Δύο χρόνια μετά την έναρξη της ολοκληρωτικής ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα, η εικόνα που αντικρίζει η ανθρωπότητα είναι ασύλληπτης τραγικότητας και ξεκάθαρη. Ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τις 65.000, ενώ οι τραυματίες τους 165.000. Μόνο το τελευταίο εικοσιτετράωρο καταγράφηκαν πάνω από ενενήντα νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες. Την ίδια στιγμή, οι θάνατοι από λιμό και υποσιτισμό αυξάνονται καθημερινά, επειδή το Ισραήλ αποκλείει την πρόσβαση σε τρόφιμα, νερό και καύσιμα.
Πέρα από τους ανελέητους βομβαρδισμούς από αέρα, στεριά και θάλασσα, το Ισραήλ εφαρμόζει νέες μεθόδους καταστροφής. Στη Γάζα, οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούν τώρα παλιά θωρακισμένα οχήματα, παγιδευμένα με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών, που τα καθοδηγούν από απόσταση, να εκρήγνυνται μέσα σε πυκνοκατοικημένες συνοικίες όπως το Τελ αλ Χάουα και το Σέιχ Ραντουάν. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα καταστρέφονται, οικογένειες εκτοπίζονται μαζικά, ενώ οι εκρήξεις αυτές γίνονται πλέον όλο το εικοσιτετράωρο, αυξάνοντας δραματικά τον αριθμό των αμάχων που κινδυνεύουν ή χάνουν τη ζωή τους.
Την Πέμπτη, 18 Σεπτεμβρίου, έληξε το δωδεκάμηνο περιθώριο που είχε θέσει η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, μετά τη συμβουλευτική γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, για τον τερματισμό της κατοχής, τη διάλυση των εποικισμών και την εκκένωση των εποίκων από το Ισραήλ. Έναν χρόνο αργότερα, καμία συμμόρφωση δεν έχει υπάρξει. Αντίθετα, η κατοχή, οι εποικισμοί και οι σφαγές συνεχίζονται απροκάλυπτα. Πρόκειται για ωμή περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου. Από σήμερα το Ισραήλ είναι και επισήμως “κράτος-παρίας”.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η Διεθνής Επιτροπή Έρευνας του ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα. Από τις πέντε πράξεις που ορίζει η Σύμβαση για τη Γενοκτονία, ισχύουν τουλάχιστον τέσσερις –οι μαζικές δολοφονίες, η σοβαρή σωματική και ψυχική βλάβη, οι συνθήκες ζωής που οδηγούν στη φυσική καταστροφή και τα μέτρα που αποτρέπουν γεννήσεις. Η πρόθεση γενοκτονίας δεν μπορεί πια να αμφισβητηθεί: αποτυπώνεται στη συνολική πολιτική και στρατιωτική πρακτική.
Αυτά τα πορίσματα δεν είναι απλώς νομικές λεπτομέρειες. Είναι σήματα συναγερμού για την ανθρωπότητα. Η γενοκτονία εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, με την πολιτική και στρατιωτική κάλυψη των ΗΠΑ, της πλειοψηφίας των κρατών της ΕΕ και των συμμάχων τους. Η σιωπή, η ουδετερότητα ή οι «ίσες αποστάσεις» δεν είναι επιλογές. Είναι συνενοχή.
Μέσα στις συνθήκες αυτές, εμείς οι πολίτες στη Δύση μπορούμε να επιδράσουμε, υπάρχει το συνεκτικό και αποτελεσματικό κάλεσμα που έχουν απευθύνει οι Παλαιστίνιοι για το διεθνές κίνημα BDS – Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων, Κυρώσεις. Πρόκειται για μία μη βίαιη στρατηγική 170 παλαιστινιακών οργανώσεων κοινωνίας πολιτών που ξεκίνησε το 2005, με σκοπό να απομονώσει το καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ μέχρι να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο να τερματίσει την κατοχή και τον εποικισμό, να αναγνωρίσει την ισότητα των Παλαιστινίων πολιτών του και να σεβαστεί το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων.
Σε αυτά τα είκοσι χρόνια, το BDS έχει ήδη φέρει αποτελέσματα: πανεπιστήμια και συνδικάτα σε όλο τον κόσμο έχουν αποεπενδύσει από συνένοχες ισραηλινές εταιρείες όπλων, εκκλησίες και ασφαλιστικά ταμεία απέσυραν κεφάλαια, καλλιτέχνες αρνήθηκαν να εμφανιστούν στο Ισραήλ, ενώ πόλεις και δήμοι υιοθέτησαν αποφάσεις που αρνούνται κάθε συνεργασία με θεσμούς συνδεδεμένους με το απαρτχάιντ.
Στην Ελλάδα, το BDS Greece έχει θέσει με σαφήνεια τα αιτήματα του κινήματος και αναδεικνύει καθημερινά τη συνενοχή του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η Συμφωνία SOFA (Status of Forces Agreement) με το Ισραήλ επιτρέπει την αμοιβαία στρατιωτική παρουσία και τις κοινές ασκήσεις. Προφανώς, το “αμοιβαία” στην πράξη σημαίνει κυρίως ισραηλινή στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα. Τα ελληνικά λιμάνια και αεροδρόμια χρησιμοποιούνται για ανεφοδιασμό και μεταφορά στρατιωτικού υλικού και καυσίμων. Η ελληνική αμυντική βιομηχανία συνεργάζεται με ισραηλινές εταιρείες, που δοκιμάζουν την τεχνολογία τους πάνω σε παλαιστινιακά κορμιά. Η Ελλάδα, με αμερικανική καθοδήγηση από το 2010, έχει συνδέσει την πολιτική της με ένα καθεστώς απαρτχάιντ και με εγκλήματα πολέμου, βαφτίζοντας αυτή τη εθελόδουλη σχέση «στρατηγική συμμαχία».
Αυτή η επιλογή δεν φέρνει ασφάλεια ούτε κύρος. Μας εμπλέκει σε πολεμικές περιπέτειες, μας εκθέτει σε κινδύνους και μας απομακρύνει από το διεθνές δίκαιο. Το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι να γίνει συνένοχη της γενοκτονίας, αλλά να σταθεί δίπλα στους λαούς, στη διεθνή νομιμότητα και στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα αιτήματα που προβάλλει το BDS Greece είναι καθαρά και επίκαιρα: άμεσος τερματισμός κάθε στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και ειδικότερα της SOFA, ακύρωση της στρατηγικής συνεργασίας, καθολικό εμπάργκο όπλων και κυρώσεις σε εταιρείες που τροφοδοτούν την κατοχή, κλείσιμο λιμανιών και αεροδρομίων σε μεταφορές στρατιωτικού υλικού, διακοπή των θεσμικών συμφωνιών κανονικοποίησης με ισραηλινά ιδιωτικά και δημόσια ιδρύματα, και εναρμόνιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ICJ.
Η γενοκτονία στη Γάζα δεν είναι μια «μακρινή» υπόθεση. Είναι εδώ, γιατί περνάει μέσα από τις δικές μας υποδομές, τις δικές μας συμφωνίες, τη δική μας συνενοχή. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι η σιωπή, αλλά η δράση. Κανένα πλοίο, κανένα αεροπλάνο, κανένα εταιρικό συμβόλαιο που τροφοδοτεί την κατοχή, τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση δεν είναι ουδέτερο.
Το BDS δεν είναι απλώς ένα σύνθημα. Είναι στρατηγική αλληλεγγύης που ήδη αποδίδει. Και στην Ελλάδα μπορεί να ριζώσει σε χώρους δουλειάς, πανεπιστήμια, σωματεία, στις τοπικές κοινωνίες. Είναι στο χέρι μας να σταματήσουμε τη συνενοχή, να σταθούμε με την Παλαιστίνη της ελευθερίας και της ισότητας, να υπερασπιστούμε το πρόσωπο που μας αξίζει ως κοινωνία.
