Υπάρχουν ειδήσεις που μας ανησυχούν, μας τρομάζουν, μας κάνουν να αγανακτούμε ή μας θλίβουν. Ειδήσεις που προκύπτουν από το βαθύ κράτος, από την “τυφλή”, όπως λένε Δικαιοσύνη, όπως αυτή, για παράδειγμα, των μαθητών του Ρεθύμνου που καταδικάστηκαν για τη συμμετοχή τους σε κατάληψη του σχολείου.
Υπάρχουν, όμως και ειδήσεις, που δεν αφορούν το βαθύ κράτος, αλλά το κράτος, που μας κάνουν να σκύβουμε το κεφάλι, όπως αυτή της παρασημοφόρησης του κ. Μέρτζου και άλλες, δυστυχώς όχι λίγες, όχι ασήμαντες, όχι ανώδυνες για όλους και όλες εμάς που επιμένουμε, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, αριστερά.
Υπάρχουν ειδήσεις, που μας ξαφνιάζουν αρνητικά. Ειδήσεις που τείνουν να δικαιώσουν όσους και όσες υποστηρίζουν ότι τα μνημόνια έχουν μια ευρύτερη δυναμική, ότι διεισδύουν και σε άλλες πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, ανεξάρτητα αν είναι ή δεν είναι “δεσμεύσεις”. Τα μνημόνια, λένε αρκετοί, σε μετατοπίζουν, σε αλλοιώνουν, σου αλλάζουν το δέρμα σου… Επισήμανση που πρέπει να την έχεις στο νου σου συνεχώς, αν πράγματι, δεν θέλεις να σου συμβεί να χάσεις το δέρμα σου, τη ψυχή σου.
Εντούτοις, υπάρχουν και οι καλές ειδήσεις, που δείχνουν ότι τίποτα δεν είναι χαμένο, ότι η πάλη αξίζει, ότι αυτός ο χώρος δεν τα παρατάει εύκολα, ότι δεν καταθέτει τα όπλα των ιδεών και των αξιών του.
Ο Μέρτζος μετά τις ποικίλες και αυτονόητες αντιδράσεις, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα φορέσει το παράσημο της ντροπής, όπως και οι σχετικές διατάξεις, προσθήκες στον ήδη επιβαρυμένο τρομονόμο (187 και 187Α), που εμφανίστηκαν σε δημόσια διαβούλευση σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης, δεν θα φτάσουν στη Βουλή, δεν θα γίνουν νόμοι της Πολιτείας. Αποσύρθηκαν, όπως θα απέσυρε ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος ένα χαλασμένο και επικίνδυνο αυτοκίνητο, ευτυχώς.
Στην Ευρώπη γίνεται μια ολόκληρη εκστρατεία, στο όνομα των τρομοκρατικών επιθέσεων, για την συρρίκνωση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων. Η Ευρώπη, κάθε μέρα που περνάει, γίνεται ολοένα και περισσότερο φρούριο. Η ελευθερία χάνει έδαφος, ο αυταρχισμός απειλεί, μας χτυπάει την πόρτα. Και αυτό είναι σημείο σκληρής σύγκρουσης, ιδεολογικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης (ανελεύθερης) δεξιάς και τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας.
Θα μπορούσε, λοιπόν, κάποιος να ισχυριστεί ότι οι διατάξεις αυτές αποτελούν ευρωπαϊκή οδηγία ή ευρωπαϊκή απόφαση – πλαίσιο και η χώρα μας πρέπει να… συμμορφωθεί! Η χώρα μας, όμως, έχει πικρή εμπειρία από ανάλογους νόμους – φαντάσματα που κόστισαν, που οδήγησαν ανθρώπους στη φυλακή για το μόνο λόγο ότι έκαναν μια δήλωση, εξέφρασαν άποψη, δημόσιο λόγο. Αλλά ας μην πάμε μακριά. Φοιτήτρια καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλακή, χωρίς στοιχεία, με ανύπαρκτους μάρτυρες, με μοναδικό… ενοχοποιητικό στοιχείο, το γεγονός ότι ο ο φίλος της είχε παλαιότερα φιλική σχέση με δύο μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς.
Συνεπώς, αν οι διατάξεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, γίνονταν νόμος του κράτους, θα ήταν βούτυρο στο ψωμί όσων επιδιώκουν να βάλουν στο γύψο την ελεύθερη έκφραση και τα δικαιώματα.
Αλλά είπαμε, ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν το θέλουν κάποιοι, δεν έχει χάσει το δέρμα του και αυτό φάνηκε από την ομόθυμη αντίδραση σε ρυθμίσεις που ουδεμία σχέση είχαν με την αριστερά.
Κατερίνα Κνήτου
Πάνος Λάμπρου
Μέλη της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ
