Έναν συνδικαλιστικό αγώνα με ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις δίνουν αυτήν την περίοδο τα σωματεία και οι εργαζόμενοι, για την διασφάλιση βασικών όρων εργασίας στην ACS, την μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία του κλάδου ταχυμεταφορών και ταχυδρόμησης.
Δεδομένου ότι, βασικός μέτοχος στον όμιλο τον οποίο ανήκει η εν λόγω εταιρεία είναι ο (επανεκλεγείς) πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Θεόδωρος Φέσσας, με σημαντική θεσμική ιδιότητα, δημιουργούνται ανησυχίες από τους πιλοτικούς (;) σχεδιασμούς καταστρατήγησης στοιχειωδών αρχών της εργασίας, όπως η πρόσληψη πλήρους απασχόλησης με αορίστου χρόνου σύμβαση, η οποία (θα έπρεπε να αποτελεί) βασικό κανόνα εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Σχεδιασμοί που, ίσως, προορίζονται ως αντίβαρα στην προσπάθεια για τη σταδιακή θεσμική αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων στη χώρα μας. Την ώρα, δηλαδή, που αναμένεται η επιστροφή των δύο βασικών αρχών για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και αναμένεται η ενίσχυση της διαπραγματευτικής ισχύος των εργαζομένων, στην ACS δρομολογούνται προσλήψεις μόνο με επαναλαμβανόμενες και κυλιόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, 4ώρης απασχόλησης, για την κάλυψη πάγιων αναγκών, λες και πρόκειται για μία εποχιακού χαρακτήρα τουριστική επιχείρηση.
«Να μη γίνουμε δημόσιο»
Όλα τα παραπάνω διατυπώθηκαν ως έμμονες απόψεις της διοίκησης της ACS (και ως σχεδιασμός για το μέλλον της επιχείρησης), κατά την φετινή διαπραγμάτευση για υπογραφή της επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Με έκπληξη, οι εργαζόμενοι διαπίστωσαν ότι το κύριο επιχείρημα της διοίκησης ήταν: «οι αορίστου χρόνου προσλήψεις μας θυμίζουν… μονιμότητα και δημόσιο τομέα και, ως εκ τούτου, πλήττουν την ανταγωνιστικότητα μας!»…
Στο σημείο αυτό, παρενθετικά αναφέρουμε, με βάση το δημοσίευμα της 19ης Ιουνίου για τη σχετική απάντηση των ΕΛ.ΤΑ., ότι, ως παράδειγμα προς αποφυγήν για τον κ. Φέσσα, θεωρούνται τα υπό δημόσιο έλεγχο ΕΛΤΑ (τα οποία χαρακτήρισε «μη βιώσιμη εταιρεία») όπου, παρ’ ότι ασφαλώς υπάρχουν και σταθερές σχέσεις απασχόλησης, κομμάτι των υπηρεσιών τους συνεχίζει να καλύπτεται από «εργολαβικές» εταιρείες όπως η Skycom, η Mediatel και η Onex, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εργασιακά δικαιώματα όσων απασχολούν.
Τους τελευταίους μήνες, η ACS, με προσλήψεις του είδους που προαναφέραμε, επιμένει να καλύπτει τις πάγιες ανάγκες της στο πανελλαδικό κέντρο διαλογής της στην Αττική, καθώς και τα κενά που δημιουργούνται από αποχωρήσεις εργαζομένων αορίστου χρόνου. Αποχωρήσεις οι οποίες οφείλονται σε πολύ μεγάλο βαθμο στα ιδιαιτέρως εντατικοποιημένα καθήκοντα των τμημάτων αφίξεων – αναχωρήσεων αποστολών αλλά, κυρίως, στο πρόσφατο κόλπο ανακυκλούμενων προσλήψεων.
Στο στόχαστρο και το σωματείο
Ο γενικός γραμματέας του σωματείου της ACS, Θοδωρής Μπερδές αναφέρει ότι το κέντρο διαλογής είναι το πιο νευραλγικό κομμάτι αλλά και το πιο «βαρύ», από εργασιακή άποψη, στον συνολικό κύκλο παραγωγής της εταιρείας. Παραγωγή και δουλειά οι οποίες, τα τελευταία χρόνια, είναι έντονα αυξημένες σε βάρη και όγκο (δέματα) λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του ηλεκτρονικού εμπορίου.
Όπως εξηγεί αναλυτικά ο ίδιος:
«Στο πανελλαδικό κέντρο διαλογής στην Αττική απασχολούνται ήδη 70 συνάδελφοι με πλαστές εργασιακές σχέσεις ορισμένου χρόνου, 4ωροι, σε σύνολο 110 θέσεων 8ωρης εργασίας πάγιων αναγκών. Με αυτόν τον τρόπο η εργοδοσία επιθυμεί να πετύχει τον πλήρη έλεγχο του κομβικού αυτού τμήματος, χωρίς δικαιώματα, με διασπορά της ανασφάλειας και με σημαντικές δυσκολίες για συνδικαλισμό, κινητοποιήσεις και συμμετοχή στα κοινά. Είναι αδύνατον να γίνει οργανωμένη παρέμβαση, αν οι περισσότεροι εργαζόμενοι εργάζονται με εναλλασσόμενα 4ωρα, για λίγους μήνες και στη συνέχεια ανακυκλώνονται. Όμως, τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η πλαστή και καταχρηστική πρακτική της εταιρείας δεν περιορίζονται μόνο στο πετσόκομμα δικαιωμάτων των νεότερων συναδέλφων. Στοχεύουν εξίσου δραστικά τόσο στους νέους, όσο και στους παλαιότερους εργαζόμενους, με φανερές πλέον τις συνέπειες στην καθημερινή εργασία τους.
Φανταστείτε, σε βάρδια 70 εργαζομένων (απογευματινό τμήμα αναχωρήσεων – αποστολών για όλη την Ελλάδα, με άφιξη το πολύ εντός 12ώρου στους προορισμούς τους) να εργάζονται 20 παλιοί αορίστου χρόνου και έμπειροι συνάδελφοι μαζί με άλλους 50 που η παλαιότητα τους κυμαίνεται από λίγων ημερών έως το πολύ σε 40 μηνών (πρόκειται για 3 – 8 συνάδελφους με συνολικά διαλείμματα εργασιακού χρόνου 15 μηνών). Εν τω μεταξύ, τα τελευταία 3 χρόνια λόγω συνεχούς εξέλιξης της μηχανοργάνωσης, οι εργασιακές διαδικασίες αλλάζουν με ρυθμούς εβδομάδας έως μήνα. Φανταστείτε, λοιπόν, το ούτως ή άλλως αυξημένο εργασιακό στρες των παλαιότερων συναδέλφων πόσο αυξάνεται όταν τους ανατίθεται η εκπαίδευση αλλά και η επίβλεψη των εργασιών των νεότερων συναδέλφων τους. Πρόσφατα οι συνθήκες αυτές “έσκασαν” τον βασικό προϊστάμενο βάρδιας και μετά από 20 χρόνια αποχώρησε από τις εργασίες του τμήματος. Για την κάλυψη των αναγκών του τμήματος, ο ίδιος εργάζονταν όσο δύο εργαζόμενοι της βάρδιας, κατέστρεψε το γόνατο του από υπέρβαρο καρότσι και η ψυχολογική του καταπόνηση παραμένει αποτυπωμένη ως εικόνα στην μνήμη όλων μας. Για την συνεισφορά του, το “ευχαριστώ” αποτιμήθηκε και τη θέση του δεν την ανέλαβε κανείς, παρά οι βοηθοί του, παραμένοντας στα επιμέρους καθήκοντα – πόστα τους. Παρόμοια περιστατικά αποχώρησης παλαιότερων συναδέλφων παρουσιάστηκαν αρκετά, ιδιαίτερα τους τελευταίους 20 μήνες, διάστημα στο οποίο εφαρμόζεται απαρέγκλιτα ο σχεδιασμός “εργασία με ανακυκλώσιμους τους εργαζόμενους”. Τις τελευταίες ημέρες, ως θλιβερή φιγούρα στην ράμπα καταγράφεται η παρουσία του αρμόδιου Διευθυντή των τμημάτων και η χειρωνακτική εισφορά του στις εργασίες!
Εμείς έχουμε τονίσει ότι, θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε πραγματικά εποχιακές ανάγκες εργαζόμενοι, αλλά για μικρά και συγκεκριμένα διαστήματα. Για παράδειγμα, την καλοκαιρινή περίοδο (15 Ιουνίου – 15 Σεπτεμβρίου) ή/και την επιβαρυμένη χειμερινή περίοδο (15 Νοεμβρίου – 15 Ιανουαρίου). Από αυτές τις προσλήψεις θα μπορούσε να γίνεται ταυτόχρονα: η εκπαίδευση, η επιλογή των καταλληλότερων και η ανανέωση των φυσιολογικών (και όχι πιεσμένων) αποχωρήσεων συναδέλφων. Όμως, η διοίκηση της επιχείρησης χρησιμοποιεί με πλαστό τρόπο την εργασία ορισμένου χρόνου σε πάγιες θέσεις εργασίας αορίστου χρόνου για την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων του κομβικότερου τμήματος και, ουσιαστικά, για το σπάσιμο νεύρων και την απομάκρυνση του παλιού και με δικαιώματα προσωπικού. Προφανώς, σκοπεύει στα επόμενα 2 χρόνια ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού της να δουλεύει σε συνθήκες επισφάλειας. Αν το πείραμα της πετύχει θα το πλασάρει και ως μέθοδο “ανταγωνιστικής ανάπτυξης” στα υπόλοιπα κομμάτια του κλάδου και κυρίως στα πρακτορεία franchise που σήμερα θεωρεί ότι αποτελούν το υποτελές της “βασίλειο” (σ.σ.: διαβάστε παρακάτω). Το σχέδιο της αυτό είναι επίπλαστο και αγωνιζόμαστε για να μπει σε πραγματικές διαστάσεις».
Οι κινητοποιήσεις, «μπλόκο» στα σχέδια της εργοδοσίας
Σήμερα λοιπόν, σε μία περίοδο που από πολλές πλευρές τονίζεται η ανάγκη επιστροφής της χώρας μας στην κανονικότητα, τίθεται το ερώτημα αν οι στοχεύσεις του προέδρου του ΣΕΒ εμπνέονται τελικά από εργασιακά μοντέλα γαλέρας, όπως αυτά που υλοποιεί η κυβέρνηση Κουρτς στην Αυστρία, με επίκεντρο την κατάργηση της δυνατότητας συλλογικών διεκδικήσεων, την περαιτέρω απορρύθμιση των βασικών όρων εργασίας και μόνη στόχευση την μετατροπή των εργαζόμενων σε αναλώσιμα προϊόντα.
Για την περίπτωση των στελεχών του βέβαια, ο κ. Φέσσας φαίνεται ότι τηρεί το… σκανδιναβικό μοντέλο: το μισθολογικό κόστος στην ACS παρουσίασε αύξηση κατά 6% το προηγούμενο έτος, καθώς αυξήθηκαν κυρίως οι παροχές, τα μπόνους και οι αμοιβές των στελεχών. «Οι εργαζόμενοι, από την άλλη, δεν πήραν σεντς». «Αυτά συμβαίνουν την ώρα που η ΑCS αποτελεί την ηγέτιδα δύναμη ενός κλάδου ο οποίος κατέγραψε αυξήσεις στον κύκλο εργασιών κατά 9% το 2016 και κατά 10% το 2017, ενώ, παράλληλα», όπως τονίζει ο κ. Θ. Μπερδές, «η επιχείρηση προχώρησε σε επένδυση περίπου 24 εκατ. ευρώ και έτσι θα είναι η πρώτη ιδιωτική εταιρεία του κλάδου με ιδιόκτητες εγκαταστάσεις 30.000 τ.μ.!».
Η κεντρική εταιρεία και οι σχεδιασμοί της καθορίζουν και τα περιθώρια στα franchise καταστήματα προσθέτει στο Left.gr o Σπύρος Βασιλείου πρόεδρος του κλαδικού σωματείου Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α. (Σωματείο Εργαζομένων Ταχυδρομικών και Ταχυμεταφορικών Επιχειρήσεων Αττικής).
Στο σημείο αυτό, μπαίνουν στην εξίσωση οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στα franchise καταστήματα της ACS αλλά και της SPEEDEX, οι οποίοι, αν πετύχει το πείραμα με τις ορισμένου χρόνου συμβάσεις στα «κεντρικά», αναμένεται να υποστούν ακόμα μεγαλύτερη πίεση εντός του καθεστώτος ανασφάλειας και καταπάτησης δικαιωμάτων στο οποίο ήδη βρίσκονται. «Από τα 100 εκατ. ευρώ είσπραξη της ACS για το 2017, θα αρκούσαν μόλις τα 2 εκατ. Ευρώ για να πάρει 200 € μηνιαία αύξηση κάθε εργαζόμενος στα πρακτορεία της επιχείρησης», συμπληρώνει ο κ. Σπύρος Βασιλείου.
Πάγιο αίτημα των εργαζομένων στα πρακτορεία franchise καταστήματα είναι η καθιέρωση της ρήτρας ευθύνης των κεντρικών εταιρειών για τη διασφάλιση των βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων σε αυτά (ασφαλιστικές εισφορές, αποζημιώσεις απόλυσης, αποζημιώσεις σε περίπτωση πτώχευσης του πρακτορεία κ.λπ.), εάν αδυνατεί ο πράκτορας – εργοδότης να τα ικανοποιήσει. Δηλαδή, κάτι αντίστοιχο με τη νομοθέτηση της συνευθύνης εργολάβου (και/ή υπεργολάβου) και αναθέτοντος ενός έργου, στην οποία επίσης αντιτάχθηκε με σφοδρότητα ο ΣΕΒ.
Ο ίδιος υπενθυμίζει την περίπτωση της ACS περιοχής Αμπελοκήπων, όπου περίπου έναν χρόνο πριν, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων για οφειλές δεδουλευμένων και ενσήμων ανάγκασαν τη μητρική εταιρεία να πιέσει για την συμμόρφωση του συγκεκριμένου πράκτορα ενώ, με την αποχώρηση του και την ανάληψη νέου επιχειρηματία, η κατάσταση στο κατάστημα έχει εξομαλυνθεί πλήρως ως προς τις συνθήκες εργασίας και τις αμοιβές.
Από την άλλη, ο κ. Βασιλείου επισημαίνει και την αδικία που υφίστανται οι ίδιοι οι πράκτορες. Δηλαδή, αφενός δίνουν μεγάλο ποσοστό από τις εισπράξεις τους στη μητρική εταιρεία, αφετέρου, με διάφορους τρόπους, «βλέπουν να μην τους μένει τίποτα, την ίδια ώρα που τα κέρδη της ACS αυξάνονται θεαματικά».
Για όλα τα παραπάνω αλλά και με κυρίαρχο το αίτημα για την υπογραφή ενιαίας κλαδικής σύμβασης, το Σ.Ε.Τ.Τ.Ε.Α. καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της ACS, την Πέμπτη 12/7, στις 5:30 το απόγευμα. Πρόκειται για την αρχή ενός αγώνα ο οποίος αναμένεται να κλιμακωθεί, αν η εργοδοσία δεν ξεκαθαρίσει την θέση της για αυτούς και τυχόν άλλους μεταμνημονιακούς σχεδιασμούς.
«Στο παρελθόν έχουμε δώσει και κερδίσει μάχες», θυμίζει ο κ. Βασιλείου: «Η επιχειρησιακή σύμβαση στην ACS αποτελεί παράδειγμα και είναι η πληρέστερη στις ιδιωτικές εταιρείες του κλάδου, για όλες τις ειδικότητες. Ανάλογους αγώνες έχει κάνει και το σωματείο στην Γενική Ταχυδρομική, πετυχαίνοντας βελτίωση και αξιοπρεπείς μισθούς για μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων στα καταστήματα της. Δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρεία αυτή σήμερα έχει πολύ λιγότερα franchise καταστήματα στην Αττική. Με παρεμβάσεις σε πολλά καταστήματα της Αττικής αποτρέψαμε σειρά καταπατήσεων και καταστρατηγήσεων δικαιωμάτων συναδέλφων που συχνά υποβάλλονταν από τις κεντρικές εταιρείες. Όπως προκύπτει από την συνολική εμπειρία, μόνο ο συγκροτημένος συνδικαλισμός μπορεί να βάλει αντίβαρο και σοβαρούς κανόνες στις κυνικές ορέξεις της εργοδοσίας και τους “πειραματισμούς” στον κλάδο».
Και να ανοίξει δρόμους για την ενίσχυση της θέσης του κόσμου της Εργασίας συνολικά, στην «επόμενη ημέρα», θα προσθέταμε εμείς…
Τάσος Γιαννόπουλος
Πηγή: Left
