Το βασικό πολιτικό μήνυμα αυτών των ημερών είναι το μήνυμα των γαλλικών εκλογών. Μια αναμέτρηση η οποία έφερε στην επιφάνεια και πάλι τη σύγκρουση με οξύτατους όρους Αριστεράς και Δεξιάς.
Το Νέο Λαϊκό μέτωπο, δεν συγκροτήθηκε αποκλειστικά και μόνο από τα πάνω. Δεν ήταν απλώς και μόνο μια συνάντηση κάποιων ηγεσιών, οι οποίες προσπάθησαν να τα βρουν για να κερδίσουν στις εκλογές. Εδώ είχαμε και μια πολύ σοβαρή εξέλιξη, η οποία οφείλεται και στην πίεση από τα κάτω. Έγινε στη βάση ενός πολύ σαφούς, πολύ συγκεκριμένου προγράμματος. Δεν έγινε επειδή ανακάλυψαν κάποιον Μεσσία.
Είναι μια νίκη της πολιτικής Αριστεράς σε όλες τις διαφορετικές εκδοχές και χωρίς να υποτιμάμε και τις μεγάλες μεταξύ τους διαφορές. Άφησαν τις διαφορές όμως στην άκρη και προέταξαν ακριβώς την ανακοπή της παλίρροιας της ακροδεξιάς. Προέταξαν επίσης και την παρουσίαση ενός προγράμματος το οποίο απαντάει στις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και της κοινωνίας.
Το συμπέρασμα από αυτές τις γαλλικές εκλογές είναι ότι δεν θα νικήσεις τη Δεξιά με πολιτικές του μέσου όρου. Δεν θα νικήσεις τη Δεξιά με πολιτικές οι οποίες δεν έχουν πολιτικό πρόσημο και δεν έχουν και κοινωνικό και ταξικό πρόσημο. Δεν θα νικήσεις τη Δεξιά απλώς με έναν συμμαχικό χυλό, ο οποίος δεν θα βγάζει μια πολιτική ταυτότητα πάρα πολύ σαφή.
Στην Ελλάδα έχουμε μια συνολική κρίση όλου του χώρου που αναφέρεται στην Αριστερά. Μια κρίση η οποία είναι στρατηγική και μια κρίση η οποία δεν μπορεί να ξεπεραστεί δυστυχώς και μετά τις ευρωεκλογές. Και αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το ακόμα πιο απογοητευτικό και αποθαρρυντικό. Βλέπουμε ότι έχει ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι περί ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς, από το οποίο απουσιάζει το πολιτικό περιεχόμενο και απουσιάζουν και οι κοινωνικές αναφορές. Ποιους δηλαδή πας να εκπροσωπήσεις; Ποια στρώματα σε ενδιαφέρουν; Ποιες κοινωνικές ομάδες, ποιες τάξεις; .
Συνέντευξη του Αλέξη Χαρίτση στον ρ/στ Flash FM και στον δημοσιογράφο Γ. Μαγκριώτη
