Συνέντευξη του προέδρου της Κ.Ο. της Νεάς Αριστεράς Αλέξη Χαρίτση στην εφημερίδα “ΚΑΡΦΙ” και στον δημοσιογράφο Γιώργο Μελιγγώνη
-Πώς κρίνετε την εικόνα που εμφανίζει τούτες τις μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εξαρχής τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τη χαρακτήριζε έλλειμμα αξιοπιστίας και ιδεολογική απροσδιοριστία. Και για όσους φτιάξαμε τη Νέα Αριστερά ήταν προφανές ότι η κατάσταση ήταν τόσο οριακή που δεν θα μπορούσε να έχει επιστροφή. Αυτό που συμβαίνει τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πλήρης εκφυλισμός.
Το κρίσιμο, όμως, είναι ότι η κοινωνία έχει ανάγκη αξιόπιστης εναλλακτικής διεξόδου από την κυριαρχία της Δεξιάς. Και η Νέα Αριστερά, που κάθε μέρα μεγαλώνει και εδραιώνεται σε όλη την Ελλάδα, φιλοδοξούμε να αποτελέσει τον καταλύτη σε αυτή την υπόθεση.
-Παρότι είναι κατανοητή η αίσθηση δικαίωσης που μπορεί να σας γεννά η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, το γεγονός ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων που έχουν «εξαφανιστεί» από τα ποσοστά της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαφανίζονται και από το δημοσκοπικό «χάρτη» και πάνε σπίτι τους, δε σας ανησυχεί για το ενδεχόμενο οι προοδευτικοί πολίτες να θεωρούν και τη Νέα Αριστερά «μέρος της κρίσης»;
Η απογοήτευση και η διαμαρτυρία που αποτυπώνονται στα χαμηλά ποσοστά εκλογικής συμμετοχής –στις τελευταίες εκλογές ψήφισε σχεδόν ένας στους δύο– είναι γεγονός. Και ναι, αφορούν πρωτίστως αριστερούς και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους οι οποίοι δεν εμπνέονται και δεν πείθονται από τα παραδοσιακά κόμματα. Είναι μια κατανοητή, σε μεγάλο βαθμό, αντίδραση. Στον χώρο της αριστεράς υπάρχει κενό αξιοπιστίας-μαχητικότητας-σύγχρονου περιεχομένου. Μας ανησυχεί προφανώς το αίσθημα παραίτησης πολλών συμπολιτών μας ύστερα από διαδοχικές ματαιώσεις. Όμως η Νέα Αριστερά δημιουργήθηκε αναγνωρίζοντας ότι οι πολίτες έχουν απαιτήσεις. Όπως αναγνωρίζει ότι οι ηγεσίες ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Η Νέα Αριστερά, λοιπόν, επιδιώκει να συμβάλλει στην ουσιαστική αμφισβήτηση της κυριαρχίας της ΝΔ με ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικού ρεαλισμού.
-Αν και ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει μέλος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, το παράδοξο είναι οι πλέον «λαμπεροί» διατελέσαντες υπουργοί του είστε οι συνιδρυτές της Νέας Αριστεράς –και πολλές φορές υπερασπίζεστε την κληρονομιά της «πρώτη φορά Αριστεράς» καλύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, σε μία τόσο κρίσιμη καμπή για όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, αισθάνεστε την ανάγκη να πείτε κάτι στον πρώην πρωθυπουργό;
Το τελευταίο που θα έκανα απέναντι σε έναν πολιτικό ηγέτη με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί τόσο στενά είναι να του στέλνω μηνύματα μέσω εφημερίδων. Δεν ανάγονται όλα στην επικοινωνία. Τουλάχιστον για τη Νέα Αριστερά.
-Ακρίβεια, στεγαστική κρίση, ευέλικτες μορφές εργασίας: οι οικονομολόγοι λένε ότι οδεύουμε ολοταχώς προς την κοινωνία του 1/3, κι όμως η πολιτική πρωτοκαθεδρία της ΝΔ δεν αμφισβητείται. Πώς μπορεί η Αριστερά που μιλάει για συλλογικές αξίες, για Δικαιοσύνη, για αλληλεγγύη, να απευθυνθεί σε μία κοινωνία χαμηλών προσδοκιών;
Με συγκεκριμένες προτάσεις και μέτρα. Δεν αντιμετωπίζουμε την ακρίβεια με γενικόλογες διαπιστώσεις. Εισηγούμαστε συγκεκριμένα μέτρα, όπως π.χ. την επιβολή πλαφόν στην κερδοφορία των επιχειρήσεων τροφίμων και ενέργειας και κυρώσεις σε επιχειρήσεις που αισχροκερδούν. Μας ενδιαφέρει η αυτοπαραγωγή και ιδιοκατανάλωση από ΑΠΕ ως μέσο για την ενδυνάμωση των πολιτών απέναντι στα ολιγοπώλια της ενέργειας. Όπως βεβαίως και ο δημόσιος έλεγχος στις βασικές ενεργειακές υποδομές.
Δεν περιγράφουμε απλώς τη στεγαστική κρίση. Επιδιώκουμε την κατάργηση της Golden Visa, την επιβολή περιορισμών στη βραχυχρόνια μίσθωση, την κρατική παρέμβαση ώστε να μπει φρένο στις αυξήσεις στα ενοίκια, την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης για ένα εκτεταμένο πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας, όπως κάνουν η Ισπανία και η Πορτογαλία.
Δεν θέλουμε μόνο να καταγγέλλουμε τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Διεκδικούμε την ουσιαστική επανίδρυση του ΣΕΠΕ, την αύξηση του κατώτατου μισθού μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων και την προστασία των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις.
-Διάβασα με ενδιαφέρον τη δήλωσή σας πως δε σας αφορά «η προσκόλληση στο Ευαγγέλιο κάποιας (σ.σ. ιδεολογικής) ορθοδοξίας». Μπορείτε να μας πείτε κάτι που λέτε για το αγροτικό, τις καταλήψεις, τον φράχτη στον Έβρο, την απαγόρευση ίδρυσης μη κρατικών ΑΕΙ που να είναι διαφορετικό απ’ αυτά που υποστήριζε μέχρι πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν νομίζω πως αμφισβητεί κανείς ότι συχνά τα παραδοσιακά κόμματα του χώρου, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, κινούνται με στόχο την ικανοποίηση ενός «κεντρώου» ψηφοφόρου –απροσδιόριστου ιδεολογικά– ή καταλήγουν να υποστηρίζουν αιτήματα μεταξύ τους αντιφατικά, χωρίς αιχμές, έναν «μέσο όρο» αιτημάτων προκειμένου να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Δεν είναι η λογική μας. Δεν πιστεύουμε στο «εμείς οι μόνοι συνεπείς». Τα κόμματα, όμως, πρέπει να έχουν προτεραιότητες. Στην αγροτική πολιτική, πχ., πέρα από όλα τα μέτρα για τον περιορισμό του κόστους παραγωγής, πρέπει να διαφυλαχθεί η αρχή της πράσινης μετάβασης με ταυτόχρονη προστασία του αγροτικού κόσμου, αρχή την οποία η ελληνική και ευρωπαϊκή δεξιά και ακροδεξιά βιάζονται να ακυρώσουν. Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα εξωφρενικά εξοπλιστικά προγράμματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, απολύτως επιβαρυντικά δημοσιονομικά, τα οποία όλα τα κόμματα, πέραν της Νέας Αριστεράς, αντιμετωπίζουν ως ιερές αγελάδες και δεν τα αμφισβητούν. Όπως και αμφιβάλλω ότι υπάρχει άλλος πολιτικός χώρος που κάνει λόγο για τις επιβεβλημένες συγκρούσεις με οικονομικά συμφέροντα και κατεστημένες αντιλήψεις ώστε η –αναγκαία– απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα να μην οξύνει τις ανισότητες αλλά να λειτουργήσει ως ευκαιρία για την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα του παραγωγικού μας μοντέλου.
ΚΑΡΦΙ
