Στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών η Λέγκα επιβεβαιώνει τη θέση της ως πρώτο κόμμα, αγγίζοντας το 30% της συναίνεσης. Η δεξιά στο σύνολό της συγκεντρώνει περίπου 40%, αλλά στην ουσία ο συνασπισμός εξαρτάται από τον Σαλβίνι. Οι 5 Αστέρες καταφεύγουν σε μεγάλο βαθμό στην αποχή, η οποία αγγίζει το 46%. Κερδίζουν, όμως, την Ίμολα και το Αβελίνο. Το Δημοκρατικό Κόμμα χάνει τις λεγόμενες «κόκκινες περιοχές», τα προπύργιά του, μεγάλες πόλεις όπως η Πίζα, η Μάσα και η Σιένα στην Τοσκάνη, που ανήκαν πάνω από 70 χρόνια αρχικά στην επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος και στη συνέχεια του θεωρούμενου ως κληρονόμου του, του Δ.Κ.
Ολοκληρώνεται η καθοδική πορεία ενός κόμματος που απαρνήθηκε τις αρχές του και αποφάσισε να αποσπάσει μια φέτα εξουσίας, ακολουθώντας τις επιταγές της κυρίαρχης τάξης, εγκαταλείποντας τα υποτελή στρώματα του πληθυσμού που άλλοτε υπερασπιζόταν.
Σήμερα, μετά από τον πανικό της πολλοστής ήττας τους, κάποια πρώην στελέχη του Δ.Κ., φαντάσματα του παρελθόντος, όπως ο Βάλτερ Βελτρόνι, επιδιώκουν να επανέλθουν στην πολιτική, μιλούν για αλλαγή του κόμματος και για αλλαγή πολιτικής. Άδικος κόπος! Αυτή τη στιγμή στα αυτιά της ιταλικής κοινωνίας ηχεί το ρέκβιεμ της κεντροαριστεράς, μάθημα για τις επόμενες γενεές.
Η μοίρα της Ιταλίας είναι στα χέρια του ξενοφοβικού και ακροδεξιού Σαλβίνι, που ισχυρίζεται ότι στα κέντρα κράτησης μεταναστών στη Λιβύη είναι όλα υπέροχα, ενώ οι εξακριβωμένες καταγγελίες για βασανιστήρια είναι «ρητορική». Έπειτα από μέρες περιπλάνησης στη θάλασσα, το πλοίο Lifeline αποβίβασε τους 234 μετανάστες στη Μάλτα, οι οποίοι θα κατανεμηθούν σε οκτώ χώρες, δηλαδή στη Μάλτα, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Το πλοίο έχει κατασχεθεί από τις αρχές της Μάλτας και το πλήρωμα θα δικαστεί.
Οι ακροδεξιές δυνάμεις που γιγαντώνονται στην Ευρώπη πέτυχαν να μπολιάσουν και χώρες παλαιότερα αλληλέγγυες με το δηλητήριο της απανθρωπιάς και της ξενοφοβίας, καταλήγοντας μέχρι και στην ποινικοποίηση των ανθρώπων που προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας στους ναυαγούς. Στην Ιταλία η ενστάλαξη του δηλητηρίου ήταν ευκολότερη, εξαιτίας της απουσίας της αντίδρασης μιας ισχυρής αριστεράς. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το 79% των ιταλών δηλώνει ότι αποδέχεται τους μετανάστες εάν πρόκειται να εργαστούν δωρεάν σε κοινωφελή υπηρεσία σε αντάλλαγμα της φιλοξενίας (!), έστω και για περιορισμένο χρόνο, ενώ το 46% θέλει να μην αφήνονται τα σκάφη να πλησιάσουν τις ιταλικές ακτές.
Η Σύνοδος
Στην ευρωπαϊκή σύνοδο, στην οποία φαινόταν ότι θα κρινόταν το μέλλον της γερμανικής κυβέρνησης και της ίδιας της Άνγκελα Μέρκελ, με τον χριστιανοκοινωνιστή υπουργό Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ να απειλεί ότι θα κλείσει τα βαυαρικά σύνορα στη διέλευση των μεταναστών και των προσφύγων, μετά από μια ολονύχτια συνεδρίαση διαφάνηκε ένας συμβιβασμός. Η Ιταλία, μετά από τόσες φωνές και απειλές, δεν κατοχυρώνει την υποχρεωτική κατανομή των μεταναστών και των προσφύγων στις διάφορες χώρες της ΕΕ και παραχωρεί στη Μέρκελ το δικαίωμα να επιστρέφει τους μετανάστες που έχουν καταγραφεί σε ιταλικό έδαφος, σε περίπτωση που βρεθούν στη Γερμανία, ενώ σε αντάλλαγμα λαμβάνει μια αόριστη διατύπωση που αναφέρεται σε «μια νέα προσέγγιση των διασώσεων, βασισμένη σε ενέργειες που συμμερίζονται οι εταίροι της Ένωσης». Η συμφωνία περιλαμβάνει επίσης κέντρα κλειστού τύπου για τους μετανάστες και πρόσφυγες, όπου θα επιταχύνονται οι διαδικασίες ασύλου και επαναπροώθησης. Η δημιουργία αυτών των κέντρων θα είναι εθελοντική για το κάθε κράτος. Συζητείται, εκτός των άλλων, η δημιουργία πλατφορμών αποβίβασης για τους μετανάστες εκτός ΕΕ με την επίβλεψη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, ενώ, μέχρι στιγμής, καμία χώρας εκτός ΕΕ δεν έχει δείξει προθυμία να φιλοξενήσει αυτά τα κέντρα. Η Ιταλία εξασφαλίζει βέβαια «ότι όλα τα πλοία που διασχίζουν τη Μεσόγειο, συνεπώς και οι ΜΚΟ, πρέπει να σέβονται τους νόμους και δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στο έργο της λιβυκής ακτοφυλακής».
Ελπίδα η αντίδραση της κοινωνίας
Οι αντιδράσεις στην ξενοφοβική πολιτική της Ιταλίας επαφίενται πλέον στην κοινωνία των πολιτών. 215 διανοούμενοι υπέγραψαν μια επιστολή (η συγκέντρωση υπογραφών συνεχίζεται), στην οποία η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης Σαλβίνι – Ντι Μάιο καταγγέλλεται ως «αντισυνταγματική και αντίθετη με τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα». Οι υπογράφοντες τονίζουν: «Στο μέλλον δεν θα παρακολουθούμε χωρίς να αντιταχθούμε με όλα τα ενδεχόμενα νόμιμα μέσα την επαναπροώθηση ανθρωπιστικών σκαφών, την απειλή «απογραφών» εθνικο-ρατσιστικού τύπου ή άλλα γεγονότα παρόμοιας σοβαρότητας. Καταγγέλλουμε ως εξίσου επικίνδυνο, αντισυνταγματικό και απαράδεκτο ολόκληρο τον ευρωπαϊκό πολιτικό άξονα ρατσιστικού και εθνικιστικού προσανατολισμού προς τον οποίο βλέπει ιδεολογικά αυτή η κυβέρνηση. Ανέκαθεν οι μεταναστευτικές ροές είναι φυσικές και ουσιώδεις για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ο σεβασμός της πολιτιστικής διαφορετικότητας, του δικαιώματος στο άσυλο και του δικαιώματος ένταξης, αρχών που κατακτήθηκαν στην Ευρώπη με την ήττα του ναζισμού και του φασισμού, είναι ο μοναδικός δρόμος που είναι αναγκαίο να ρυθμιστεί και να διανυθεί, φυσικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ζητάμε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να απαγορεύσει ως αντισυνταγματικό κάθε μέτρο που εμπνέεται από εθνικές-ρατσιστικές διακρίσεις ή που βλάπτει το δικαίωμα στο άσυλο». Το κείμενο με τις υπογραφές θα αποσταλεί στον Σέρτζιο Ματαρέλα, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Οι αξιέπαινες κινήσεις αυτού του είδους, όμως, δεν επαρκούν για να αναστρέψουν τον εκφασισμό της κοινωνίας, για τον οποίο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η αριστερά της Ιταλίας, μια αριστερά με έλλειμμα στόχων, χωρίς ενωτική διάθεση και με εμφανές έλλειμμα ηγεσίας.
Τόνια Τσίτσοβιτς
Πηγή: Η Εποχή
