Εχει ενδιαφέρον να παρακολουθεί κάποιος τις μεταπτώσεις των ακροκεντρώων διαμορφωτών σκέψης ανάλογα με το πώς ερμηνεύουν μια πολεμική σύγκρουση. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, που θεωρούσαν πως η Δύση δέχεται επίθεση, ξεχείλιζαν η αγωνία και η στενοχώρια τους για τα αθώα θύματα του πολέμου, τα παιδιά, τις κατεστραμμένες υποδομές και τους πρόσφυγες. Στην περίπτωση της Γάζας, όπου θεωρούν πως η Δύση -με την ευρεία έννοια- επιτίθεται εν δικαίω, ο κυνισμός ξεχειλίζει από τ’ αυτιά τους και φτάνει στα όρια του κανιβαλισμού. Τώρα ο ΟΗΕ, που ζητάει ανθρωπιστική εκεχειρία, είναι μια μούφα, ένα παγκόσμιο συνονθύλευμα από λούζερς που πουλάει τζάμπα ευαισθησία. Η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί του Κόσμου και οι άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις που καταγγέλλουν καθημερινά ότι στη Γάζα γίνεται σφαγή αμάχων είναι παρέες της πλάκας, με αριστερίστικες ιδεοληψίες, ενδεχομένως δε και με αντισημιτικές προκαταλήψεις. Από δε τους πιο προχωρημένους και τους πιο σαδιστές ακούμε τελευταία και ότι ο πόλεμος χρειάζεται πότε-πότε, γιατί είναι η πιο οργανωμένη από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, γιατί μας ωθεί να είμαστε ακόμα πιο οργανωμένοι και γιατί αυτό λέει η Καναδή διανοούμενη Μάργκαρετ ΜακΜίλαν και μην μας σκοτίζετε με την ειρήνη σας.
Οι «προσεκτικοί» ισραηλινοί πύραυλοι
Ισχυρίζονται όλοι αυτοί πως το Ισραήλ δεν πολεμάει τους Παλαιστίνιους της Γάζας, αλλά μόνο τους τρομοκράτες της Χαμάς. Είναι φως φανάρι, αυτό ισχυρίζεται και το Ισραήλ. Οι βόμβες, λέει, που χτύπησαν τον προσφυγικό οικισμό Τζαμπαλίγια, προκαλώντας ακόμα μία αιματοχυσία που θα θυμόμαστε για δεκαετίες, δεν στόχευαν τους άμαχους, αλλά πέρασαν προσεκτικά μέσα από τα κτήρια με πρόθεση να χτυπήσουν τα υπόγεια κρησφύγετα των τρομοκρατών. Αλλά το τούνελ που έχει φτιάξει η Χαμάς κατέρρευσε, οπότε τα σπίτια ισοπεδώθηκαν. Και, ταυτόχρονα, πολλοί τρομοκράτες της Χαμάς ήταν σε ένα ψηλό κτήριο, οπότε ισοπεδώθηκαν και αυτό και ό,τι υπήρχε γύρω-γύρω. Τίποτα προσωπικό με τους άμαχους. Τίποτα προσωπικό με τους νεκρούς των βομβαρδισμένων νοσοκομείων, των σχολείων και των εκκλησιών. Και το ερώτημα είναι: αν το Ισραήλ δεν πολεμούσε τη Χαμάς, αλλά επιδίωκε όντως να διαπράξει γενοκτονία στη Γάζα, τι παραπάνω θα έκανε;
Προφανώς η τακτική του Ισραήλ στη Γάζα δουλεύει κάπως έτσι. Αν σκοτώσεις 1.000 Παλαιστίνιους στην τύχη, σίγουρα θα σκοτώσεις 100 της Χαμάς. Κι αν σκοτώσεις 10.000 Παλαιστίνιους, θα σκοτώσεις 1.000 της Χαμάς. Αλλά αν σκοτώσεις 1.000 της Χαμάς, σίγουρα οι 100 θα είναι ηγετικά της στελέχη. Έτσι αποδυναμώνεται η τρομοκρατική οργάνωση. Και αποδυναμώνεται και σε ορίζοντα χρόνου αν συνυπολογίσει κανείς ότι όλα αυτά τα παιδάκια που σκοτώνονται, αν είχαν την ευκαιρία να μεγαλώσουν, τρομοκράτες της Χαμάς θα γίνονταν. Σε κάθε περίπτωση, το λεπτό σημείο είναι το εξής: είναι άλλο να σκοτώνεις μαζικά άμαχους χάριν γούστου κι άλλο να τους σκοτώνεις με τη δικαιολογία ότι στοχεύεις τον εχθρό σου. Στη δεύτερη περίπτωση το κίνητρό σου είναι ευγενικό ακόμα κι αν είσαι αδίστακτος πορωμένος ακροδεξιός εγκληματίας πολέμου, όπως είναι αποδεδειγμένα η παρούσα κυβέρνηση του Ισραήλ. Όλοι όσοι έχουν σφάξει άμαχους, άλλωστε, στην ανθρώπινη Ιστορία ευγενικά κίνητρα έχουν επικαλεστεί.
Πόσα νεκρά παιδιά προβλέπει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα;
Αλήθεια, πού σταματάει το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα; Μέχρι χθες είχαν σκοτωθεί στη Γάζα 8.525 άνθρωποι. Από αυτούς, 3.542 ήταν παιδιά και 2.187 γυναίκες – σύνολο 5.729, δηλαδή σχεδόν το 70%, ποσοστό πολύ μεγάλο για να μιλάει κανείς για «παράπλευρες» απώλειες. Στα πόσα νεκρά παιδάκια μπορεί κανείς να πει δημόσια ότι το Ισραήλ έχει υπερβεί το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα και κάπου πρέπει να σταματήσει; Στα 5.000 είναι καλά; Στα 8.500; Στα 20.000; Και πού παύει να ισχύει το κάντε τη δουλειά σας «χωρίς μεγάλες ανθρωπιστικές απώλειες», που είπε ο Μητσοτάκης στον Μπίμπι;
«Να πάτε να ρωτήσετε τη Χαμάς. Αυτή το ξεκίνησε» απαντούν οι ακροκεντρώοι φίλοι μας. Τη ρωτήσαμε. Μας είπε να πάμε να ρωτήσουμε την ισραηλινή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη. Δεν βγάζεις άκρη. Και ο γ.γ. του ΟΗΕ ακριβώς αυτό επισήμανε. Προφανέστατα τα εγκλήματα της Χαμάς δεν δικαιολογούνται ως απάντηση στα εγκλήματα της ισραηλινής κατοχής, σ’ αυτό συμφωνούν οι πάντες. Το Ισραήλ από πού κι ως πού δικαιολογείται να διαπράττει γενοκτονία 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων ως απάντηση στα εγκλήματα της Χαμάς;
«Τελική λύση»; Ας κάνουμε πως δεν βλέπουμε
Είναι, τέλος, συγκινητικό το πώς οι απολογητές της ισραηλινής σφαγής μιλάνε αίφνης για «λύση δύο κρατών». Το κάνουν για να δημιουργήσουν την εντύπωση πως βλέπουν κάποια προοπτική πίσω από το λουτρό αίματος που συμβαίνει στη Γάζα. Ποια λύση δύο κρατών, παιδιά; Πού είσαστε τόσον καιρό που το Ισραήλ μετατρέπει την παλαιστινιακή κυριαρχία στη Δυτική Όχθη σε θύλακες αραβικών χωριών πνιγμένους από εβραϊκούς οικισμούς, φράχτες και στρατιωτικά φυλάκια; Πού είσαστε όταν πετάει Παλαιστίνιους από τα σπίτια τους στην Ιερουσαλήμ για να εγκαταστήσει εβραίους εποίκους; Όταν σφίγγει τον κλοιό μέρα με τη μέρα γύρω από το Όρος του Ναού; Όταν ανταποδίδει πραγματικά πυρά σε 14χρονα παιδιά που πετάνε πέτρες; Όταν κρατάει χιλιάδες ανθρώπους κρατούμενους για χρόνια χωρίς δίκη και χωρίς εγγυήσεις; Όταν ξεριζώνει ελαιόδεντρα και πορτοκαλιές με τις μπουλντόζες; Και γιατί κοιτάτε αλλού όταν βγαίνουν στη φόρα τα ισραηλινά σχέδια να σπρωχτούν 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι βομβαρδιζόμενοι στην έρημο του Σινά για να καθαρίσει το Ισραήλ μια και καλή τη Γάζα; Προφανώς η προσέγγιση είναι η εξής: όταν το Ισραήλ ποδοπατά τη λύση των δύο κρατών και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, δεν ασχολούμαστε καν. Κι όταν το Ισραήλ βάζει μπρος τα σχέδια για την εθνοκάρθαρση και την «Τελική λύση», εκφράζουμε την ευχή μας για διέξοδο με λύση των δύο κρατών.
Αλλά το πιο εντυπωσιακό στους ακροκεντρώους διανοούμενούς μας είναι η ευκολία με την οποία στο θέμα της Γάζας συμπλέουν με την έξαλλη Ακροδεξιά. Αυτή που χαίρεται να βλέπει το αίμα φτωχών μουσουλμάνων να τρέχει στους δρόμους και τα παιδιά τους να πεθαίνουν κάτω από ερείπια. Διότι ο επιλεκτικός ανθρωπισμός δεν είναι παραλλαγή του ανθρωπισμού. Είναι παραλλαγή της απανθρωπιάς. Τον κανονικό ανθρωπισμό, που δεν κάνει διακρίσεις και εξαιρέσεις, θα τον υπερασπιστούμε εμείς οι υπόλοιποι. Και τώρα, και πάντα.
Άγγελος Τσέκερης
