“Το κλασικό «δυτικό» ωράριο «9 με 5», στην ίδια δουλειά, να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά, από αυτήν στην οποία ξεκίνησε, αυτό είναι μάλλον ξεπερασμένο. Σε περιβάλλον τέτοιας τεχνολογικής επανάστασης οι ίδιοι οι πολίτες, αλλά και οι επιχειρήσεις θα θέλουν συχνά να οργανώνουν ευέλικτα το χρόνο εργασίας τους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες. Για αυτό, η ευελιξία στην αγορά εργασίας και η προώθηση νέων τύπων συμβάσεων απασχόλησης μπορεί να ιδωθεί και ως ευκαιρία αύξησης της απασχόλησης, σε ένα περιβάλλον γήρανσης του πληθυσμού, ιδίως στην Ευρώπη και στις αναπτυγμένες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Η προώθηση πιο ευέλικτων και εξειδικευμένων μορφών απασχόλησης θα επιτρέψει την προσέλκυση ευάλωτων ομάδων (γυναικών, ατόμων με αναπηρία, μειονοτήτων) στην αγορά εργασίας. Θα συμβάλλει στην αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων από το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Όλα τα παραπάνω, πάντα με τρόπο που θα επιτρέπει στους εργοδότες να οργανώσουν αποτελεσματικά την παραγωγή και διάθεση των προϊόντων και των υπηρεσιών τους, αλλά και που θα διασφαλίζει όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων.” (απόσπασμα από το επίσημο σάιτ της Νέας Δημοκρατίας)
Κυριάκος Μητσοτάκης, αρχηγός της ΝΔ, στο Digital Economy Forum στις 7/5
Να λοιπόν που η «νέου τύπου» απασχόληση και η ευέλικτη εργασία θα δώσουν την απάντηση στους πολίτες που θέλουν να οργανώσουν τον εργασιακό τους χρόνο σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Θέλεις, ας πούμε, να πηγαίνεις για γκολφ 3 με 5, να μπορείς βρε παιδί μου, να μη σε καταπιέζει το ωράριο. Τώρα αν ευέλικτο ωράριο συνεπάγεται ευέλικτη αμοιβή, δηλαδή λιγότερη αμοιβή, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τώρα αν αυτά τα νεοφιλελεύθερα «νέου τύπου» είναι πια δοκιμασμένα από καιρό, απελπισμένα παλιά, και διαπιστωμένα σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων αυτό όπως φαίνεται δεν ενδιαφέρει όσους τα εκστομίζουν. Τώρα, αν οι γυναίκες, οι μειονότητες, τα άτομα με αναπηρία, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι άνεργοι αυτής της χώρας, αυτό που χρειάζονται είναι δουλειά και όχι ελεύθερο χρόνο, αυτό στα καφέ του Κολωνακίου και των βορείων προαστίων μπορεί να μοιάζει παράδοξο αλλά όχι σε μας τους υπόλοιπους. Τώρα, αν οι κάτοικοι αυτής της χώρας χρειάζονται πλήρη εργασία (όχι απασχόληση) αμειβόμενη δίκαια και ικανοποιητικά, ώστε να ζει κανείς από αυτή, αυτό, ίσως αν το λέμε πιο συχνά και πιο δυνατά, μπορεί κάπως να υποψιάσει τους λογογράφους του κυρίου Μητσοτάκη- θαμώνες προφανώς στα παραπάνω καφέ, και με αγωνίες επαγγελματικές, με άγχη, πότε να γράψουν την ομιλία, πότε να πιούνε καφέ, πότε να πάνε για μπάσκετ, πότε να περάσουν να πάρουν το μισθό τους (σίγουρα μεγαλύτερο από εκείνον τον ψωρομισθό που παίρνει ο μέσος εργαζόμενος του 8ώρου ή του 10ώρου)
Οκ, ας σταματήσουμε την πλάκα. Το πρόβλημα της ανεργίας είναι πολύ σοβαρό για να ασχολούμαστε με τα πυροτεχνήματα προς το ακροατήριο του αρχηγού του δεύτερου κόμματος της χώρας (βλέπε σχετικά τον τίτλο του παρόντος κειμένου). Ας μιλήσουμε λοιπόν για την ανεργία με όρους κοινωνικού-ταξικού συμφέροντος. Δυστυχώς για όσους με υποκρισία αρνούνται την έννοια, το ταξικό συμφέρον των πολλών είναι να δουλεύουν, να πληρώνονται, να έχουν δικαιώματα. Αντί να μιλάμε για ευέλικτη απασχόληση, αυτή να αναφερόμαστε επιτηδείως ουδέτερα σε επενδύσεις, αντί να ανεχόμαστε τη κλοπή της υπεραξίας της εργασίας του εργαζόμενου από τον εργοδότη (είχαμε το Σάββατο και την επέτειο των γενεθλίων του Κarl Marx) ας συζητήσουμε δημόσια, σε βάθος, επί της ουσίας. Με ποιο τρόπο θα επιβάλουμε λιγότερες ώρες εργασίας για όλους, (ώστε να δουλεύουν περισσότεροι), με ποιο τρόπο θα επιβάλλουμε εργασιακές αμοιβές που να επιτρέπουν στον εργαζόμενο να μην βλέπει άδειο τον τραπεζικό του λογαριασμό, μια βδομάδα πριν τελειώσει ο μήνας, (αυτό συνεπάγεται λιγότερα κέρδη για την άρχουσα τάξη, να είμαστε ξεκάθαροι), με ποιο τρόπο θα προωθήσουμε το συνεταιριστικό, το συνεργατικό επιχειρηματικό μοντέλο, με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσουμε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ας συζητήσουμε και ας πράξουμε..
Δημήτρης Σκλάβος
