Οι σκέψεις αυτές γεννήθηκαν αυθόρμητα ακούγοντας την Τετάρτη τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Βουλή να μιλά για την πανδημία σαν ένας απλός παρατηρητής, σαν να μην είναι αυτός –ο πρωθυπουργός δηλαδή της χώρας– που έχει την ευθύνη του σχεδιασμού και της υλοποίησης ενός πλάνου αντιμετώπισης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην οποία βρισκόμαστε. «Να μην κομματικοποιούμε άσκοπα μια μεγάλη εθνική μάχη που πρέπει να κερδηθεί», είπε, χρησιμοποιώντας –συνειδητά ή ασυνείδητα– παθητική φωνή και εκπέμποντας έτσι το σήμα ότι ο ίδιος στέκεται πάνω απ’ αυτό που συμβαίνει, πως δεν είναι δική του ευθύνη να δρομολογήσει λύσεις.
Τις δηλώσεις στη Βουλή ακολούθησε προγραμματισμένη τηλεοπτική του συνέντευξη στο Μέγκα, στην οποία έδωσε εξαρχής τον τόνο: «δεν θεωρώ ότι η πανδημία μας έχει ξεφύγει», τόνισε, διαψεύδοντας με κυνικό τρόπο αριθμούς και ποσοστά. Εμφανίστηκε απολύτως ικανοποιημένος από τα μέτρα που τίθενται από σήμερα σε ισχύ, χαρακτήρισε το 4ο κύμα της πανδημίας «πανδημία των ανεμβολίαστων», που αφορά –όπως είπε– μια μειοψηφία των Ελλήνων, απέκλεισε κατηγορηματικά ένα νέο λοκντάουν, υπεραμύνθηκε της απόφασης να μην υπάρχει κανένας έλεγχος στις εκκλησίες –με το σκεπτικό ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί– ξεκαθάρισε ότι δεν τίθεται θέμα υποχρεωτικού εμβολιασμού στα σώματα ασφαλείας και δήλωσε εμφατικά –από πού αντλεί, άραγε, τα στοιχεία– πως «υπάρχουν ακόμα αντοχές στο σύστημα υγείας». Φαίνεται πως κανείς δεν του έδειξε τα πλάνα με τον διευθυντή της κλινικής COVID στο νοσοκομείο της Λάρισας να καταρρέει από την κούραση μπροστά στις κάμερες…
266 νεκροί στις 31/08/20, 13.691 ένα χρόνο μετά, στις 31/08/21. 360 νεκροί το διάστημα Σεπτέμβρης – Οκτώβρης 2020, 2.247 νεκροί το αντίστοιχο φετινό δίμηνο.
Είναι ενδεικτικό ότι και στη συνέντευξή του στο Μέγκα δεν υπήρξε ίχνος αυτοκριτικής. Όπως, όμως, δεν υπήρξε ούτε μία επίμονη ερώτηση –έστω για την τιμή των όπλων ή την (χαμένη) τιμή της δημοσιογραφίας– για την τραγική κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς.
Επιλέγει να υποδαυλίσει τον κοινωνικό αυτοματισμό μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, έτσι ώστε να περάσουν σε δεύτερη μοίρα τα λάθη, οι ολιγωρίες, αλλά και οι συνειδητές επιλογές του ίδιου και της κυβέρνησής του, ενώ δεν διστάζει –στο όνομα του πολιτικού κόστους– να αφήσει στο απυρόβλητο την εκκλησία (με τους μη υποχρεωτικούς ελέγχους) και τα σώματα ασφαλείας (με τη μη υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού), υπολογίζοντας ότι μια ενδεχόμενη σύγκρουση μαζί τους, σε θέματα δημόσιας υγείας, θα του στοίχιζε σε επιρροή στις πιο συντηρητικές τάξεις των ψηφοφόρων του.
Όχι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της οποίας ηγείται, δεν βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Ξέρουν πολύ καλά τι λένε. Συγκεκριμένο σχέδιο έχουν και συγκεκριμένο σχέδιο υλοποιούν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι, παρά την έκτακτη υγειονομική κρίση, δεν αναθεώρησαν ούτε κατ’ ελάχιστο τις προτεραιότητές τους. Βλέπουν την πανδημία ως ευκαιρία να προωθήσουν συγκεκριμένες πολιτικές, γι’ αυτό και είναι λάθος η –και σε προσωπικό επίπεδο– υποτίμησή τους.
Αννέτα Καββαδία
