Το 2017 έκλεισε με σημαντικές νίκες για τον κόσμο της εργασίας. Υστερα από 8 χρόνια μνημονίων, που δημιούργησαν ηττοπάθεια και εσωστρέφεια στο κίνημα, αυτές οι θετικές εξελίξεις δείχνουν ότι υφίσταται ελπίδα και προοπτική, όταν υπάρχει συνδικαλιστική δράση και πολιτική βούληση.
Στην περίπτωση της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) Καβάλας, ο μακροχρόνιος αγώνας των εργαζομένων σε συνδυασμό με τη στοχευμένη προσπάθεια της ομάδας του υπουργείου Εργασίας έκλεισε μια σημαντική συμφωνία, η οποία αποκαθιστά την κανονικότητα στις εργασιακές σχέσεις με την επαναπρόσληψη των εργαζομένων στις ίδιες ή συναφείς θέσεις εργασίας, θέτει σε ισχύ τις παλαιές ΣΣΕ και δρομολογεί την αποπληρωμή των οφειλομένων.
Ετσι, επιβεβαιώνεται ότι οι σαφείς επιδιώξεις του σωματείου (χωρίς συνδιαλλαγή με τη διοίκηση για «λύσεις» ξένες προς το συμφέρον των εργατών), καθώς και η παρέμβαση του υπουργείου με γνώμονα τη λειτουργία της επιχείρησης και τον σεβασμό των εργατικών δικαιωμάτων -κόντρα στις τυχοδιωκτικές και νεοφιλελεύθερες επιταγές-, οδηγούν μόνο σε θετικά αποτελέσματα για τους εργαζομένους και την οικονομία.
Στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ κατέληξαν σε συμφωνία ύστερα από πεντάμηνες διαπραγματεύσεις, κατοχυρώνοντας θεσμικά κυρίως ζητήματα μέχρι τη λήξη της υφιστάμενης ΣΣΕ. Προτεραιότητα για τους συναδέλφους μηχανοδηγούς ήταν η κατοχύρωση και η συνέχεια του κλάδου, μέσω της πρόσληψης 100 νέων μηχανοδηγών.
Παράλληλα, θεσμοθετήθηκε η εκπαίδευση βοηθών μηχανοδηγών και η διαρκής επανεκπαίδευση και πιστοποίηση του συνόλου των μηχανοδηγών. Σημαντικά σημεία της συμφωνίας είναι η υποχρέωση χορήγησης των εβδομαδιαίων αναπαύσεων και η έναρξη και λήξη της εργασίας στην έδρα όπου απασχολείται ο εργαζόμενος (ανατρέποντας τα σχετικά άρθρα του Κανονισμού Εργασίας του 2012).
Η θερινή άδεια θα λαμβάνεται στο διάστημα Ιουνίου – Σεπτεμβρίου (και όχι μεταξύ Μαΐου – Σεπτεμβρίου). Στο οικονομικό επίπεδο συμφωνήθηκε η καταβολή bonus ύψους 100 ευρώ μηνιαίως σε όλους τους μηχανοδηγούς.
Στον Οργανισμού Λιμένος Πειραιά (ΟΛΠ) υπογράφτηκε η νέα ΣΣΕ με την ΟΜΥΛΕ, κλείνοντας έτσι έναν κύκλο διαπραγματεύσεων, που είχε ως αφετηρία τον Γενικό Κανονισμό Προσωπικού. Οι δύο αυτές συμφωνίες είναι καθοριστικές για τις εργασιακές σχέσεις στο μεγάλο λιμάνι. Διασφαλίστηκε η ένταξη των νέων συναδέλφων με ίδιους όρους, η ελαχιστοποίηση του πεδίου του διευθυντικού δικαιώματος και η διατήρηση της δομής της ΣΣΕ.
Οι αποδοχές παραμένουν στο ύψος των προηγούμενων χρόνων. Διατηρήθηκαν οι κατηγορίες προσωπικού και τα μισθολογικά κλιμάκια που εγγυώνται την εξέλιξή του, κατοχυρώθηκαν ο 13ος και 14ος μισθός, επανήλθαν τα χρονοεπιδόματα, ενώ η υγειονομική ασφαλιστική κάλυψη και οι κοινωνικές παροχές θεσμοθετήθηκαν και με τη νέα διοίκηση.
Αυτές οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι, και μετά την ιδιωτικοποίηση, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να διεκδικούν και να υπερασπίζονται τις συνθήκες και τις θέσεις εργασίας. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια είναι η μεγάλη παρακαταθήκη. Καλλιέργησαν τη συνεργασία και τη συνεννόηση μεταξύ σωματείων από διάφορους κλάδους και δεσμεύουν όλους τους εργαζομένους να συνεχίσουν στη λογική του διαλόγου και της συμπόρευσης. Εχει καλλιεργηθεί μια κουλτούρα ανοιχτών διαδικασιών και δημοκρατικής λειτουργίας, με το βλέμμα στο κοινό καλό, αποτρέποντας την περιχαράκωση.
Σε κλαδικό επίπεδο, η πρόσφατη σύμβαση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό (ΠΑΣΕΝΤ) με τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) εφαρμόζεται για όλους τους εργαζομένους στις επιχειρήσεις της ακτοπλοΐας, κατοχυρώνοντας τα δικαιώματά τους και επαναφέροντας τους μισθούς στα επίπεδα της σύμβασης του 2012, διατηρώντας συνάμα όλο το θεσμικό και μισθολογικό πλαίσιο.
Παράλληλα, διαμορφώνει αυξήσεις έως 25% για τους εργαζομένους που είχαν υποστεί μειώσεις λόγω μετατροπής των ΣΣΕ σε ατομικές. Είχε προηγηθεί τον Ιούνιο η υπογραφή διετούς ΣΣΕ του ΠΑΣΕΝΤ με τους εργοδότες των ταξιδιωτικών γραφείων, καλύπτοντας τους εργαζομένους με κλαδική ΣΣΕ για τους όρους αμοιβής και εργασίας, χωρίς απώλειες και παραχωρήσεις -ενώ οι εργοδότες αρνούνταν επί πέντε χρόνια τη σύναψη ΣΣΕ.
Κοινά χαρακτηριστικά όλων των περιπτώσεων είναι ότι τα σωματεία δρουν με ταξικούς όρους, διαφάνεια, ενημέρωση και συμμετοχή των εργαζομένων. Βασικό στοιχείο είναι η καθολικότητα (χωρίς διαιρέσεις του τύπου «νέοι-παλιοί»), εστιάζοντας στα επίδικα της περιόδου χωρίς ανέξοδους μαξιμαλισμούς. Η φιγούρα του «Καλοχαιρέτα» συνδικαλιστή, που λειτουργούσε με ψηφοθηρική λογική, έχει απορριφθεί. Από την άλλη, η στείρα «επαναστατικότητα» που αδιαφορεί για το συσχετισμό δύναμης, γιατί απλά δεν έχει διάθεση να συγκρουστεί με τον αντίπαλο ώστε να φέρει απτά αποτελέσματα, επίσης έχει απαξιωθεί από τους συναδέλφους.
Οι αγώνες αυτοί και οι επιτυχίες δεν έρχονται ούτε τυχαία ούτε από παρθενογένεση. Είναι αποτέλεσμα πολύχρονης συστηματικής δουλειάς και κοινωνικών διεργασιών που έγιναν στους χώρους αυτούς. Είναι αποτέλεσμα συνεργασίας δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος επί τη βάσει αρχών και συμφωνημένου πλαισίου δράσης.
Είναι αποτέλεσμα σκληρής και συνεχούς δουλειάς από συνδικαλιστές που είναι πρώτα και κύρια εργαζόμενοι,που βρίσκονται καθημερινά στους χώρους δουλειάς και συζητούν με τους συναδέλφους τους και δεν είναι «επαγγελματίες» συνδικαλιστές. Οι εργαζόμενοι και οι κλάδοι μας έχουν μέλλον, δεν τελειώνουν στο σήμερα και είναι χρέος μας να εξασφαλίσουμε τη συνέχεια σε όλα τα επίπεδα.
Ο Γιώργος Γώγος είναι μέλος Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Πειραιά
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
