Στις περιοδείες του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει ισχυρή πλειοψηφία για να δρομολογήσει τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. Και εύλογα αναρωτιέται κάποιος ακριβώς ποιες αλλαγές εννοεί. Γιατί αυτά που προβάλλει στο πρόγραμμά του, τις αυξήσεις μισθών και την αναβάθμιση των νοσοκομείων, δεν είναι πράγματα που λογικά θα περίμενε κάποιος να τον εμποδίσει να κάνει.
Είναι λοιπόν προφανέστατο ότι οι μεγάλες αλλαγές που έχει στο μυαλό του ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχουν ανακοινωθεί. Ο κόσμος θα τις μάθει μετά τις κάλπες – αν κάνει το λάθος και του δώσει ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία. Όπως μετά τις εκλογές του 2019 οι εργαζόμενοι έμαθαν ότι θα δουλεύουν πλέον δεκάωρο και θα πληρώνονται τις υπερωρίες τους σε ρεπό. Προεκλογικά ήξεραν μόνο ότι η Ν.Δ. θα δημιουργήσει «περισσότερες και καλύτερες δουλειές».
Χρειάζεται, λοιπόν, οι πολίτες να πάνε στην κάλπη υποψιασμένοι. Γιατί όταν η Ν.Δ. Μητσοτάκη λέει, π.χ., σε μισή γραμμή του προγράμματός της και σφυρίζοντας αδιάφορα ότι θα θεσπίσει «ελεύθερη επιλογή σχολείου», δύσκολα πονηρεύεται κανείς. Στην πραγματικότητα αυτό είναι η διάλυση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης, σύστημα που εφαρμόστηκε τη δεκαετία του ’80 στη θατσερική Βρετανία και εγκαταλείφθηκε ως αναποτελεσματικό και αντικοινωνικό. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια πολιτική που δημιουργεί χρυσές δουλειές για τα θεωρούμενα καλά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, ενώ υποχρεώνει μεγάλο αριθμό δημόσιων σχολείων να επιβάλουν δίδακτρα και να περικόψουν καθηγητές και μαθήματα προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους.
Αντίστοιχα «ψιλά γράμματα» υπάρχουν και στο πρόγραμμα της Ν.Δ. για την Υγεία, όπου ο Μητσοτάκης δεσμεύεται να μειώσει αποτελεσματικά τις τεράστιες λίστες αναμονής για επεμβάσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και επειδή η Ν.Δ. είναι σχολαστική με τις κοστολογήσεις, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς πόσο κοστολογεί τη συγκεκριμένη δέσμευση, δηλαδή ένα σχέδιο επάρκειας προσωπικού και υποδομών που θα απαλλάξει τα νοσοκομεία από τις ουρές. Ο Μητσοτάκης αποφεύγει να αναφερθεί σ’ αυτό το θέμα. Και πολύ καλά κάνει, γιατί δημοσιονομικά δεν τον απασχολεί. Αυτό που θα γίνει -και το ξέρουμε ήδη- είναι ότι θα επιτραπεί στα νοσοκομεία να παρέχουν ιδιωτικές υπηρεσίες τα απογεύματα. Έτσι, πολλοί άνθρωποι που πιέζονται από την ανάγκη θα στραφούν εκεί για να εξυπηρετηθούν και, αν τα πράγματα πάνε κατ’ ευχήν, οι λίστες αναμονής για τις δωρεάν υπηρεσίες θα ελαφρυνθούν. Και ο Μητσοτάκης θα έχει υλοποιήσει τη δέσμευσή του με χρήματα από την τσέπη των ασφαλισμένων.
Οσο γι’ αυτούς που θα ψηφίσουν σοβαρά Μητσοτάκη με την προσδοκία να έχει πάει ο μέσος μισθός στα 1.500 ευρώ στο τέλος της επόμενης τετραετίας, ας είναι λιγότερο ρομαντικοί. Η Νέα Δημοκρατία είναι σταθερά αντίθετη με τις συλλογικές συμβάσεις -επιμένει ότι είναι αποτελεσματικότερες οι ατομικές-, ενώ έχει δεσμευτεί στους εταίρους μας ότι θα συνεχίσει το «πάγωμα» των τριετιών. Αν αυτά δεν ανατραπούν, δεν υπάρχει απολύτως καμία δύναμη ικανή να ανεβάσει τους μισθούς ούτε μισό ευρώ. Με την ανάπτυξη, λέει ο Μητσοτάκης. Αλλά στον τουρισμό και στις κατασκευές, που υπάρχει ανάπτυξη, δεν ανεβάζουν τους μισθούς. Φέρνουν φτηνούς εργαζόμενους από την Αίγυπτο και το Πακιστάν.
Καλό θα είναι λοιπόν να καταλάβουν οι πολίτες τι ρίσκα παίρνουν εμπιστευόμενοι στον Μητσοτάκη τα τέσσερα επόμενα χρόνια της ζωής τους. Και να πράξουν αναλόγως μπροστά στην κάλπη. Διότι όταν βλέπεις πολλούς με μαχαιροπίρουνα και δεν βλέπεις πουθενά φαγητό, τότε το μάλλον το φαγητό είσαι εσύ.
Άγγελος Τσέκερης
