Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο. Ολόκληρη κυβέρνηση να έχει ανοίξει μέτωπο με μία…ταβέρνα. Κορυφαίοι υπουργοί αλλά και φιλοκυβερνητικά διαδικτυακά τρολ, μέχρι πανεπιστημιακοί (τι ξεπεσμός, αλήθεια!) και γνωστά φασιστοειδή ακροδεξιά περιτρίμματα, να έχουν εξαπολύσει πυρ ομαδόν εναντίον ανθρώπων που με αξιοπρέπεια διεκδικούν την καθημερινότητά τους, αναλαμβάνοντας το όποιο κόστος.
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή: μια παρέα βρετανών τουριστών –εβραϊκής, όπως αποδείχθηκε, καταγωγής– πήγαν για φαγητό στην «Αξιώτισσα», μία από τις καλύτερες, κατά κοινή ομολογία, ταβέρνες στη Νάξο. Αφού έφαγαν, είδαν ότι στον χώρο υπήρχαν αυτοκόλλητα με μηνύματα κατά της γενοκτονίας στη Γάζα, τα οποία κάποια από την παρέα θεώρησε ότι μπορεί να σκίσει. Στην απολύτως θεμιτή αντίδραση εργαζόμενης ότι δεν έχει κανένα τέτοιο δικαίωμα, άρχισε να φωνάζει προτρέποντας τους υπόλοιπους του τραπεζιού να φύγουν χωρίς μάλιστα να πληρώσουν! Ο διαπληκτισμός μεταξύ του ιδιοκτήτη της «Αξιώτισσας» και των…μπαταχτσήδων πελατών συνεχίστηκε όταν ο πρώτος, εύλογα, ζητούσε να πληρωθεί για τις υπηρεσίες που παρείχε και οι δεύτεροι εκτόξευαν κατηγορίες περί αντισημιτισμού και ρατσισμού έναντι των εβραίων! Τελικά, ο λογαριασμός πληρώθηκε όμως το περιστατικό πήρε τις γνωστές πλέον διαστάσεις, με τη… θιγμένη πελάτισσα να το γνωστοποιεί στη βρετανική εφημερίδα Daily Mail –μέσω της οποίας μάθαμε ότι πρόκειται για την Jude Lobb, μέλος του ισραηλινού οργανισμού στρατηγικού σχεδιασμού ELNET που εκπονεί πολεμικά σχέδια στο Ισραήλ και προωθεί τη στρατιωτική συνεργασία Βρετανίας-Ισραήλ, με τον… εσχάτως «φιλοεβραίο» Άδωνι Γεωργιάδη να ζητά ασθμαίνων συγγνώμη από τους «φίλους ισραηλινούς» και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να καλεί τη δικαιοσύνη να παρέμβει εναντίον των ιδιοκτητών της ταβέρνας για… παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου! (Κορυφαία η αντίδρασή τους όταν το πληροφορήθηκαν: «Δηλαδή, όλοι αυτοί νομίζουν ότι όταν παραγγέλνει ο πελάτης τις μπριζόλες του, εμείς του κάνουμε ανάκριση από πού είναι και τι πρεσβεύει εν γένει;»).
Ναι, θα ήταν αστείο αν δεν ήταν θεσμικά επικίνδυνο να γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων παρεμβάσεων οι οποίες –όπως λέει και ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, ο οποίος ανέλαβε τη νομική εκπροσώπηση των ιδιοκτητών του καταστήματος– είναι ανεπίτρεπτες από πρόσωπα που φέρουν την ιδιότητα άλλου φορέα συνταγματικά διακριτής εξουσίας, και συνιστούν οι ίδιες τέλεση παράβασης καθήκοντος. Άσε, δε, που πολιτικά στέλνεται με τον πιο ωμό τρόπο ένα σινιάλο αυταρχισμού: ότι δεν θέλει και πολύ να μπλέξεις δικαστικά, αρκεί να το ζητήσω.
Έλα όμως που μπροστά σε αυτή την εκστρατεία συκοφαντιών, απειλών, ύβρεων, ρατσιστικών προκλήσεων, ταύτισης με ναζί και αντισημίτες και με χρήση ακόμα και ομολογημένα παραποιημένων εικόνων του καταστήματός τους, ο Γιάννης, η Σοφία αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι της «Αξιώτισσας», δεν έσκυψαν το κεφάλι, δεν σιώπησαν. Ανέλαβαν το κόστος των επιλογών τους όπως, κατά δήλωσή τους, κάνουν εδώ και 26 χρόνια που «τρέχουν» το μαγαζί, και απέδειξαν πως μπορείς όντως να πετύχεις επαγγελματικά χωρίς να αφήνεις τον εαυτό σου και τις ιδέες σου έξω από την δουλειά σου. (Παρεμπιπτόντως, όσοι τους ξέρουν διαβεβαιώνουν πως πρόκειται για εξαιρετικά ευγενικούς και ήρεμους ανθρώπους, που, προφανώς, δεν επιτίθενται στους πελάτες τους, ούτε τους ζητούν να έχουν τις ίδιες απόψεις με αυτούς. Αρκεί να σέβονται τον χώρο και τους άλλους πελάτες).
Αυτά ακριβώς όμως τα χαρακτηριστικά είναι που ενοχλούν τους «γιες μεν» του Μαξίμου. Αυτή η αναντιστοιχία μεταξύ των μικρών ή μεγαλύτερων πράξεων αντίστασης αξιοπρεπών και με συγκεκριμένη άποψη ανθρώπων αφενός, και της πλήρους δικαιολόγησης της γενοκτονίας από την πλευρά των κυβερνώντων, αφετέρου. Οι αξιοσημείωτες πανελλαδικές συγκεντρώσεις της 10ης Αυγούστου ενάντια στη γενοκτονία, οι κινητοποιήσεις στα λιμάνια της χώρας, ο από τα κάτω δρόμος που προσπαθεί να ανοίξει η κίνηση March to Gaza, η απόπειρα του Global Sumud Flotilla να σπάσει την πολιορκία της Γάζας από τη μια, και η άνευ όρων και αστερίσκων πλήρης κυβερνητική υποταγή στα κελεύσματα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, από την άλλη.
Η περίπτωση της «Αξιώτισσας» δεν είναι μοναδική. Και άλλα μαγαζιά, διάσπαρτα στη χώρα –και δη σε τουριστικές περιοχές, έχουν αναρτήσει στον χώρο τους σύμβολα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό: σημαίες, κεφίγιες, αυτοκόλλητα. Και σε αρκετά από αυτά έχουν σημειωθεί τραμπούκικες επιθέσεις από ισραηλινούς ή φιλοισραηλινούς πελάτες που έχουν, προφανώς, ενσωματώσει μια αποικιοκρατική και κυριαρχική λογική η οποία διευκολύνεται, εννοείται, από τα μηνύματα που εκπέμπει η ελληνική κυβέρνηση.
Αν η «Αξιώτισσα» δημιούργησε τόσο ντόρο, είναι γιατί παρά τις απειλές –ενάντια στο μαγαζί αλλά και στη ζωή των εργαζομένων– παρά τα μηνύματα μίσους, τα ανώνυμα τηλεφωνήματα και e-mail, παρά τις μαζικές αρνητικές αξιολογήσεις στο διαδίκτυο, οι άνθρωποί της αποφάσισαν να μην κάνουν εκπτώσεις στις ιδέες και στις απόψεις τους, οι οποίες άλλωστε είναι γνωστές εδώ και χρόνια στην τοπική κοινωνία της Νάξου. Αποφάσισαν να μην τις κρύψουν και να αναλάβουν το κόστος. Το γεγονός, δε, ότι δεν πτοήθηκαν από τη συντονισμένη κυβερνητική επίθεση, δείχνει ακριβώς αυτό: πως η «Αξιώτισσα» απαιτεί –και αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, το καταφέρνει– να έχει κοινωνικό ρόλο στο νησί. «Η μαζική αλληλεγγύη που έχουμε εισπράξει», γράφουν σε ανάρτησή τους, «είναι γιατί υπερασπιστήκαμε την αξιοπρέπειά μας έμπρακτα και αυτό δημοσιοποιήθηκε. Και πάνω σ’ αυτό, συναντήθηκε ένα μεγάλο κομμάτι όχι μόνο της ελληνικής κοινωνίας αλλά από όλα τα μέρη του κόσμου: από τη Νορβηγία, την Αγγλία, την Ιρλανδία, τη Γερμανία μέχρι την Παραγουάη και το Μεξικό, σε συνάρτηση με την οργή και την αγανάκτηση που έχει ξεσηκώσει ο λιμός και η βαρβαρότητα στη Γάζα».
Έχουν λοιπόν κάθε λόγο να φοβούνται τους αξιοπρεπείς ανθρώπους οι κυβερνώντες. Οι οποίοι, όπως αναρωτήθηκε και η Σοφία: «καλά, δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν και ασχολούνται με εμάς;»
Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο. Ολόκληρη κυβέρνηση να έχει ανοίξει μέτωπο με μία…ταβέρνα. Κορυφαίοι υπουργοί αλλά και φιλοκυβερνητικά διαδικτυακά τρολ, μέχρι πανεπιστημιακοί (τι ξεπεσμός, αλήθεια!) και γνωστά φασιστοειδή ακροδεξιά περιτρίμματα, να έχουν εξαπολύσει πυρ ομαδόν εναντίον ανθρώπων που με αξιοπρέπεια διεκδικούν την καθημερινότητά τους, αναλαμβάνοντας το όποιο κόστος.
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή: μια παρέα βρετανών τουριστών –εβραϊκής, όπως αποδείχθηκε, καταγωγής– πήγαν για φαγητό στην «Αξιώτισσα», μία από τις καλύτερες, κατά κοινή ομολογία, ταβέρνες στη Νάξο. Αφού έφαγαν, είδαν ότι στον χώρο υπήρχαν αυτοκόλλητα με μηνύματα κατά της γενοκτονίας στη Γάζα, τα οποία κάποια από την παρέα θεώρησε ότι μπορεί να σκίσει. Στην απολύτως θεμιτή αντίδραση εργαζόμενης ότι δεν έχει κανένα τέτοιο δικαίωμα, άρχισε να φωνάζει προτρέποντας τους υπόλοιπους του τραπεζιού να φύγουν χωρίς μάλιστα να πληρώσουν! Ο διαπληκτισμός μεταξύ του ιδιοκτήτη της «Αξιώτισσας» και των…μπαταχτσήδων πελατών συνεχίστηκε όταν ο πρώτος, εύλογα, ζητούσε να πληρωθεί για τις υπηρεσίες που παρείχε και οι δεύτεροι εκτόξευαν κατηγορίες περί αντισημιτισμού και ρατσισμού έναντι των εβραίων! Τελικά, ο λογαριασμός πληρώθηκε όμως το περιστατικό πήρε τις γνωστές πλέον διαστάσεις, με τη… θιγμένη πελάτισσα να το γνωστοποιεί στη βρετανική εφημερίδα Daily Mail –μέσω της οποίας μάθαμε ότι πρόκειται για την Jude Lobb, μέλος του ισραηλινού οργανισμού στρατηγικού σχεδιασμού ELNET που εκπονεί πολεμικά σχέδια στο Ισραήλ και προωθεί τη στρατιωτική συνεργασία Βρετανίας-Ισραήλ, με τον… εσχάτως «φιλοεβραίο» Άδωνι Γεωργιάδη να ζητά ασθμαίνων συγγνώμη από τους «φίλους ισραηλινούς» και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να καλεί τη δικαιοσύνη να παρέμβει εναντίον των ιδιοκτητών της ταβέρνας για… παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου! (Κορυφαία η αντίδρασή τους όταν το πληροφορήθηκαν: «Δηλαδή, όλοι αυτοί νομίζουν ότι όταν παραγγέλνει ο πελάτης τις μπριζόλες του, εμείς του κάνουμε ανάκριση από πού είναι και τι πρεσβεύει εν γένει;»).
Ναι, θα ήταν αστείο αν δεν ήταν θεσμικά επικίνδυνο να γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων παρεμβάσεων οι οποίες –όπως λέει και ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, ο οποίος ανέλαβε τη νομική εκπροσώπηση των ιδιοκτητών του καταστήματος– είναι ανεπίτρεπτες από πρόσωπα που φέρουν την ιδιότητα άλλου φορέα συνταγματικά διακριτής εξουσίας, και συνιστούν οι ίδιες τέλεση παράβασης καθήκοντος. Άσε, δε, που πολιτικά στέλνεται με τον πιο ωμό τρόπο ένα σινιάλο αυταρχισμού: ότι δεν θέλει και πολύ να μπλέξεις δικαστικά, αρκεί να το ζητήσω.
Έλα όμως που μπροστά σε αυτή την εκστρατεία συκοφαντιών, απειλών, ύβρεων, ρατσιστικών προκλήσεων, ταύτισης με ναζί και αντισημίτες και με χρήση ακόμα και ομολογημένα παραποιημένων εικόνων του καταστήματός τους, ο Γιάννης, η Σοφία αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι της «Αξιώτισσας», δεν έσκυψαν το κεφάλι, δεν σιώπησαν. Ανέλαβαν το κόστος των επιλογών τους όπως, κατά δήλωσή τους, κάνουν εδώ και 26 χρόνια που «τρέχουν» το μαγαζί, και απέδειξαν πως μπορείς όντως να πετύχεις επαγγελματικά χωρίς να αφήνεις τον εαυτό σου και τις ιδέες σου έξω από την δουλειά σου. (Παρεμπιπτόντως, όσοι τους ξέρουν διαβεβαιώνουν πως πρόκειται για εξαιρετικά ευγενικούς και ήρεμους ανθρώπους, που, προφανώς, δεν επιτίθενται στους πελάτες τους, ούτε τους ζητούν να έχουν τις ίδιες απόψεις με αυτούς. Αρκεί να σέβονται τον χώρο και τους άλλους πελάτες).
Αυτά ακριβώς όμως τα χαρακτηριστικά είναι που ενοχλούν τους «γιες μεν» του Μαξίμου. Αυτή η αναντιστοιχία μεταξύ των μικρών ή μεγαλύτερων πράξεων αντίστασης αξιοπρεπών και με συγκεκριμένη άποψη ανθρώπων αφενός, και της πλήρους δικαιολόγησης της γενοκτονίας από την πλευρά των κυβερνώντων, αφετέρου. Οι αξιοσημείωτες πανελλαδικές συγκεντρώσεις της 10ης Αυγούστου ενάντια στη γενοκτονία, οι κινητοποιήσεις στα λιμάνια της χώρας, ο από τα κάτω δρόμος που προσπαθεί να ανοίξει η κίνηση March to Gaza, η απόπειρα του Global Sumud Flotilla να σπάσει την πολιορκία της Γάζας από τη μια, και η άνευ όρων και αστερίσκων πλήρης κυβερνητική υποταγή στα κελεύσματα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, από την άλλη.
Η περίπτωση της «Αξιώτισσας» δεν είναι μοναδική. Και άλλα μαγαζιά, διάσπαρτα στη χώρα –και δη σε τουριστικές περιοχές, έχουν αναρτήσει στον χώρο τους σύμβολα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό: σημαίες, κεφίγιες, αυτοκόλλητα. Και σε αρκετά από αυτά έχουν σημειωθεί τραμπούκικες επιθέσεις από ισραηλινούς ή φιλοισραηλινούς πελάτες που έχουν, προφανώς, ενσωματώσει μια αποικιοκρατική και κυριαρχική λογική η οποία διευκολύνεται, εννοείται, από τα μηνύματα που εκπέμπει η ελληνική κυβέρνηση.
Αν η «Αξιώτισσα» δημιούργησε τόσο ντόρο, είναι γιατί παρά τις απειλές –ενάντια στο μαγαζί αλλά και στη ζωή των εργαζομένων– παρά τα μηνύματα μίσους, τα ανώνυμα τηλεφωνήματα και e-mail, παρά τις μαζικές αρνητικές αξιολογήσεις στο διαδίκτυο, οι άνθρωποί της αποφάσισαν να μην κάνουν εκπτώσεις στις ιδέες και στις απόψεις τους, οι οποίες άλλωστε είναι γνωστές εδώ και χρόνια στην τοπική κοινωνία της Νάξου. Αποφάσισαν να μην τις κρύψουν και να αναλάβουν το κόστος. Το γεγονός, δε, ότι δεν πτοήθηκαν από τη συντονισμένη κυβερνητική επίθεση, δείχνει ακριβώς αυτό: πως η «Αξιώτισσα» απαιτεί –και αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, το καταφέρνει– να έχει κοινωνικό ρόλο στο νησί. «Η μαζική αλληλεγγύη που έχουμε εισπράξει», γράφουν σε ανάρτησή τους, «είναι γιατί υπερασπιστήκαμε την αξιοπρέπειά μας έμπρακτα και αυτό δημοσιοποιήθηκε. Και πάνω σ’ αυτό, συναντήθηκε ένα μεγάλο κομμάτι όχι μόνο της ελληνικής κοινωνίας αλλά από όλα τα μέρη του κόσμου: από τη Νορβηγία, την Αγγλία, την Ιρλανδία, τη Γερμανία μέχρι την Παραγουάη και το Μεξικό, σε συνάρτηση με την οργή και την αγανάκτηση που έχει ξεσηκώσει ο λιμός και η βαρβαρότητα στη Γάζα».
Έχουν λοιπόν κάθε λόγο να φοβούνται τους αξιοπρεπείς ανθρώπους οι κυβερνώντες. Οι οποίοι, όπως αναρωτήθηκε και η Σοφία: «καλά, δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν και ασχολούνται με εμάς;»
