Πρέπει να το παραδεχτούμε. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αναγάγει σε επιστήμη την αντιστροφή της πραγματικότητας. Στριμωγμένη όσο ποτέ στα έξι σχεδόν χρόνια της κυβερνητικής της θητείας, και με εμφανή την προσπάθεια να λειάνει τις κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλεί η πολιτική της, επιχειρεί να παρουσιάσει μια πραγματικότητα που απέχει πολύ από αυτό που εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας βιώνουμε στην καθημερινότητά μας.
Από πού να το πιάσει και πού να το αφήσει κανείς; Από τη στάση της στο έγκλημα των Τεμπών και την υπόθεση των υποκλοπών; Από την καλπάζουσα ακρίβεια και τη στεγαστική κρίση; Από το αίσθημα (αν)ασφάλειας και τον ρόλο της αστυνομίας; Από την ελευθερία του Τύπου και τις αγωγές slapp; Από την ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών και τις …διευκολύνσεις ημετέρων; Ή από τον κατακερματισμό κρίσιμων υποδομών και την πλήρη αδιαφορία των υπεύθυνων για την υγεία και την ασφάλεια εργαζόμενων και κοινού;
Η αλήθεια είναι πως η προσπάθεια των κυβερνώντων να παρουσιάσουν το μαύρο άσπρο, συναντά περισσότερες δυσκολίες απ’ ό,τι στο παρελθόν. Κι αυτό γιατί, αφενός, υπάρχουν ανακατατάξεις στο μιντιακό τοπίο –και εμφανείς ρωγμές στο δίχτυ προστασίας που επί χρόνια απολάμβανε η κυβέρνηση με τη βοήθεια της πλειονότητας των ΜΜΕ– και, αφετέρου, γιατί τα Τέμπη λειτουργούν ως ένας απρόβλεπτος για τις εξελίξεις παράγοντας. Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιληφθεί κανείς την προσπάθεια των επιτελείων του Κυριάκου Μητσοτάκη –επικοινωνιακού και όχι μόνο– να επανανοηματοδοτήσουν τη σχέση με τους ψηφοφόρους τους, προκειμένου να σταματήσει η, δημοσκοπικά τουλάχιστον, συρρίκνωση του κυβερνώντος κόμματος.
Εξαγγελίες περί επιστροφής ενός ενοικίου (όχι για όλους και όχι με βάση τις πραγματικές τιμές της αγοράς, φυσικά), την ώρα ωστόσο που το real estate, σε προκλητικές συνθήκες ασυδοσίας, δημιουργεί περιβάλλον ζούγκλας. Βαρύγδουπες δηλώσεις υπουργών περί φρένου στις τιμές βασικών προϊόντων, την ώρα που μια επίσκεψη στο σούπερ-μάρκετ εξελίσσεται σε άσκηση για γερά νεύρα. Κάλεσμα σε έλληνες γιατρούς που ζουν και εργάζονται στις ΗΠΑ για επιστροφή στην Ελλάδα, την ώρα που οι εδώ συνάδελφοί τους βιώνουν την πλήρη αποδιοργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το οποίο ωστόσο υπηρετούν με αυταπάρνηση. Πομφόλυγες περί «αριστείας» στο εκπαιδευτικό σύστημα, την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός απειλεί ευθέως με απολύσεις από το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης όσες και όσους εκπαιδευτικούς εκφράζουν έμπρακτη πολιτική ανυπακοή στο εφαρμοζόμενο σύστημα αξιολόγησης.
Κι όλα αυτά, που μόνο τυχαία δεν γίνονται, επιχειρείται να παρουσιαστούν ως κινήσεις ενταγμένες σε μια πολιτική φροντίδας και νοιαξίματος. Υπαγορευμένες από μία λογική που θέλει τους κυβερνώντες να αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες που περνάει ο κόσμος –λες και δεν είναι αυτοί και οι πολιτικές που εφαρμόζουν που ευθύνονται για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Μόνο που η αλήθεια απέχει πολύ. Γιατί η κυβερνητική πολιτική, άρα και οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί, μόνο αταξικοί δεν είναι.
Πόσ@ αλήθεια αντιληφθήκαμε, για να δώσουμε ένα παράδειγμα, τι συνέβη μέσα σε ένα βράδυ με την ακίνητη περιουσία που βρίσκεται σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων; Πώς, με προεδρικό διάταγμα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΦΕΚ Δ194/15.04.2025), τα μέχρι χθες μικρά οικοδομήσιμα οικόπεδα έγιναν χωράφια χωρίς δικαίωμα δόμησης; Και πώς, με αυτό τον τρόπο, μπαίνουν στην άκρη χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες και ανοίγει ο δρόμος για τα γνωστά «αρπακτικά» του real estate;
Δεν είναι η πρώτη φορά που, μέσω παροχών, επιχειρείται να αντιστραφεί πλήρως η πραγματικότητα και να φιλοτεχνηθεί το προφίλ μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού που αφουγκράζεται και αντιλαμβάνεται, με… πόνο ψυχής, τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου. Δεν είναι η πρώτη φορά που κυβερνητικοί αξιωματούχοι προκαλούν τη νοημοσύνη μας –πρόσφατο «χτύπημα» από τον εκπρόσωπο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών που δήλωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη πως «τα ενοίκια είναι αυξημένα γιατί η αγορά βλέπει ότι ο πολίτης μπορεί να διαθέσει επειδή έχει αυξηθεί το εισόδημά του»!
Ούτε είναι η πρώτη φορά που εργαλειοποιούνται έννοιες όπως η ασφάλεια, προκειμένου να εφαρμοστεί μια καθόλα αντιλαϊκή, αυταρχική πολιτική: οι εικόνες με τις χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και τα δακρυγόνα που έπεσαν μπροστά στα μάτια γονιών και παιδιών που συμμετείχαν σε τουρνουά ποδοσφαίρου στον λόφο του Στρέφη –την ώρα που η greek mafia αλωνίζει και σκοτώνει μέρα μεσημέρι σε πολυσύχναστους δρόμους του λεκανοπεδίου– εντάσσονται σε αυτήν ακριβώς τη λογική: επιβολή μέσω του φόβου στο όνομα της προάσπισης της ασφάλειας, της οικογένειας, της ευζωίας.
Θα μου πείτε, βρίσκουν και τα κάνουν. Σωστά. Γιατί η Δεξιά, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη έτσι και στη χώρα μας, εκμεταλλεύεται τις εγγενείς αδυναμίες της Αριστεράς και την αδυναμία να πείσει για μια εναλλακτική πρόταση. Εκμεταλλεύεται την υπαρκτή μεταστροφή ενός μέρους αριστερών ψηφοφόρων που προέρχονται από τις λαϊκές τάξεις προς την άκρα Δεξιά –το φαινόμενο αναλύει υποδειγματικά ο σημαντικός στοχαστής Ντιντιέ Εριμπόν στο εξαιρετικό βιβλίο του «Επιστροφή στη Ρενς» (εκδόσεις Νήσος, μετάφραση Γιάννης Στεφάνου).
Κι επειδή παρά τις δημοσκοπικές της απώλειες, η ΝΔ δεν νιώθει προς το παρόν τουλάχιστον να απειλείται, παίζει το χαρτί των παροχών. Χωρίς να ιδρώνει το αυτί της όταν και πάλι (μετά την υπόθεση των υποκλοπών) κρεμιέται στα «μανταλάκια» του διεθνούς Τύπου, αυτή τη φορά για την υπόθεση Blue Skies και Ομάδας Αλήθειας (για «σκάνδαλο χρηματοδότησης» που «συνταράσσει το κυβερνών κόμμα» κάνει λόγο το Politico αναφερόμενο στην υπόθεση που πρώτο ανέδειξε δημοσιογραφικά το εγχώριο Inside Story).
Είπαμε, δεν είναι η πρώτη φορά. Το ερώτημα, ωστόσο, που μένει να απαντηθεί είναι: θα καταφέρει, θα την αφήσουμε, να τη βγάλει και πάλι καθαρή;
