Θα μπορούσε αυτό το άρθρο να αρχίζει και να τελειώνει με την παράθεση της παρακάτω είδησης: «Από τη Μαδρίτη όπου βρίσκεται για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον αριστούχο μαθητή Κουρό Ντουρμοχαμαντί, παιδί προσφυγικής οικογένειας από το Ιράν που έφτασε πριν από τρία χρόνια με μια πλαστική βάρκα στη Λέσβο και σήμερα διεκδικεί, ως επιτυχών των Πανελλαδικών, την είσοδό του στη σχολή της επιλογής του, το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη. Ο Κ. Μητσοτάκης συνεχάρη τον Κουρό, λέγοντάς του ότι αποτελεί παράδειγμα και πηγή αισιοδοξίας. Τον κάλεσε, μάλιστα την ερχόμενη εβδομάδα στο Μέγαρο Μαξίμου για να τα πουν από κοντά». Και θα αρκούσε γιατί συμπυκνώνει σε λίγες γραμμές όλη την υποκρισία και την αναλγησία μιας κυβέρνησης που χρόνια τώρα –είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση– εργαλειοποιεί στο έπακρο το προσφυγικό/μεταναστευτικό, αξιοποιώντας το ως προνομιακό πεδίο απεύθυνσης στα δεξιά και ακροδεξιά της ακροατήρια.
Ανακάλυψε, λοιπόν, η κυβέρνηση της ΝΔ τον Κουρό. Και γέμισαν οι τηλεοπτικές οθόνες από το λαμπερό χαμόγελο αυτού του φωτεινού πλάσματος. Όπως λίγο καιρό πριν, ανακάλυψαν τον Σαϊντού. Που ως αριστούχος κι αυτός, κατάφερε –με τη βοήθεια των καθηγητών, των συμμαθητών και συμμαθητριών του– να γίνει δεκτό το αίτημά του και να μην απελαθεί. Κάτι που πιθανότατα (και μακάρι) να συμβεί –λόγω της δημοσιότητας που πήρε η περίπτωσή του, μια και η κινητοποίηση τοπικών φορέων προς το πρόσωπό του ήρθε λίγες μόλις μέρες μετά την υπόθεση Σαϊντού– και με τον Βαφίνγκ Σασσέ, τον μαθητή από τη Γουινέα που ζει στη Σάμο, η αίτηση του οποίου για παροχή ασύλου έχει ήδη απορριφθεί δύο φορές.
Και προσπαθούν οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου να μας πείσουν ότι χαίρονται με τη χαρά τους. Ή, ακόμα χειρότερα, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την προσωπική επιτυχία των νέων αυτών παιδιών εντάσσοντάς την –έστω και αν δεν το λένε ανοιχτά– σε ένα πλαίσιο κρατικής φροντίδας και μέριμνας που ευνοεί τέτοιου είδους επιτυχίες! Λες και δεν είναι τα ίδια αυτά παιδιά που έζησαν στο πετσί τους τις συνθήκες εγκλεισμού στα απάνθρωπα «κέντρα φιλοξενίας». Λες και δεν είναι τα ίδια αυτά παιδιά που περιμένουν τα χαρτιά τους για να νομιμοποιήσουν την ίδια την ύπαρξή τους στη χώρα. Λες και δεν είναι τα ίδια αυτά παιδιά, που για τους κυβερνώντες –και τις ακροδεξιές παραφυάδες τους– είναι οι «λαθρο», οι «εισβολείς», αυτοί που «δεν χωράνε».
Ας μη γελιόμαστε. Την ανάγκη φιλοτιμία κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και συγχαίρει τον μαθητή που έφτασε με μια πλαστική βάρκα στη Λέσβο. Τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησής του, η στάση του στις συνεχείς καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις στον Έβρο, η μικροπολιτική χρήση του προσφυγικού/μεταναστευτικού ως εργαλείου στην αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάθε άλλο παρά συνηγορούν στην ειλικρίνεια των προθέσεών του.
Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι στριμωγμένη. Όλο και πληθαίνουν τα δημοσιεύματα σε διεθνή ΜΜΕ (Guardian, Le Monde, Lighthouse Reports, Report Munchen, Spiegel) με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και αναπαραστάσεις που αποδεικνύουν τα pushbacks στον Έβρο. Βοά ο διεθνής Τύπος (υπάρχουν σχετικές φωτογραφίες και τρισδιάστατα βίντεο) για τους χώρους κράτησης στο Τυχερό και για τις πληροφορίες που θέλουν πρόσφυγες και μετανάστες ομήρους –σκλάβους καλύτερα– να κάνουν αυτοί τις επαναπροωθήσεις για λογαριασμό του ελληνικού κράτους, με αντάλλαγμα, μετά από τρεις μήνες σκληρού καταναγκασμού, να παίρνουν τα απαραίτητα χαρτιά και να μπορούν να πάνε σε άλλη χώρα. Πληροφορίες οι οποίες, αν δεν ισχύουν, οφείλουν να διαψευσθούν άμεσα και τεκμηριωμένα από την πλευρά της κυβέρνησης της ΝΔ και πάντως όχι μέσω της γνωστής τακτικής συκοφάντησης όσων τολμάνε να καταγγέλλουν τα κακώς κείμενα. Ή μέσω γενικόλογων απαντήσεων, σαν αυτές που έδωσε ο αρμόδιος υπουργός Μετανάστευσης Ν. Μηταράκης στην επιτροπή LIBE του Ευρωκοινοβουλίου, υποστηρίζοντας πως «οι ελληνικές αρχές ανταποκρίνονται σε όλα τα αιτήματα για διάσωση και δεν ασκούν ποτέ βία εναντίον ανθρώπων που αναζητούν άσυλο».
«Όλοι οι πρόσφυγες μπορούμε να ενταχθούμε. Φτάνει να μας δοθεί η ευκαιρία», ήταν τα πρώτα λόγια του 19χρονου Κουρό, μόλις έγινε γνωστή η επιτυχία του. Και στο χαμογελαστό πρόσωπό του, αντικατοπτρίζεται η θέληση, το πείσμα, οι δυνατότητες για μια καλύτερη ζωή, την οποία δικαιούνται όλα τα παιδιά, όλοι οι άνθρωποι που αναζητούν μια καλύτερη τύχη. Επιβεβαιώνεται η δύναμη της αλληλεγγύης και της συμπερίληψης, και εξαφανίζονται εκκωφαντικά οι άναρθρες κραυγές της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Όχι, η κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν δικαιούνται κανένα μερίδιο από την επιτυχία του Κουρό Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί. Όσες φωτογραφίες και αν βγάλουν μαζί του, όσο και αν οι επικοινωνιολόγοι του Μεγάρου Μαξίμου «βομβαρδίσουν» κανάλια, εφημερίδες και sites με πλάνα του…συμπεριληπτικού πρωθυπουργού με τον 19χρονο Ιρανό. Γιατί, πώς να αρνηθείς την πραγματικότητα; Ακόμα ηχούν στα αυτιά μας οι ξενοφοβικές δηλώσεις κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησής του. Σαν χθες θυμόμαστε τις σκηνές ντροπής με καταλήψεις σχολείων και «αγανακτισμένους» γονείς να εμποδίζουν τα παιδιά τους να συνυπάρξουν με προσφυγόπουλα. Μέχρι σήμερα «χαϊδεύει» η κεντρική διοίκηση, εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κάνουν τον βίο αβίωτο σε πρόσφυγες και μετανάστες, δυσκολεύοντας τη δημιουργική και ισότιμη ένταξή τους στις τοπικές κοινωνίες.
Όχι, κύριε πρωθυπουργέ. Τίποτα δεν σας αντιστοιχεί από τη λάμψη του Κουρό. Ό,τι πέτυχε, το πέτυχε παρά και κόντρα στις αποτρεπτικές σας πολιτικές. Εσείς, με την Ελλάδα της αλληλεγγύης και της προσφοράς, ούτε είχατε ούτε έχετε καμία σχέση. Να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη σας; «Αν οι συριζαίοι θέλετε πρόσφυγες και μετανάστες, να τους πάρετε σπίτι σας». Καριέρες χτίστηκαν πάνω στη φράση αυτή.
Αννέτα Καββαδία
