Η είδηση γράφει: “Οι κάτοικοι πολλών περιοχών ξύπνησαν μέσα στη νύχτα από διαδοχικά προειδοποιητικά μηνύματα του 112. Στη Δυτική Αττική –κυρίως σε Μάνδρα, Νέα Πέραμο και Μέγαρα– οι αρχές ζήτησαν από τον κόσμο να αποφύγει κάθε μετακίνηση και να μεταβεί σε υψηλότερους ορόφους, καθώς η στάθμη των νερών ανέβαινε επικίνδυνα.”
O Νίκος Μπελαβίλας ερμηνεύει με ανάρτησή του τη νιοστή πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής: “η μεταπολεμική Μάνδρα απλώθηκε επάνω στις κοίτες των ρεμάτων. Στο γύρισμα του 20ου-21ου αιώνα, όταν το Θριάσιο εξεράγη με βιομηχανικές και μεταφορικές χρήσεις και οι ελαιώνες μετατράπηκαν σε κτίρια, η οικιστική–βιομηχανική ζώνη όχι μόνο συνέχισε να καλύπτει τις φυσικές πλημμυρικές κοίτες, αλλά επεκτάθηκε και επάνω στη συμβολή των δύο κλάδων που κατεβαίνουν από το όρος Πατέρας: των ρεμάτων Αγίας Αικατερίνης και Σούρες. Στραγγαλίζοντάς τα.”
Η εικόνα στο οδικό δίκτυο της Αττικής, ειδικά τις πρώτες πρωινές ώρες, ήταν απίθανη. Στα Κάτω Πετράλωνα, στους δρόμους γύρω από το Μοναστηράκι και σε τμήματα της Κυψέλης, στη Χαμοστέρνας και σε πολλούς δρόμους της Δυτικής Αττικής οι δρόμοι είτε εκλεισαν, είτε ήταν πολύ δύσκολα προσπελάσιμοι για αυτοκίνητα, πόσο μάλλον για πεζούς.
Πτώσεις δέντρων, άπειρες κλήσεις στην Πυροσβεστική για κοπή τους και άντληση υδάτων. Σπίτια, κατοικίες και υπόγεια ή ισόγεια πλημμυρισμένα. Διακοπές ρεύματος, κυκλοφορίας, εργασίας, σχολείου, μετακίνησης.
Διακοπές από τη ζωή επειδή βρέχει.
Εφόσον το κράτος κάνει διακοπές από την υποχρέωσή του για προστασία και υποδομές, εμείς είναι απαραίτητο να μείνουμε φυλακισμένοι στα σπίτια μας.
Εδώ και δεκαετίες μειώνεται, όταν δεν χάνεται εντελώς, η προληπτική αλλά η επί του πεδίου, την δύσκολη ώρα, επιτελεστικότητα του κράτους ενάντια σε φυσικά φαινόμενα, αν ποτέ τελικώς υπήρχε. Υπάρχουν αιτίες.
– μειώση της εμπειρογνωμοσύνης και αποσυσσώρευση γνώσεων από το Δημόσιο Τομέα.
– μείωση του προσωπικού, κακή εκπαίδευση, ελάχιστη ετοιμότητα. Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε τι σημαίνει, λόγου χάρη, πως “οι αρχές βρίσκονται σε αυξημένη επιφυλακή”. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Μάλλον τίποτα, απλώς είναι μια ανακοίνωση.
– το τέλος της αυτεπίστασίας γιατί πρέπει να φάνε οι εργολάβοι. Γιατί η στρεβλή καπιταλιστική ανάπτυξη επιτάσσει οι μπέηδες του κεφαλαίου αυτού να βγάζουν χρήματα αλλά και μίζες (τεράστιο το σκάνδαλό τους στις αρχές του 21ου αιώνα στην Ελλάδα)
– Μηδαμινή συντήρηση υποδομών, έργα βιτρίνας που απαιτεί ή εθίζεται να απαιτεί η προσδοκώμενη εκλογική πελατεία. Για το βραχυπρόθεσμο όφελος των επόμενων εκλογών πληρώνουμε μακροπρόθεσμο κόστος.
– Το σύνθημα “Μένουμε Ευρώπη” ή επί το πολιτικότερον “η σύγκλιση με την ΕΕ” είναι σκέτο, και πλέον χυδαίο, ρητορικό σχήμα. Όπως ξέρουμε, η Κομισιόν από τον Σεπτέμβριο του 2022 με δημόσιο τρόπο κατέστησε σαφές πως η Ελλάδα δεν έχει συμμορφωθεί ακόμα στις υποχρεώσεις της σε ό,τι αφορά τα πλημμυρικά φαινόμενα.
– Μετά τον Daniel (Σεπτέμβριος 2023), αναδείχθηκε ότι οι χάρτες πλημμυρικού κινδύνου, που γνώριζε η κυβέρνηση, έδειχναν σαφώς τις περιοχές που κινδυνεύουν, όπως η Αττική, από υπερχείλιση ποταμών (Κηφισός, Ιλισσός).
– Η Κυβέρνηση αυτή (αλλά και οι προηγούμενες) εφόσον θα δυσαρεστήσουν την εκλογική πελατεία δεν προβαίνουν σε γκρέμισματα, σε αναδιάταξη οικιστικών περιοχών, αιθαίρετων ή όχι δεν έχει σημασία πια, που είναι βέβαιο πως θα πλυμμυρίσουν τώρα ή τα επόμενα χρόνια είτε λόγω κλιματική αλλαγής είτε επειδή απλώς έχουμε και χειμώνα στη χώρα.
Όλα τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε με το 112 αγκαλία στα κινητά μας όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω από τους 35 ή πέφτει κάτω από τους 5 βαθμούς Κελσίου, όταν φυσσάει κάποιος πιο ισχυρός άνεμος, όταν έχει οπουδήποτε φωτιά ή βροχή. Αυτό φανερώνει η παγκοσμίως και διαρκώς εκπεμπόμενη έννοια, διαδικασία αλλά και εφαρμοσμένη πολιτική σε πολλά πεδία της ανθεκτικότητας: “θα έρθουν πολύ δύσκολα, ας αντέξουμε το δυνατό περισσότερο”. Πότε οι άνθρωποι παραδοθήκαμε στη μοίρα, τον καιρό και τον Θεό; Τέτοιο πισογύρισμα στις σκέψεις και τις πράξεις είναι απίστευτο.
ΥΓ. Όλα θα ήταν αλλιώς αν δεν είχαμε 50 χρόνια νεοφιλελευθερισμό. Όσα βλέπουμε εδώ συμβαίνουν και αλλού. Το λιγότερο κράτος που επιβλήθηκε συνεπάγεται αυτά και χειρότερα από αυτά. Η επιχειρηματική ασυδοσία σημαίνει κλιματική κρίση τέτοια που σε πολύ- πολύ λίγα χρόνια τα σημερινά δεινά μας θα φαντάζουν αστεία. Κι όμως. Το περισσότερο άρα και αποτελεσματικότερο κράτος απαιτεί φορολογία, υλικότητα για την οποία όλα τα κόμματα της χώρας αλλά και οι περισσότεροι πολίτες γνωρίζουν αλλά την αποφεύγουν.
