Κατά την απολογία του ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, ο Τάσος Θεοφίλου είχε πει μεταξύ άλλων: «Η μόνη φορά που βρέθηκα κοντά σε όπλο, ήταν όταν μου το έβαλαν στον κρόταφο στη σύλληψή μου. Δεν διέπραξα κανένα από τα αδικήματα που με κατηγορούν. Διέπραξα ένα αδίκημα το οποίο περικλείει όλα τα αδικήματα, είμαι αναρχικός.»
Σήμερα ο Θεοφίλου
Η περιπέτεια του ξεκίνησε όταν κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε ληστείας τράπεζας στην Πάρο τον Αύγουστο του 2012, κατά την οποία υπήρξε ένας νεκρός. Ο ίδιος συνελήφθη στην Αθήνα ως ύποπτος, γνωστός στον αναρχικό χώρο, με τα ΜΜΕ να τον αντιμετωπίζουν ως ένοχο. Έτσι, ο Τ. Θεοφίλου δικάστηκε ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης και με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί τρομοκρατίας (187Α). Σημειώνεται πως κατά τη διάρκεια της δίκης του, αλλά και την έφεσης, το μοναδικό στοιχείο που παρουσιάστηκε εναντίον του, ήταν ένα καπέλο, το οποίο μάλιστα δεν υπήρχε στα αρχικά ευρήματα της ληστείας.
Βάσει αυτού του «στοιχείου», ο Θεοφίλου καταδικάστηκε το 2014 σε 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή στη ληστεία της Πάρου, με τη δεύτερη δίκη να ακολουθεί κατόπιν άσκησης έφεσης τόσο του ίδιου του κατηγορουμένου όσο και υπέρ του νόμου.
Σήμερα κρίθηκε αθώος από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, σε αντίθεση με την εισαγγελική πρόταση που έκανε λόγο για ισόβια κάθειρξη. Συγκεκριμένα αθωώθηκε για το σύνολο των κατηγοριών: συγκρότηση και ένταξη τρομοκρατικής οργάνωσης, ανθρωποκτονίας από πρόθεση, απόπειρα ανθρωποκτονίας, ληστεία, κατασκευή-προμήθεια-κατοχή εκρηκτικών υλών, διακεκριμένη κατοχή όπλων κ.ά.
Σε δελτίο Τύπου που εξέδωσαν οι συνήγοροι του 33χρονου αναρχικού, Κώστας Παπαδάκης, Άννυ Παπαρούσσου και Σπύρος Φυτράκης αναφέρουν:
«Η σημερινή πανηγυρική αθώωση του Τάσου Θεοφίλου το Α’ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών αποτελεί θριαμβευτική νίκη μέσα σε μία γκρίζα πολιτική συγκυρία που απαλλάσσει συστηματικά τους κατασταλτικούς μηχανισμούς από κάθε αναστολή να αυθαιρετούν και να στήνουν σκευωρίες. Ταυτόχρονα είναι μία ιστορική νίκη του νομικού πολιτισμού, που κατακτήθηκε με αιώνες λαϊκών αγώνων και όχι από την καλοσύνη οποιασδήποτε εξουσίας, διότι απέτρεψε την επιδιωκόμενη μετατροπή του ποινικού δικαίου από δίκαιο αποδείξεων σε δίκαιο ενδείξεων και κυρίως «δίκαιο» υποδείξεων. Αξίζουν συγχαρητήρια στα μέλη της πλειοψηφίας του δικαστηρίου διότι αντιστάθηκαν στις πιέσεις των μηχανισμών, που δεν σταμάτησαν ούτε την τελευταία στιγμή, και απέδειξαν ότι υπάρχουν ακόμα δικαστές που δεν ασκούν απλά εξουσία, αλλά απονέμουν δικαιοσύνη και σαν τέτοιες θα μείνουν στην ιστορία.
Θερμούς χαιρετισμούς στο αγωνιζόμενο κίνημα, που μαζί με τους συνήγορους υπεράσπισης δώσαμε μέσα και έξω από τα δικαστήρια τη μάχη για να σπάσει το φράγμα της σιωπής και να απλωθεί με επιτυχία το κύμα συμπαράστασης, πολύ ευρύτερα από τα όρια του αναρχικού χώρου και να νικήσει τους μηχανισμούς.
Μετά από πέντε χρόνια άδικης φυλάκισης ο Τάσος βγαίνει σήμερα. Με το βλέμμα σε κάθε διωκόμενο αγωνιστή, ο αγώνας συνεχίζεται».
Στο βιβλίο του 32 βήματα ο Τάσος Θεοφίλου είχε γράψει:
«Να περπατήσω τη νύχτα. Να τι μου έχει λείψει. Οι μυρωδιές της πόλης, του βουνού, της θάλασσας. Αλλά και η μυρωδιά της νύχτας και ο ήχος της. Να δω τ’ αστέρια. Αστέρια, αντί για εκτυφλωτικούς προβολείς. Να καθίσω κάπου μετά τις οχτώ, να μη με μετρήσουν, να μη με κλειδώσουν, να πιω μπίρα και να δω αστέρια.
Δεν είναι σπουδαίο πράγμα η φυλακή. Απλά σε παίρνουν και σε φυτεύουν ανάμεσα σε τσιμέντα και σίδερα κι εσύ προσπαθείς να μείνεις ανθισμένος και βλέπεις γύρω σου κάποιους να μην τα καταφέρνουν και να μαραίνοντα και τρομάζεις. Και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να μείνεις στη ζωή των φίλων σου, και η τηλεκάρτα ποτέ δεν είναι αρκετή. Και πρέπει να είσαι συνεχώς δυνατός και να δίνεις εσύ δύναμη στους έξω, και να μην ηττηθείς, και η παραμικρή λάθος λέξη έχει πολλαπλάσιο βάρος. Εξαρτημένος και υπόλογος».
Μετά από αυτά -τα πιο ευχάριστα νέα εδώ και πολύ καιρό- σειρά έχει η Ηριάννα, που κατά Μπογδάνο, επειδή έχει δυο επίθετα είναι αναρχική. Κι αυτό είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό στο οποίο δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία: οι φρονηματικές διώξεις στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση και έπειτα αφορούν αποκλειστικά τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ο Θεοφίλου πλήρωσε με πέντε χρόνια τη δημόσια πολιτική του ταυτότητα ότι είναι αναρχικός – κομμουνιστής. Ποιος θα του τα δώσει πίσω αυτά τα πέντε χρόνια; Η Ηριάννα βρίσκεται στη φυλακή χωρίς καν να ανήκει σε αυτόν τον πολιτικό χώρο. Χρειάζεται να τελειώνουμε με όλα αυτά.
Στις 17 Ιουλίου παίρνουμε πίσω και την Ηριάννα.
