Commonality
Όταν χρειάζεται να αφιερώσεις τον μισό σου χρόνο για να εξηγήσεις τι σημαίνει ο τίτλος που επέλεξες για ένα ευρύ site ιδεών, μάλλον ξεκινάς με μειονέκτημα. Πόσο μάλλον όταν το «commonality», για παράδειγμα, δεν είναι πολιτογραφημένο στη γλώσσα σου. Δεν σε διευκολύνει και το λεξικό: κοινότητα, απλός λαός, συνηθισμένοι άνθρωποι, οι πολλοί, μερικές από τις μεταφράσεις που βρήκαμε.
Παρ’ όλα αυτά είμαστε διατεθειμένοι να υποστηρίξουμε όλες τις έννοιες, ή σχεδόν όλες.
Περισσότερο όμως την έννοια της Κοινότητας.
Αποτελούμε πράγματι μια κοινότητα με αριστερές, ριζοσπαστικές ιδέες, τουλάχιστον οι άνθρωποι που τρέχουμε το site. Προφανώς και δεν απαιτούμε την ίδια κοινότητα και από τους ανθρώπους στους οποίους απευθυνόμαστε για συνεργασίες. Θέλουμε να γράφουμε απλά και κατανοητά.
Μας ενδιαφέρουν εξίσου τα τοπικά, τα καθημερινά, αλλά και τα πολύπλοκα, τα παγκόσμια. Εδώ που τα λέμε – τη στιγμή που τα λέμε – δεν είναι καθόλου αυτονόητο τι συνιστά εγχώριο και τι διεθνές και παγκόσμιο:
η οικονομική κρίση και το προσφυγικό ζήτημα, για παράδειγμα, η κυριαρχία και η επιβολή, τα Μνημόνια, η επιτήρηση και ο παγκοσμιοποιημένος χρηματιστικός καπιταλισμός, ο διεθνής συσχετισμός δύναμης και ο ταξικός συσχετισμός στο έθνος-κράτος.
η στρατηγική του κοινωνικού μετασχηματισμού και οι θεωρίες της αναμονής. Τα εναλλακτικά παραδείγματα στο τοπικό και τα διεθνοποιημένα ρεύματα αμφισβήτησης και αλληλεγγύης.
η πολιτική οικονομία.
Όλα αυτά και άλλα ακόμα είναι τα πράγματα με τα οποία θέλουμε να ασχοληθούμε.
Δεν έχουμε έτοιμες απόψεις για όλα, αν και έχουμε ένα περίγραμμα βασικής ανάλυσης για την καπιταλιστική κρίση.
Μιλάμε για κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου η οποία είναι αδύνατο να ξεπεραστεί χωρίς την καταστροφή κεφαλαίου, προκειμένου να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος καπιταλιστικής επέκτασης. Καταλαβαίνουμε ότι τα συνηθισμένα εργαλεία της νομισματικής χαλάρωσης, του φθηνού χρήματος με τα χαμηλά επιτόκια, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Αντίθετα, πυροδοτούν μια νέα χρηματιστική φούσκα, που αυτή τη φορά ίσως να μην ξεκινά από τη Lehman Brothers των ΗΠΑ, αλλά από τη ναυαρχίδα των συστημικών τραπεζών της Ευρώπης, την Deutsche Bank.
Σε αυτό το πλαίσιο κατανοούμε τους νομισματικούς πολέμους, την παγκόσμια ύφεση – τόσα πολλά κεφάλαια που είναι αδύνατον να επενδυθούν, τόσο μικρή ζήτηση εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας.
Στο ίδιο πλαίσιο, ερμηνεύουμε τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, τους τοπικούς πολέμους και το ενδεχόμενο γενίκευσής τους, μετά μάλιστα την εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Τα προσφυγικά ρεύματα εξαιτίας του πολέμου στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, δεν αποτελούν μόνο το παιχνίδι στρατηγικής των μεγάλων παικτών. Είναι την ίδια στιγμή το ριμέικ του Apocalypse now όσον αφορά τη συνοχή της Ε.Ε. με την ανάδυση των εθνικών εγωισμών -προϊόν της υιοθέτησης της ακροδεξιάς ρητορικής και της ατζέντας του φόβου.
Η άλλη πλευρά της κρίσης είναι η οικολογική: η κλιματική αλλαγή, η έλλειψη πόσιμου νερού δημιουργεί τους νέους πρόσφυγες και, όπως όλοι εκτιμούν, ο πόλεμος της τιμής του πετρελαίου οδηγεί μαθηματικά στο μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα που έχει γνωρίσει η Δύση με την κατάρρευση χωρών όπως η Νιγηρία και ενδεχομένως η Βενεζουέλα.
Αν αυτός είναι ο καμβάς για την αναψηλάφηση της μεγάλης εικόνας, τα γυαλιά μας εντούτοις είναι πολυεστιακά, για τα μακρινά και τα κοντινά. Μας ενδιαφέρει διακαώς η κοινωνική και πολιτική σύγκρουση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, τα εγχειρήματα μετασχηματισμού σε τοπικό επίπεδο και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Στρέφουμε την προσοχή μας στην κοινωνική υποκειμενικότητα, στην κοινωνική διαθεσιμότητα, η οποία δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Θυμηθείτε το δημοψήφισμα και τη διεθνή αλληλεγγύη με την κραυγή this is a cοup, ενώ τώρα, στις μέρες μας, εξελίσσεται το εκπληκτικό παράδειγμα μαζικής και λαϊκής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μας αφορούν όλα τα παραδείγματα, τα μικρά και τα μεγάλα.
Επιθυμούμε να συμβάλουμε και να συμβληθούμε στη στρατηγική αναζήτηση που θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ερώτημα πώς κάνουμε πολιτική (μαζών), δηλαδή αριστερή πολιτική, σε αντίξοες συνθήκες. Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, των ανταγωνισμών και της αυταρχικής και ολιγαρχικής μετάλλαξης των κρατών, στο κράτος της εξαίρεσης και της βιοπολιτικής.
