Σε περίπου ένα μήνα είναι η μάχη των Ευρωεκλογών. Θεωρείτε πως θα καταφέρετε να μπείτε στο Ευρωκοινοβούλιο; Οι δημοσκοπήσεις σάς δείχνουν στο όριο. Ποιος είναι ο πήχης και ο στόχος σας σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση;
Το πιστεύουμε απόλυτα. Γιατί, πέρα από τις δημοσκοπήσεις, αυτό προκύπτει από την καθημερινή μας επαφή με την κοινωνία. Στις καθημερινές περιοδείες και συναντήσεις ακούμε πια πολλές φορές το «εσάς θα ψηφίσουμε». Αυτό είναι μια δήλωση εμπιστοσύνης στο νέο κόμμα της Αριστεράς που έχει ανάγκη η εποχή μας.
Η Νέα Αριστερά προήλθε από την αποχώρησή σας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μερικούς μήνες μετά, θεωρείτε πως δικαιωθήκατε για την απόφασή σας ή μήπως βιαστήκατε να φύγετε όπως λένε κάποιοι πρώην σύντροφοι σας;
Η αποχώρηση ήταν επώδυνη αλλά απολύτως επιβεβλημένη. Η ταχεία μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από πολιτικό κόμμα σε καθημερινό σόου ενός αυταρχικού αρχηγού –με απόψεις κακέκτυπο της Δεξιάς– δεν δίνει περιθώρια ακόμα και στον πιο καλόπιστο να ισχυριστεί ότι είχαμε άδικο. Το ερώτημα απέναντι στους πρώην συντρόφους μας έχει αντιστραφεί: Μήπως χτες δεν ήταν πολύ νωρίς, αλλά σήμερα είναι ήδη πολύ αργά;
Σε κάθε περίπτωση, η Νέα Αριστερά δεν είναι πλέον η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα νέο, φιλόδοξο πολιτικό εγχείρημα που εκφράζει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν μια Αριστερά σύγχρονη και αξιόπιστη.
Σε περίπτωση που δεν καταφέρετε να πιάσετε το όριο στις Ευρωεκλογές, ποια θα είναι τα επόμενα βήματά σας; Θα έχει μέλλον η Νέα Αριστερά; Μήπως έχετε εγκλωβιστεί στα στενά πλαίσια της Αριστεράς, που οδηγούν σε ποσοστά κοντά στο 3%;
Η Νέα Αριστερά είναι ένας νέος πολιτικός χώρος και όχι μια γνωστή στον κόσμο σφραγίδα από το παρελθόν. Δημιουργήθηκε, σταθεροποιείται και θα συνεχίσει να κινείται ανοδικά. Κάνετε λάθος ότι είναι ένα στενό σχήμα. Είναι το ανοιχτό και πλουραλιστικό σπίτι της Αριστεράς στο οποίο έχουμε βρεθεί άνθρωποι με διαφορετικές διαδρομές από τη ριζοσπαστική αριστερά, την πολιτική οικολογία, την αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Το μέλλον του εγχειρήματος είναι μακράς πνοής. Αλλωστε, μόνο η Νέα Αριστερά μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά για τη διαμόρφωση μιας νέας ριζοσπαστικής πολιτικής πλειοψηφίας την επόμενη μέρα. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα διαλύσουν ψευδαισθήσεις και κυρίως τη λογική του «μέσου όρου» που κυριαρχεί –και έχει οδηγήσει σε κρίση– τον προοδευτικό χώρο.
Δηλώσατε πρόσφατα πως χρειάζεται η ψήφος στις ευρωεκλογές να είναι ψήφος αποδοκιμασίας προς την κυβέρνηση της ΝΔ και πολιτική αλλαγή στη χώρα. Πώς θεωρείτε πως μπορεί αυτό να επιτευχθεί;
Η ευρωπαϊκή δεξιά, και η ΝΔ ως τμήμα της, μας έχουν εγκλωβίσει σε διαδοχικές στρατηγικές αποτυχίες: από τις αντικοινωνικές πολιτικές κατά την οικονομική κρίση έως σήμερα που οδήγησαν την ΕΕ να χάσει οποιοδήποτε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι σε ΗΠΑ και Ασία. Ας σκεφτεί κανείς τον νέο κύκλο αποβιομηχάνισης, την κρίση της αγροτικής παραγωγής, τη διακυνδύνευση εμπλοκής σε πολεμικό σπιράλ. Δείτε στη χώρα μας, το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στην αύξηση των εταιρικών κερδών και τη μισθολογική καθήλωση. Αυτή η πολιτική πρέπει να αποδοκιμαστεί.
Η επόμενη μέρα πρέπει να είναι μέρα ανασύνθεσης, με όρους όμως ουσιαστικής προγραμματικής αλλαγής. Θέλουμε πχ. τέσσερις μόλις μεγάλους παίκτες στον χώρο της ενέργειας ή θέλουμε επέκταση του μοντέλου της αυτοπαραγωγής-ιδιοκατανάλωσης που μπορεί να λύσει θέματα ενεργειακούς κόστους στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και να αντιμετωπίσει την ενεργειακή φτώχεια; Θέλουμε να μοιραστεί ο πλούτος σε αυτούς που τον παράγουν με πολιτικές αναδιανομής και συμπεριληπτικής ανάπτυξης ή οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι θα είναι εσαεί αποκλεισμένοι από την αναδιανομή; Θέλουμε να στηριχθεί αποφασιστικά το ΕΣΥ ή θα συνεχίσει η Ελλάδα να είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ; Η Νέα Αριστερά έχει διαλέξει πλευρά. Ας αποφασίσουν και οι άλλες προοδευτικές δυνάμεις ποιους θέλουν να εκπροσωπούν.
Πρέπει να υπάρξει ένα κοινό προοδευτικό μέτωπο απέναντι στην ΝΔ από τη στιγμή που με βάση τις μετρήσεις δεν υπάρχει ένα κόμμα που να αποτελεί το αντίπαλο δέος; Υπάρχει έδαφος για συνεργασία των κεντροαριστερών δυνάμεων και ποιες μπορεί να είναι αυτές; Θα συνεργαζόσασταν με τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη;
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ απλώς διαγκωνίζονται για τη δεύτερη θέση. Ο στόχος είναι ηττοπαθής από μόνος του. Αδιάφορος για την κοινωνία, σημαντικός μόνο για τις ηγετικές ομάδες των δύο κομμάτων. Είναι μια επιλογή ενδεικτική του γιατί ολόκληρος αυτός ο χώρος βρίσκεται σε τέλμα.
Η ανασύνθεση του πολιτικού χάρτη την οποία η Νέα Αριστερά πρεσβεύει προϋποθέτει γενναίες κινήσεις.
Από την άλλη πλευρά, νομίζω ότι είναι σαφές ότι την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν την ενδιαφέρει η συγκρότηση ενός πόλου προοδευτικού ριζοσπαστισμού απέναντι στη ΝΔ. Την ενδιαφέρει ένα άμορφο ιδεολογικά συνονθύλευμα με στόχο τη βραχυπρόθεσμη απόσπαση ψήφων διαμαρτυρίας από τη ΝΔ. Αντίστοιχες λογικές επικρατούν και στο ΠΑΣΟΚ, καταδικάζοντας το κόμμα σε ιδεολογική αφωνία και σε αντιπολιτευτική ανεπάρκεια.
Αν υπάρχουν δυνάμεις που διαφωνούν με αυτό το εθνολαϊκιστικό σχέδιο πρέπει επιτέλους να απεγκλωβιστούν και να μιλήσουν πολιτικά. Η Νέα Αριστερά φτιάχτηκε για να στεγάσει και να εκφράσει τη φωνή της κοινωνίας και των ζωντανών πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Ησασταν η γενιά των «σαραντάρηδων» που ανέδειξε ο Αλέξης Τσίπρας. Ποια είναι η σχέση σας σήμερα με τον πρώην πρωθυπουργό;
Είμαστε μια γενιά ανθρώπων που ενταχτήκαμε στην Αριστερά σε μια εποχή δυναμικής ανάπτυξης κινημάτων, είμαστε η γενιά των κινημάτων της εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης. Τότε, η προοπτική της Αριστεράς στην κυβέρνηση φάνταζε μακρινός. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε αυτόν τον στόχο όταν το παλιό πολιτικό σύστημα μας οδηγούσε στα βράχια της χρεοκοπίας. Υπηρετήσαμε αυτόν τον στόχο όλοι μαζί σε συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες, με λάθη αλλά και σημαντικές θετικές τομές.
Η Νέα Αριστερά είναι η δική μας απάντηση στην κρίση. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια διαφορετική επιλογή. Εκτιμώ ότι έκανε λάθος και σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των επιλογών του και με ένα πολιτικό σχέδιο που πρακτικά ακυρώνει την παρακαταθήκη του.
Μετά τη δικαστική απόφαση για την τραγωδία στο Μάτι, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις ενώ κάποιοι βλέπουν πως την ίδια τύχη θα έχει και η έρευνα που είναι σε εξέλιξη από τη δικαιοσύνη για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών. Θεωρείτε πως η ατιμωρησία των πολιτικών προσώπων προκαλεί το κοινό αίσθημα; Και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;
Τα Τέμπη και το Μάτι είναι δυο συλλογικά τραύματα που πολύ δύσκολα θα επουλωθούν. Εχουν στην πυρήνα τους μια κοινή συνθήκη. Οτι το κράτος δεν διασφαλίζει τον πολίτη ως οφείλει. Και ότι η συντεταγμένη Πολιτεία δεν μαθαίνει από τα εγκληματικά σφάλματα του παρελθόντος. Είτε στην περίπτωση των μεγαπυρκαγιών που θα πυκνώνουν –δυστυχώς– όσο αρνούμαστε να οχυρωθούμε σε επίπεδο υποδομών και λειτουργίας της πολιτικής προστασίας απέναντι στην κλιματική κρίση, είτε επειδή από πολιτική επιλογή οι υποδομές –όπως ο σιδηρόδρομος– απαξιώνονται.
Τα Τέμπη όμως –για τα οποία, σε αντίθεση με το Μάτι, κανένας πολιτικός υπεύθυνος δεν παραπέμπεται σε δίκη– δεν είναι μόνο μια υπόθεση πολιτικής ατιμωρησίας. Είναι μια υπόθεση συγκάλυψης που φτάνει στον πυρήνα της κυβερνητικής λειτουργίας. Δείτε την εξεταστική επιτροπή-παρωδία όπου με ωμές παρεμβάσεις εξαιρέθηκαν μάρτυρες, ουσιώδη στοιχεία αγνοήθηκαν, ενώ ο αρμόδιος Υπουργός κρύφτηκε πίσω από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Η κυβέρνηση νόμιζε ότι έτσι θα ξεμπερδέψει. Η κοινωνία όμως έχει άλλη γνώμη. Και έχει δίκιο.
Γιάννης Τσακίρης
Real News
