αντιλαμβάνεται, αλλά είναι μια απολύτως συνειδητή επιλογή προκειμένου να ψαρέψει στα θολά νερά της ακροδεξιάς.
Οι προκλήσεις του σήμερα και του αύριο
Ο πρωθυπουργός, ακόμη και στην περίπτωση που θα είχαμε επίσπευση εκλογών, όρισε μια σειρά εκκρεμότητες που θα πρέπει να κλείσουν (ρυθμίσεις-μέτρα). Ποια είναι αυτά και πόσο βαραίνουν στις εξελίξεις;
Η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει πολύ σοβαρές νομοθετικές πρωτοβουλίες που δεν πρέπει να μείνουν στην μέση: εκτός φυσικά από τη Συμφωνία των Πρεσπών, αναφέρω ενδεικτικά πως υπάρχει ο νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας, για την αύξηση του κατώτατου μισθού με παράλληλη κατάργηση του υποκατώτατου, οι 120 δόσεις για χρέη, η συνταγματική αναθεώρηση, η συμφωνία με την Εκκλησία- εκκλησιαστική περιουσία και μισθοδοσία κληρικών, η ολοκλήρωση σημαντικών τομών εκδημοκρατισμού στη δημόσια διοίκηση και αρκετά ακόμα. Η απαλλαγή από την εποπτεία των μνημονίων δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να κινηθεί σύμφωνα με τα αξιακά του προτάγματα. Έχουμε ανάγκη από κάθε μέρα πολιτικού χρόνου όχι μόνο για να αφήσουμε το αποτύπωμά μας στην πορεία του τόπου, αλλά και για να υπογραμμίσουμε στην καθημερινότητα του λαού τις τεράστιες διαφορές ανάμεσα στον νεοφιλελευθερισμό και την αριστερή διακυβέρνηση.
Πρέπει να περιμένουμε και ένα πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη τετραετία; Ήδη συγκροτείται; Η διάκριση Αρις0τεράς – Δεξιάς έχει και μεγάλες απαιτήσεις.
Είχαμε πει κάτι εξαρχής: να βγούμε από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια. Δεν ήταν εύκολο. Ματώσαμε ως χώρα, ως οικονομία, ως πολίτες. Οι προκλήσεις της επόμενης ημέρας είναι διαφορετικές, τα καθήκοντα είναι καινούργια: πρέπει να καλλιεργήσουμε τα αντισώματα ενάντια σε κοινωνικές στάσεις που κυριάρχησαν στο παρελθόν και ιδιαιτέρως από το 1990 και μετά. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να ονειρεύεται τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό, προτάσσει την ατομική επιτυχία έναντι της κοινωνικής προόδου, είναι συντηρητικό και μη ανεκτικό απέναντι στην διαφορετικότητα, είναι επιρρεπές σε δογματισμούς και στερεότυπα. Ως Αριστερά, πρέπει όλα αυτά να τα αμφισβητήσουμε, ιδιαιτέρως στο χώρο της νεολαίας, που αποτελεί την ελπίδα για το μέλλον. Απέναντι στα σκοτάδια των καιρών, που σηματοδοτούνται από την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, εμείς πρέπει να χτίσουμε γέφυρες προς άλλους δρόμους, προς άλλα ιδανικά. Και για να το πετύχουμε αυτό, για να σχεδιαστεί το νέο αριστερό πρόγραμμα του 21ου αιώνα, να γίνει καθημερινή πράξη, να διορθωθεί στα λάθη του και να σχεδιαστεί ξανά και ξανά, απαιτείται η πλήρης συμμετοχή του συλλογικού διανοούμενου που είναι το κόμμα και οι οργανώσεις του. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις για το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αρκούν κάποια σπουδαία μυαλά και προσωπικότητες που έχουμε την τύχη να μετράμε στις γραμμές μας. Χρειαζόμαστε μια άλλη λειτουργία αν θέλουμε να αντιπαρατεθούμε στην επιχειρούμενη δεξιά παλινόρθωση, αν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε τις ρωγμές και τις αντιφάσεις του καπιταλισμού. Και, βεβαίως, χρειαζόμαστε και άλλες διεθνείς συμμαχίες, άλλες απαντήσεις στις προκλήσεις της ευρωπαϊκής συνεργασίας – γι΄ αυτό είναι καθοριστικής σημασίας οι ευρωεκλογές του Μαΐου. Είναι ανόητο να πιστεύουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του, σε μια γωνιά της Ευρώπης, θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα χωρίς την παρουσία και άλλων αριστερών δυνάμεων.
Η επίσκεψη Μέρκελ τι σηματοδοτεί αυτή τη στιγμή;
Όπως επεσήμανε και ο πρωθυπουργός, η καγκελάριος ήρθε σε μια Ελλάδα που έχει αλλάξει πολύ από την προηγούμενη επίσκεψή της. Μέσα από τη δύσκολη και επώδυνη προσπάθεια που έκανε ο ελληνικός λαός, βρισκόμαστε πλέον στη διαδικασία εξόδου από τα μνημόνια και τη σκληρή οικονομική εποπτεία που περιόριζε την άσκηση πολιτικών με φιλολαϊκό, προοδευτικό πρόσημο. Η επόμενη μέρα περιλαμβάνει τη σταδιακή υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος με προτεραιότητα σε φιλολαϊκά μέτρα ανακούφισης αυτών των κοινωνικών ομάδων που χτυπήθηκαν περισσότερο από την κρίση, ενώ, παράλληλα, η Συμφωνία των Πρεσπών λύνει το πολιτικό αδιέξοδο που σοβούσε δεκαετίες στα βόρεια σύνορά μας και ανάγει την Ελλάδα σε εγγυητή και πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια, σε μια λογική συναντίληψης, συνανάπτυξης και συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή. Είναι, λοιπόν, σημαντικό το ότι μια πολιτικός της απέναντι ιδεολογικής όχθης – και με δεδομένες τις δύσκολες στιγμές που περάσαμε στο παρελθόν μαζί της – αναγνωρίζει τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Όπως αναγνωρίζεται και ότι η Ελλάδα δεν είναι, πια, μέρος του προβλήματος αλλά μέρος της λύσης..
Επίθεση στη Δικαιοσύνη
Ο κ. Γεωργιάδης μετά τη μήνυση που κατέθεσε εναντίον της εισαγγελέως διαφθοράς, άσκησε κριτική στον κ. Λοβέρδο ότι κακώς ίδρυσε μια τέτοια θέση. Τι υποδηλώνει αυτή η δήλωση;
Δεν έχει τόσο σημασία τι λέει ο Α.Γεωργιάδης, ο οποίος είναι φανερό ότι βρίσκεται σε πανικό και έχει απασφαλίσει. Σημασία έχει η στάση που κρατά συνολικά η ΝΔ και τα φιλικά της ΜΜΕ απέναντι στη Δικαιοσύνη. Είναι φανερό ότι όσο πλησιάζει η ώρα της κλήσης πολιτικού προσωπικού πρώτης γραμμής από τον εισαγγελέα, τόσο θα αυξάνουν οι επιθέσεις εναντίον της- άλλο ένα δείγμα υπονόμευσης των θεσμών, άλλη μια απόδειξη πόσο αδίστακτο είναι ένα κομμάτι του παλιού πολιτικοεπιχειρηματικού κατεστημένου. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι και σε αυτήν την περίπτωση, η στάση του Κ. Μητσοτάκη και του περιβάλλοντός του δεν ήταν μονόδρομος. Αντί να αφήσει τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, επιλέγει – συνεπικουρούμενος από όλο τον «κίτρινο» Τύπο – να της επιτεθεί και υπερασπίζεται με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο ανθρώπους για τους οποίους υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες. Τα συμπεράσματα βγαίνουν, νομίζω, αβίαστα.
Μπορεί να ασκηθεί κυβερνητική εξουσία ως τον Οκτώβρη με τόσο μεγάλη επίθεση εναντίον της κυβέρνησης με σκληρούς χαρακτηρισμούς. Τι «μέτρα» πρέπει να πάρει η κυβέρνηση για να παραχθεί έργο;
Οι σκληρές επιθέσεις εκ μέρους της ΝΔ και του μιντιακού συστήματος, δεν έχουν καμιά ελπίδα όσο ο λαός δεν ακολουθεί και δεν πείθεται από τις νεοφιλελεύθερες ιαχές. Στην πραγματικότητα, είμαι πεπεισμένη ότι κάθε μέρα λειτουργεί υπέρ μας καθώς θα ξεδιπλώνεται και θα υλοποιείται το δικό μας πολιτικό σχέδιο. Χρειάζεται φυσικά σκληρή δουλειά, αποφασιστικότητα, κοινωνική γείωση και ενότητα δράσης με αριστερές δυνάμεις, οργανωμένα κομμάτια και μεμονωμένους αγωνιστές, όσους και όσες μας αντιμετωπίζουν κριτικά αλλά αντιλαμβάνονται και το πρόσημο των προσπαθειών μας.
Πηγή: Η Εποχή
