Ερ. Αν και οι διαπραγματεύσεις για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, και με δεδομένες τις δυσκολίες του Ζάεφ στο εσωτερικό της χώρας του, πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε πως υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την επίλυση του ζητήματος, όπως έχει δηλώσει ο πρωθυπουργός;
Απ. Όπως και εσείς επισημάνατε, ο πρωθυπουργός μίλησε για «ένα παράθυρο ευκαιρίας» και όχι για μια έτοιμη, τελειωμένη συμφωνία. Είναι φανερό πως και από τις δυο μεριές των συνόρων, υπάρχει μια σοβαρή προσπάθεια αναζήτησης θετικής ατζέντας. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν υπονοεί ότι πρέπει να υιοθετηθούν πρόχειρες λύσεις που θα αφήνουν ανοιχτά προβλήματα για τη συνέχεια. Η δήλωση καλής θέλησης -εκ μέρους του κυρίου Ζάεφ- ότι η οδός που διασχίζει τη διαδρομή Εύζωνοι-Σκόπια θα μετονομαστεί από «οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου» σε «οδό Φιλίας» καθώς και η υποσχεθείσα μετονομασία του αεροδρομίου της γειτονικής χώρας, είναι δείγματα ενός περισσότερο διαλλακτικού κλίματος που έχει επικρατήσει αυτήν την περίοδο στην ΠΓΔΜ, ενδείξεις μιας ευνοϊκής συγκυρίας που δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητη. Η κυβέρνηση σταθμίζει με υπευθυνότητα τα δεδομένα και, όπως έχει δηλωθεί κατ΄ επανάληψη, θα καταθέσει στις διαπραγματεύσεις συνολική πρόταση που θα περιλαμβάνει όλα τα θέματα: ονομασία με πλήρες εύρος χρήσης, απαλοιφή αλυτρωτικών διεκδικήσεων, βήματα ανάπτυξης των διμερών σχέσεων των δυο χωρών. Θα κατατεθούν στη συνέχεια οι απόψεις των γειτόνων και οι συζητήσεις θα συνεχιστούν μέσα από διαρκείς επανεκτιμήσεις ως προς το πού συμφωνούμε κάθε φορά.
Ερ. Υπάρχει ένα παράδοξο στην εξέλιξη του συγκεκριμένου ζητήματος, ενώ έχουμε θέσει τις «κόκκινες γραμμές» της χώρας μας προς τη γείτονα, την ίδια ώρα στο εσωτερικό έχουν πυροδοτηθεί αντιδράσεις σε τρία μέτωπα: εσωκομματικά με τη στάση του συγκυβερνήτη σας, στο σύνολο της αντιπολίτευσης, αλλά και σε ένα μέρος της κοινωνίας που μέσω συλλαλητηρίων εκφράζει την αντίθεσή του. Μήπως βιάστηκε η κυβέρνηση να ανοίξει το θέμα και δεν προηγήθηκε η σωστή προετοιμασία;
Απ. Το ότι με τους ΑΝΕΛ έχουμε, σε πολλά ζητήματα, διαφορετικές απόψεις, δεν είναι κάτι μυστικό. Το παράδοξο θα ήταν να έχουμε σε όλα ταυτόσημη αντίληψη. Ακόμα και στις μονοκομματικές κυβερνήσεις υπάρχουν διαφορετικές απόψεις εντός των κομμάτων, κάτι που είναι απολύτως δημοκρατικό. Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το ζήτημα της ονομασίας των γειτόνων μεταξύ ‘Αδωνι Γεωργιάδη και Ντόρας Μπακογιάννη -κορυφαίων στελεχών της ΝΔ- και κανείς δεν φαίνεται να το θεωρεί τεράστιο ολίσθημα. Το πραγματικό ολίσθημα στη στάση της ΝΔ -ο πρόεδρος της οποίας, ο κ. Μητσοτάκης επιμένει να σιωπά- είναι ότι δεν βγαίνει να πει, ως κόμμα συνολικά, ποια είναι η θέση της ως προς την ονομασία. Αντ΄ αυτού, ψαρεύει στα θολά νερά των συλλαλητηρίων, επιλέγοντας τον ολισθηρό δρόμο του εναγκαλισμού -και της αθώωσης, εν πολλοίς- ακροδεξιών απόψεων.
Ως προς το ότι η κυβέρνηση βιάστηκε να ανοίξει το θέμα… Μα, το θέμα παραμένει ανοιχτό επί δεκαετίες και αυτό που η κυβέρνηση επιδιώκει τώρα να κάνει είναι -βάζοντας συγκεκριμένες προϋποθέσεις, σύμφωνες με τα εθνικά συμφέροντα- να οδηγήσει σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, φαίνεται να έχουν δημιουργηθεί ευνοϊκές συγκυρίες και θα ήταν ανοησία αν η κυβέρνηση δεν τις διερευνούσε.
Ερ. Ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισαν ακροδεξιούς τους πολίτες που κατέβηκαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ενώ είχαν προηγηθεί διαρροές του ΥΠΕΞ για την τοποθέτηση της Ιεράς Συνόδου που ταύτιζαν την Εκκλησία με την ΧΑ. Μήπως βιαστήκατε να «χαρίσετε» τον κόσμο στην ακροδεξιά και στους φασιστές;
Απ. Είναι αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα η διοργάνωση και η συμμετοχή σε συλλαλητήρια. Από εκεί και πέρα, όλοι κρινόμαστε από το σε ποια συλλαλητήρια επιλέγουμε να συμμετάσχουμε και από το ποιους έχουμε δίπλα μας όταν διαδηλώνουμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στα συγκεκριμένα καλέσματα περισσεύει ο τυφλός εθνικιστικός λόγος και η ρητορική μίσους. Όλα αυτά βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στο φόβο που καλλιεργείται από ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με ύποπτη χρηματοδότηση, και αποβλέπουν στο να δημιουργηθεί μια πλαστή εικόνα ότι δήθεν κινδυνεύει η «Μακεδονία μας», αν συμφωνηθεί με τους γείτονες μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία.
Η μη ύπαρξη συμφωνίας 25 χρόνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας δεν έχει λύσει τίποτα, αντιθέτως έχει μεγεθύνει το πρόβλημα. Γιατί δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην συνειδητοποιεί πως παντού -σε διεθνείς οργανισμούς, αθλητικές διοργανώσεις, διακρατικές σχέσεις, εμπορικές συμφωνίες- έχει καθιερωθεί, δια της αδράνειας όλων αυτών των χρόνων, ο όρος «Μακεδονία» για το γειτονικό κράτος. ‘Αρα, η μόνη λύση που μπορεί να γίνει αποδεκτή και από τις δύο πλευρές είναι η σύνθετη ονομασία, με όρους αμοιβαίου σεβασμού. Αυτό, δηλαδή, που επιδιώκει η κυβέρνηση. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να σκεφθούν όσοι, καλόπιστα, σκέφτονται να συμμετάσχουν στο αυριανό συλλαλητήριο.
Κι επειδή δεν υπάρχουν αφελείς ή παραπλανημένοι, ας μην ξεχνάμε ότι τον τόνο σε αυτές τις διαμαρτυρίες τον δίνουν άτομα με σαφή ιδεολογική ακροδεξιά τοποθέτηση. Ξέρετε, όταν σε καλούν σε ένα σπίτι, πρέπει -πριν αποδεχθείς την πρόσκληση- να σκέφτεσαι ποιος είναι ο οικοδεσπότης…
Ερ. Η στάση των ΑΝΕΛ, σε ένα κρίσιμο εθνικό θέμα όπως αυτό της ΠΓΔΜ, θέτει ζήτημα δεδηλωμένης για την κυβέρνηση; Με δεδομένες και τις φραστικές επιθέσεις του Δημήτρη Καμμένου κατά πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, και η “στοχοποίηση” του Δημήτρη Παπαδημούλη, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε πρόωρες εκλογές;
Απ. Θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρη: η λάσπη, η χυδαία σπέκουλα και οι συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί εναντίον του Δημήτρη Παπαδημούλη, χαρακτηρίζουν αυτόν που τα μετέρχεται και με βρίσκουν κατηγορηματικά απέναντι.
Από κει και πέρα… Οι ΑΝΕΛ έχουν ξεκαθαρίσει, και με τις τελευταίες δηλώσεις του προέδρου τους, ότι έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών και ότι, παρά τις διαφωνίες, δεν μπαίνει κανένα ζήτημα αμφισβήτησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Κοιτάξτε… Δεν θα είναι και η πρώτη φορά που υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα σε δυο κόμματα, τα οποία έχουν υπαρκτές και σαφείς ιδεολογικές διαφορές. ‘Αλλο πράγμα όμως να διαφωνείς και άλλο να ρίχνεις τη κυβέρνηση. Τέτοιο ενδεχόμενο δεν υφίσταται και το υπογραμμίζω αυτό για να μην φαντασιώνονται διάφορα όσοι χρησιμοποιούν την ακροδεξιά και εθνικιστική ρητορεία, έχοντας άλλες σκέψεις στο μυαλό τους.
Υπάρχει το μείζον ζήτημα του να βγάλουμε την ελληνική κοινωνία όρθια από τον εφιάλτη των μνημονίων, ζήτημα στο οποίο τα συγκυβερνώντα κόμματα έχουν συναφή αντίληψη. Και δεν πρόκειται αυτή η προσπάθεια να μείνει στη μέση για ένα όνομα το οποίο, ήδη, χρησιμοποιείται στο εξωτερικό από 140 χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και η Ρωσία, εξαιτίας ακριβώς της αδράνειας και του μυωπικού τρόπου που λειτούργησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Εμείς ερχόμαστε να λύσουμε το πρόβλημα, και μάλιστα στην κατεύθυνση που μέχρι χθες συμφωνούσαν οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων του κοινοβουλίου -των φασιστών, βεβαίως, εξαιρουμένων- ακριβώς γιατί δεν θέλουμε τον αλυτρωτισμό στα βόρεια σύνορα μας, επειδή μας ενδιαφέρει η ασφάλεια και η ειρήνη στα Βαλκάνια, επειδή αυτό είναι το επωφελές για την πατρίδα μας.
Ερ. Η 3η αξιολόγηση έκλεισε και τυπικά και, πλέον, μετράμε αντίστροφα για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την επιτροπεία. Ωστόσο, αυτή η εξέλιξη από μόνη της, όπως έχει υπογραμμίσει ο πρωθυπουργός, δεν σημαίνει και το τέλος της κρίσης. Ποιοι είναι οι στόχοι για την επόμενη μέρα;
Απ. Το τέλος της σκληρής επιτροπείας θα δώσει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να υλοποιήσει, επιτέλους, μεγάλο μέρος από το δικό της πρόγραμμα. Θα μπορέσουμε, με μεγαλύτερη ελευθερία, να εφαρμόσουμε τους άξονες της κοινωνικής και της αναπτυξιακής μας πολιτικής που έχει ανάγκη η χώρα.
Στην Αριστερά αναγνωρίζουμε την ύπαρξη των τάξεων και εκτιμούμε πως τα κυβερνητικά εργαλεία μπορούν να αποβούν πολύτιμα στην προσπάθεια άμβλυνσης των αντιθέσεων ώστε να υπάρξει περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Στόχος μας, λοιπόν, είναι μια χώρα που να στέκεται οικονομικά στα πόδια της και ταυτόχρονα πολίτες που να ζουν με αξιοπρέπεια, χωρίς το φόβο της φτώχειας, πολίτες που θα μπορούν να σχεδιάζουν ξανά το μέλλον τους αισθανόμενοι προστατευμένοι σε ένα επαρκές δίκτυο ποιοτικών υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης, πολίτες που θα έχουν δουλειά, αυτοί και τα παιδιά τους, πολίτες που θα νιώθουν ότι ζουν σε μια δημοκρατική χώρα που σέβεται, προστατεύει και διευρύνει τα δικαιώματά τους.
Από δω και πέρα, προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, σε κομματικό και κυβερνητικό επίπεδο, πρέπει να είναι η συγκεκριμενοποίηση όλων όσα θεωρούμε ως απαραίτητα πρώτα βήματα μετά τον Αύγουστο του 2018, έχοντας αφουγκραστεί ανάγκες και προτάσεις και μέσα από τα Αναπτυξιακά Περιφερειακά Συνέδρια που έγιναν τους προηγούμενους μήνες σε όλη τη χώρα.
Ερ. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια και με κάθε δυνατό μέσο να μειωθεί η ανεργία. Ωστόσο οι ελαστικές σχέσεις εργασίας παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ ίσως το βασικότερο πρόβλημα είναι η μη καταβολή της μισθοδοσίας σε χιλιάδες εργαζόμενους. Αυτή η εργασιακή «ζούγκλα» πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί, με δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι υπό την απειλή της απόλυσης δεν μπορούν να αντιδράσουν;
Απ. Το επίπεδο της ανεργίας στην Ελλάδα -αν και σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας έπεσε, μεταξύ Οκτωβρίου 2016 και Οκτωβρίου 2017, από 23,3% σε 20,7%- παραμένει το υψηλότερο στην ΕΕ και αυτή είναι μια πρόκληση που, κατά προτεραιότητα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Χρειάζεται λοιπόν να υπάρξει ανάπτυξη στη χώρα, ανάπτυξη που δεν ήρθε τα χρόνια του μνημονίου, ακριβώς γιατί αναγκαστήκαμε να ακολουθήσουμε συνταγές που μας επέβαλαν οι ξένοι δανειστές και το ΔΝΤ, συνταγές νεοφιλελεύθερης λογικής, που οδήγησαν σε ύφεση και σε απώλειες θέσεων εργασίας.
Στη χώρα, έχει αρχίσει από το 2017 μια αντιστροφή του κλίματος και η πλειοψηφία των θέσεων εργασίας που δημιουργούνται αφορά μόνιμες και όχι ελαστικές σχέσεις. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ, δημιουργήθηκαν συνολικά 144.000 νέες θέσεις εργασίας το 2017 (Ιανουάριος-Δεκέμβριος 2017), και η πλήρης απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκε και έφτασε στο 44% -έναντι 39% το 2014, χρονιά που η κυβέρνηση Σαμαρά μιλούσε για success story…
Παράλληλα, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας κάνει, τον τελευταίο καιρό, εξαιρετική δουλειά, έχοντας περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τα φαινόμενα εργασιακής «ζούγκλας». Την ίδια ώρα, προωθείται από το υπουργείο Εργασίας νομοθετική ρύθμιση αναφορικά με την αρχιτεκτονική του προστίμου για την αδήλωτη εργασία, με στόχο τη σύνδεση του ύψους του προστίμου με την πρόσληψη του εργαζόμενου που ήταν αδήλωτος και η υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών υπέρ αυτού. Ο συνδυασμός των ρυθμίσεων εξυπηρετεί μια νέα λογική, που έχει στον πυρήνα της την απόδοση δικαιοσύνης υπέρ του εργαζόμενου.
Όλα αυτά που σας αναφέρω, δεν λύνουν βεβαίως το πρόβλημα της ανεργίας και των παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας, καταδεικνύουν όμως τις προσπάθειες και τις προθέσεις της κυβέρνησης. Προσπάθειες και προθέσεις που πρέπει να συνεχιστούν αμείωτες και να συνδυαστούν και με τις κοινωνικές στάσεις και αντιδράσεις. Οι καταγγελίες στην τηλεφωνική γραμμή 15512 αλλά και η αποχή από επιχειρήσεις που παραβιάζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, καταδεικνύουν μια προσωπική στάση, μια καταναλωτική στάση που είναι, εξόχως, στάση πολιτική.
Ερ. Πολλά από τα μέτρα που υποχρεώθηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση λειτουργούν σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ελεύθερων επαγγελματιών, όπως οι περικοπές, οι αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών και η μείωση του αφορολόγητου η οποία επίκειται. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, πώς μπορεί να πειστεί η κοινωνία ότι η βελτίωση των οικονομικών μεγεθών την αφορά;
Απ. Η κοινωνία θα πειστεί όταν δει τη διαφορά στην καθημερινότητά της, και εκεί πρέπει να πέσει το βάρος της δουλειάς μας το επόμενο διάστημα. Είναι γεγονός ότι ειδικά η μεσαία τάξη υπέφερε πολλά στα χρόνια του μνημονίου. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει από τη μια στιγμή στην άλλη, θα ήταν ανόητο να καλλιεργήσουμε τέτοιου είδους προσδοκίες, αλλά αν υπάρχει ορατή σταδιακή βελτίωση ο κόσμος θα την εισπράξει, θα διαπιστώσει έμπρακτα ποιες δυνάμεις στέκονται στο πλευρό του και ποιες ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα μόνο των ελίτ.
Ερ. Η κυβέρνηση σχεδιάζει ένα διαφορετικό μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης, και αυτό που διαπιστώσαμε μέσω των Περιφερειακών Αναπτυξιακών Συνεδρίων είναι ότι υπάρχει όρεξη για δουλειά από το σύνολο των εμπλεκομένων φορέων. Όμως αυτή η αλλαγή χρειάζεται χρόνο για να αποδώσει, και αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο θα περάσουμε από το το brain drain στο brain gain;
Απ. Χρειάζεται χρόνος. Υπάρχει όντως όρεξη για δουλειά, υπάρχουν παραγωγικές δυνάμεις, μυαλά, χέρια, που διψούν να αλλάξουν τη χώρα. Χρειάζεται όμως χρόνος για να επουλωθούν οι πληγές και, κυρίως, χρειάζεται κεντρικό σχέδιο. Και αυτό είναι που θα κληθούν να επιλέξουν οι πολίτες, όταν έρθει η ώρα. Δεν προτείνουν όλες οι δυνάμεις της χώρας το ίδιο πολιτικό σχέδιο, οι διαφορές του αριστερού και του νεοφιλελεύθερου σχεδίου, δεν είναι καθόλου θεωρητικές. Εμείς, για παράδειγμα, αρνούμαστε την παντοδυναμία των μηχανισμών της ανεξέλεγκτης αγοράς, ενώ εκείνοι την αποθεώνουν. Εμείς δεν κλείνουμε τα μάτια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, εκείνοι λένε πως η ανισότητα είναι κάτι το φυσιολογικό και ότι φασίζουν όσοι προσπαθούν να την εξαλείψουν. Εμείς υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, εκείνοι τρέμουν ακόμα και στην ιδέα του. Εμείς θέλουμε την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή στα κοινά, εκείνοι προωθούν την ανάθεση στα χέρια των «ειδικών». Θα μπορούσα να συνεχίσω, επί μακρόν, την απαρίθμηση των διαφορών. Σημασία έχει να συνειδητοποιούμε ότι οι διαφορές είναι υπαρκτές και έχουν μεγάλη σημασία και σε ατομικό επίπεδο. Το παραμύθι του «τέλους της Ιστορίας», που επικαλούνται οι θεωρητικοί του καπιταλισμού, είναι ένα μεγάλο ψέμα, και αυτό πρέπει να το εξηγήσουμε ιδιαιτέρως στη νέα γενιά στην οποία γίνεται συστηματική πλύση εγκεφάλου με το ισοπεδωτικό «όλοι ίδιοι είναι». Ε, λοιπόν, δεν είμαστε!
Ερ. Καταλήγοντας θα ήθελα να μας κάνετε μια αποτίμηση των τριών ετών διακυβέρνησης αλλά και να μας περιγράψετε το στοίχημα της επόμενης ημέρας.
Απ. Πριν τρία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας όχι επειδή όλοι όσοι μας ψήφισαν προσχώρησαν στις ιδέες της Αριστεράς, αλλά επειδή βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα που μας είχαν οδηγήσει οι επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αναδείχθηκαν οι σπατάλες τους, η εξυπηρέτηση ημετέρων μέσω των δικτύων διαφθοράς και διαπλοκής που είχαν διαβρώσει τα πάντα, έγιναν γνωστά τα λεφτά που κατέληγαν στις κρυφές θυρίδες των φορολογικών παραδείσων… Ζητήθηκε από τον απλό κόσμο να πληρώσει το λογαριασμό από το πάρτι που άλλοι έκαναν σε βάρος του- θυμόμαστε το κυνικό «όλοι μαζί τα φάγαμε» που έβαζε στο ίδιο τσουβάλι τον άνθρωπο που δεν μπορούσε να πληρώσει το ρεύμα του, με τον ιδιοκτήτη βίλας σε κοσμικά νησιά, το κατάπτυστο σύνθημα που εξομοίωνε τον εργαζόμενο των 1.000 ευρώ με τον καταθέτη του private banking.
Αυτό που δεν έγινε φανερό τότε και που δεν είναι φανερό σε όλο του το εύρος ακόμα και σήμερα, αυτό που δεν έχει καταστεί κοινός τόπος, είναι ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι σύμφυτος με τα εκτεταμένα συμπτώματα διαπλοκής και διαφθοράς. Σάρκα από τη σάρκα του.
Σε αυτά τα τρία χρόνια προσπαθήσαμε να ανακόψουμε την ανθρωπιστική κρίση, να βγάλουμε την κοινωνία έξω από τα μνημόνια, τραυματισμένη αλλά όρθια. Το μεγάλο στοίχημα, λοιπόν, της επόμενης μέρας είναι να χαράξουμε το νέο δρόμο της Αριστεράς του 21ου αιώνα και να πείσουμε τον κόσμο ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να επιλέξει. Να πείσουμε και να πειστούμε, εντός και εκτός των γραμμών μας, ότι απέναντι στην άπληστη φιλοδοξία της προσωπικής επιτυχίας και της λογικής του «πατάω επί πτωμάτων», είναι απαραίτητο να αντιταχθεί το όραμα μιας κοινωνίας που να ικανοποιεί τις ανάγκες όλων και όχι των ολίγων.
Είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα, δεν μπορεί φυσικά να περιοριστεί στα όρια της χώρας μας, χρειάζεται διεθνή συμπόρευση των αριστερών δυνάμεων, είναι όμως το στοίχημα του επόμενου αιώνα, όπως ήταν και του προηγούμενου. Είναι το διαρκές στοίχημα της ανθρωπότητας.
Πηγή: Left από ΑΠΕ-ΜΠΕ
