Λυσσάξατε με τα ομπρελοκαθίσματα. Μονίμως να στοχοποιείτε την επιχειρηματικότητα.
Και θυμάστε από τους σβέρκους εκείνων των μπράβων στη Ρόδο πόσο στιβαρή είναι η συγκεκριμένη επιχειρηματικότητα.
Από τους πιο δυναμικούς κλάδους του τουρισμού μας.
Και τους ταχύτερα επεκτεινόμενους.
Είναι κάπως σαν το θαύμα της αντιπαροχής τη δεκαετία του ’50.
Εν τω μεταξύ, οι δήμοι ισχυρίζονται ότι δεν κάνουν ελέγχους γιατί αρμόδια είναι η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου.
Οι ίδιοι απλώς εισπράττουν τα μισθώματα, που είναι το πιο σκληρό μέρος της δουλειάς.
Οπότε αν δουν τα μισθώματα να ανεβαίνουν περίεργα, αμέσως βαράνε συναγερμό.
Χιλάδες κομάντος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου ξεχύνονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή στις παραλίες για να επιβάλουν με σιδερένιο χέρι τη νομιμότητα.
Είναι οι γνωστοί κτηματοεταιρειοδημοσιοκομάντος.
Συνήθως προσεγγίζουν την παραλία από τη θάλασσα με ταχύπλοα και βγαίνουν στην ακτή τη νύχτα χωρίς να γίνουν αντιληπτοί.
Με τα μαχαίρια στα δόντια.
Και όταν ο επιχειρηματίας δει μπροστά του τους Άγγελους του Τσάρλι με τα συμβόλαια και τα τοπογραφικά στα χέρια, είναι πλέον πολύ αργά.
Εκτός αν προλάβει να μαζέψει όλα τα παράνομα ομπρελοκαθίσματα, να τα φορτωθεί στην πλάτη και να διαφύγει με ένα τζετ σκι.
Οι καταδρομές με ελικόπτερο είναι πιο θεαματικές, αλλά σηκώνεται άμμος και γκρινιάζουν οι λουόμενοι.
Ασε που αν είναι όλη η παραλία γεμάτη ομπρελοκαθίσματα, δεν έχει χώρο να προσγειωθεί.
Γι’ αυτό, μην τις βλέπετε έτσι τις παραλίες τίγκα στην ομπρέλα. Αμυντική διάταξη είναι.
Να τα βλέπουν και οι Τούρκοι και να αποθαρρύνονται.
Μια άλλη προσέγγιση, βέβαια, θα ήταν να αφήσουμε την αγορά να αυτορρυθμιστεί, να δούμε πώς θα πάει το πράγμα.
Εύκολο είναι. Απλώς βάζεις το Δημόσιο να κάνει τα στραβά μάτια, τα άλλα γίνονται μόνα τους.
Στην αρχή επεκτείνονται μέχρι να πιάσουν όλο τον διαθέσιμο χώρο. Μετά ρίχνουν τσιμέντα για περισσότερη σταθερότητα.
Και στο τέλος διπλασιάζουν τις τιμές. Πρωταρχική συσσώρευση ονομάζεται όλο αυτό μέχρι εδώ.
Μετά ο πιο ισχυρός αρχίζει να σπρώχνει τους άλλους για να φάει το χρήμα. Αυτό ονομάζεται καπιταλιστική ολοκλήρωση.
Και περιλαμβάνει και πιστολίδι.
Ειδικά στην Κρήτη, που είναι κάπως αψείς.
Μετά βγάζει και δήμαρχο της αρεσκείας του. Και αστυνομικό διευθυντή και έφορο και πολεοδομία κ.λπ. Είμαστε στο στάδιο του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού.
Το επόμενο στάδιο είναι να εκστρατεύσουμε στο διπλανό νησί για να πάρουμε τις παραλίες του, που ανήκαν πάντα στους τιμημένους μας προγόνους.
Αυτό είναι ο ιμπεριαλισμός, αλλά ακόμα δεν έχουμε φτάσει μέχρι εκεί.
Μετά δεν ξέρουμε, γιατί οι θεωρητικοί του μαρξισμού-λενινισμού πέθαναν. Στο τέλος, πάντως, καταλήγουμε να δουλεύουμε δύο οκτάωρα, γιατί με το ένα δεν μπορούμε να ζήσουμε.
Το έλυσε αυτό ο Άδωνης Γεωργιάδης, μην ανησυχείτε.
Οχι, εσείς να τα βλέπετε που φωνάζατε ότι το ενοίκιο και η ΔΕΗ δεν βγαίνουν με έναν μισθό. Ορίστε, πάρτε δύο μισθούς τώρα να έχετε.
Είναι όμως αυστηρός ο Άδωνης. Επιτρέπονται δύο οκτάωρα την ημέρα, μόνο όμως εφόσον ανάμεσά τους μεσολαβεί 11ωρη ανάπαυση.
Πράγμα απολύτως εφικτό αν θεσπίσουμε ένα 24ωρο διαρκείας 38 ωρών.
Ωστε να πηγαίνεις το πρωί στη δουλειά σου, να γυρνάς σπίτι, να ξεκουράζεσαι 11 ώρες, να πηγαίνεις στη δεύτερη δουλειά, να ξεκουράζεσαι άλλες 11 ώρες και την άλλη μέρα να ξαναπηγαίνεις στην πρώτη σου δουλειά φρέσκος-φρέσκος.
Πολλή ξεκούραση έχει όμως το σχέδιο του Άδωνη και φοβόμαστε μήπως πέσει η παραγωγικότητα.
Άγγελος Τσέκερης
