Παρακολουθώ το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης live. Σημειώνω πρόχειρα δύο σημεία, που θεωρώ σημαντικά:
α) Θεωρώ μείζον πολιτικά ότι στο συλλαλητήριο, όπως διαβάζω, συμμετέχουν όλοι οι βουλευτές της ΝΔ και των ΑΝΕΛ στη Βόρεια Ελλάδα, βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (και η ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή), ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας ο μητροπολίτης Άνθιμος, πλήθος ιεραρχών, πολλοί (ή και όλοι) οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Το θεωρώ πολύ ενδεικτικό και, επίσης, το βρίσκω, απελπιστικό. Και, ασφαλώς, αν κάποιους πρέπει να μεμφθούμε πρώτα από όλα είναι οι πολιτικοί που μετέχουν – οι ευθύνες τους είναι πολύ βαριές.
Την εικόνα των ιεραρχών δεξιά και αριστερά στο βήμα τη βρίσκω ζοφερή, την εικόνα του πλήθους, νέων και γερόντων, που συνέρρευσαν, στενάχωρη. Απελπισία όμως μού δημιουργεί η εικόνα των παριστάμενων βουλευτών της ΝΔ, των ΑΝΕΛ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (τρομάρα τους) και του περιφερειάρχη. Και συγγνώμη για όσους ξεχνάω, πολιτικούς, πολιτευτές και παράγοντες, γιατί θα είναι κάμποσοι, ασφαλώς.
β) Κατά τη γνώμη μου, σαφώς το στίγμα του συλλαλητηρίου (όπως δίνεται από τα καλέσματα, το περιεχόμενο, τους ομιλητές –προεξάρχοντος του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου–, τις αποδοκιμασίες όταν ακούστηκε το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας) βρίσκεται δεξιά της δεξιάς: είναι ακροδεξιό. Ωστόσο όλα αυτά που ακούω (πλαστογράφηση της Ιστορίας, παραχάραξη της αλήθειας, η αρπαγή του ονόματος, ρήσεις του Παύλου Μελά και του Μεγαλέξανδρου, ο Βουκεφάλας, τα αιματοβαμμένα χώματα, η προδοσία να δώσουμε το όνομα, δεν έχουμε το δικαίωμα απέναντι στους προγόνους, οι Έλληνες που αιωνίως αμύνονται, ο Τίτο και το «κατασκευασμένο» έθνος, ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων κλπ. κλπ.) είναι τόσο μα τόσο γνώριμα. Δεν είναι μόνο δεξιά και ακροδεξιά· ταυτόχρονα, ήταν για πάρα πολλά χρόνια και συνεχίζουν να είναι, συστατικό κομμάτι του επίσημου λόγου, της κυρίαρχης αφήγησης, την οποία αναπαρήγαγε ένα ευρύτατο φάσμα, πολύ πέραν της Δεξιάς (Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι το μοναδικό κόμμα που δεν μετείχε στα συλλαλητήρια του 1991 ήταν το ΚΚΕ).
Έχει μεγάλη σημασία αυτό, όχι μόνο επιστημονικά αλλά και πολιτικά, ότι δεξιά-ακροδεξιά και επίσημη εθνική αφήγηση, ιδίως σε ότι αφορά τα «εθνικά θέματα», ταυτίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον ελληνικό 20ό αιώνα. Και όταν αυτά κανοναρχούν το σχολείο, η τηλεόραση και οι ιεράρχες, όταν αυτά κυριαρχούν στον πολιτικό λόγο (τα τελευταία χρόνια πασπαλισμένα, ενίοτε, και με μια γερή δόση αντιιμπεριαλισμού και αντιμνημονίου), ας μην ξαφνιαζόμαστε που χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν. Και ας μην τους θεωρούμε ηλίθιους, παράφρονες ή γραφικούς.
Γιατί όλες αυτές τις υπερπαπάρες τις έχουμε πιει μαζί με το γάλα που μεγαλώσαμε· γι’ αυτό και ενώ επιστημονικά είναι έωλες και φαιδρές, κοινωνικά και πολιτικά είναι πολύ ισχυρές: και η μείξη αυτή κάθε άλλο παρά φαιδρή ή γραφική είναι. Γι’ αυτό δεν είναι καρναβάλι.
ΥΓ1: Δεν μπορώ, βέβαια, να ελέγξω το αν ήταν όλοι οι βουλευτές της ΝΔ και των ΑΝΕΛ. Αν έλειπαν κάποιοι ή κάποιες, τιμή τους και πρέπει να το επισημάνουμε: είναι πράξη δύσκολη και τιμητική Και εύχομαι να μην είναι όλοι – αλλά αυτό δεν αλλάζει την πολιτική ουσία.
ΥΓ2. Το σχόλιο γράφεται ταυτόχρονα με το συλλαλητήριο. Έτσι επισημαίνω απλώς, καθώς δεν προλαβαίνω να το αναλύσω, ότι πρέπει να σταθούμε στην ομιλία και παρουσία του απόστρατου (και γνωστού τουρκοφάγου) στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου. Δεν υπάρχει τίποτα γραφικό ούτε φαιδρό σε αυτήν. Αποθεωνόμενος από το πλήθος («Είναι τρελός, είναι τρελός ο στρατηγοοός!») μίλησε για «γυφτοσκοπιανούς», και εξέφρασε με επιθετικότητα και χυδαιότητα («αν δεν το θέλουμε εμείς, οι “Σκοπιανοί” δεν μπαίνουν πουθενά) τον ελληνικό εθνικισμό, με αναφορές και στο «ξεπούλημα» της Ελλάδας. Επίσης, μίλησε για το δάκρυ της Παναγιάς όταν άρχισε να ψιχαλίζει, κατήγγειλε τον Μπουτάρη ως χρηματοδοτούμενο από τον Σόρος, και μνημόνευσε ευφήμως τον Χριστόδουλο. Το κλείσιμο της ομιλίας του, μόνο ανατριχίλα προξενεί: «Ας φωνάξουμε επιτέλους! Ζήτω ο ελληνικός στρατός! Ζήτω οι ειδικές δυνάμεις»! Πέρα από τις προσωπικές επιδιώξεις του Φράγκου κάτι επικίνδυνο φτιάχνεται. Αν σκεφτούμε και τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia λίγο πριν αρχίσει το συλλαλητήριο το σκηνικό γίνεται εφιαλτικό.
Στρατής Μπουρνάζος
Πηγή: Σκρα Punk
