Η ΝΔ ζητάει σε κάθε ευκαιρία εξεταστική για τη διαπραγμάτευση του 2015, για να μάθουμε τι συζητούσαν μεταξύ τους ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, οι υπουργοί και οι ευρωπαίοι. Να μάθουμε δηλαδή τι σκέφτονταν και δεν έκαναν. Γιατί τι σκέφτηκαν και τελικά έκαναν το ξέρουμε. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής: 1) Τι μας νοιάζει; Κουτσομπολιό θα κάνουμε; 2) Δεν είναι ευτελισμός των θεσμών να ζητάς εξεταστική όχι για πράξεις (όπως στην περίπτωση της Siemens, του Ερρίκος Ντυνάν, των εξοπλιστικών κλπ) αλλά για συζητήσεις; 3) Γιατί να μην κάνουμε τότε εξεταστική για να μάθουμε τι είπε ο Βενιζέλος με τους Ευρωπαίους στις Κάννες ώστε να πέσουν τίτλοι τέλους για τον Γιώργο Παπανδρέου; 4) Γιατί τότε η ΝΔ κατακρίνει τη μαγνητοφώνηση του Eurogroup από το Βαρουφάκη, όταν ξέρουμε ότι εκεί πραγματοποιούνταν κυνικοί εκβιασμοί σε βάρος κυβερνήσεων, τους οποίους σίγουρα θα ήθελε αν γνωρίζει ο ελληνικός λαός; 5) Θα επαναφέρουμε την αστυνόμευση της σκέψης; Τα ιδιώνυμα; Τα πιστοποιητικά φρονημάτων;
Δεν είναι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να μας γυρίσει πίσω δεκαετίες (δηλαδή στον καιρό που κυβερνούσε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ), αλλά η ΝΔ που θεωρεί ότι είναι επιλήψιμο να συζητά κανείς για την έξοδο από το ευρώ, ακόμα και όταν του το προτείνουν οι ευρωπαίοι. Η μεταπολεμική δημοκρατία στην Ελλάδα ήταν «καχεκτική» ακριβώς γιατί αστυνομεύονταν και ποινικοποιούνταν η σκέψη από την εθνικόφρονα Δεξιά, γιατί καταστέλλονταν οποιαδήποτε άλλη σκέψη εκτός από αυτή της Δεξιάς, γιατί σύμφωνα με την απαράδεκτη θεωρία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, οι κομμουνιστές εγκληματούσαν και με τη σκέψη. Ευτυχώς όμως δεν ζούμε στις εποχές της μεταπολεμικής Δεξιάς και οι φορείς και πολίτες που πρεσβεύουν την έξοδο από το ευρώ μιλούν ελεύθερα. Ευτυχώς που έχουμε ακόμα τη μεταπολιτευτική δημοκρατία και δεν είναι γεμάτα τα ξερονήσια με μέλη του ΚΚΕ, της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η ΝΔ δεν μπορεί ακόμα να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι, για να πείθει, πρέπει να δίνει ιδεολογικούς αγώνες, χωρίς τη συνδρομή διοικητικών και κατασταλτικών περιοριστικών μέτρων. Γι αυτό και υποστηρίζει πέρα από κάθε δημοκρατική λογική την ανομία των μιντιαρχών, τις δικαστικές αποφάσεις που ποινικοποιούν τις αναρχικές ιδέες, καθώς και τις έξαλλες παρεμβάσεις της εκκλησίας στα θέματα της παιδείας. Δεν έχει εμπιστοσύνη στις ιδέες της, γι αυτό και προσπαθεί να στηρίξει ένα πλαίσιο επιτήρησης του δημόσιου διαλόγου, το οποίο θα αποφασίζει τι είναι επιτρεπτό να κουβεντιάζεται και τι όχι. Με λίγα λόγια, δεν πιστεύει ότι μπορεί να επανέλθει στην εξουσία ως πειστική αντιπολίτευση. Πιστεύει όμως ότι μπορεί να επιστρέψει ως εκπρόσωπος του βαθέος κράτους.
ΥΓ: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην προχθεσινή τοποθέτησή του στη Βουλή για την παιδεία ποινικοποίησε τη σκέψη για έξοδο από το ευρώ και ταυτόχρονα αντιτάχθηκε στην επαναφορά του ακαδημαϊκού ασύλου, το οποίο μεταπολιτευτικά είχε θεσπιστεί προκειμένου να μην ξαναϋπάρξει αστυνόμευση της σκέψης και της γνώμης. Φαίνεται τελικά ότι αξίζει να υπάρχει το ακαδημαϊκό άσυλο.
Δημήτρης Παπανικολόπουλος
