Η δεξιά, σε Ελλάδα και κόσμο, ως φαίνεται, στρέφεται όλο και πιο δεξιά, γίνεται όλο και πιο αυταρχική. Μαύρη…. Από τις ΗΠΑ έως την Ουγγαρία και την Ελλάδα.
Το παράδοξο (ας το πούμε έτσι) είναι η στάση της Αριστεράς, η οποία μπροστά στο θεριό συμπεριφέρεται φοβικά και αμήχανα. Και ενώ όλα δείχνουν την ανάγκη ριζοσπαστικοποίησής της ως απάντηση στην πολιτική της ακραίας δεξιάς, αυτή (ένα μεγάλο μέρος της) κρυφοκοιτάζει προς ένα αόρατο πολιτικό κέντρο, προς μια απροσδιόριστη γκρίζα ζώνη….
Η ιδέα για στροφή προς ένα “ουδέτερο” -μόνο ουδέτερο δεν είναι- κέντρο, πράγματι, δεν είναι καινούργια. Έχει δοκιμαστεί πολλές φορές με καταστροφικές συνέπειες για την ίδια. Όσο λειαίνεις τον λόγο σου, όσο εγκαταλείπεις αρχές και αξίες, όσο αναζητάς ανύπαρκτες λύσεις στη μέση μιας σκληρής κοινωνικής και ταξικής σύγκρουσης, αποστασιοποιείσαι στην ουσία από τις κοινωνικές δυνάμεις, που σε αφορούν. Ή λες ότι σε αφορούν.
Δεν υπάρχουν κεντρώες ή μετριοπαθείς λύσεις για την κούρσα των εξοπλισμών, που μαζί με τον πόλεμο σκορπούν τη φτώχεια. Ή τις στηρίζεις, όπως κάνει η δεξιά ή στέκεσαι απολύτως απέναντι.
Δεν χωρούν μισόλογα για την Γάζα και την γενοκτονία που διεξάγει το Ισραήλ με το ακροδεξιό καθεστώς Νετανιάχου. Όποιοι αναζητούν στρατηγικές συμμαχίες με το κράτος δολοφόνο την ώρα που οι βόμβες σαρώνουν τον ουρανό και τη γη της Παλαιστίνης δεν μπορούν ταυτόχρονα να ισχυρίζονται ότι συγκροτούν το αντίπαλο δέος στη διεθνή μαύρη δεξιά.
Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις στο κοινωνικό ζήτημα. Οι ανισότητες, που ολοένα και οξύνονται, δεν αντιμετωπίζονται με ψίχουλα ή φιλοδωρήματα στον κόσμο της εργασίας και τους φτωχούς. Δεν υπάρχουν “πατριωτικές εισφορές” από τους πλούσιους. Υπάρχει, ως απάντηση, η φορολογία του πλούτου και η δίκαιη αναδιανομή υπέρ των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις στα δικαιώματα. Ή τα υπερασπίζεσαι μέχρι τέλους και στο σύνολό τους ή τελικά θα βρεθείς θλιβερά στην απέναντι όχθη.
Κάποιες δυνάμεις που έχουν ιστορική σχέση με την Αριστερά γλυκοκοιτάζουν την μετατόπισή τους στο πολιτικό κέντρο ή τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς αυτό. Συνεπώς η ισχυροποίηση της κινηματικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι επιτακτική ανάγκη. Υπάρχουν αυτές οι δυνάμεις; Υπάρχουν. Διάσπαρτες, αλλά υπαρκτές, οργανωμένες και ανένταχτες, Ένας ολόκληρος κόσμος, που αγωνιά και αντιστέκεται.
Και εδώ δεν χωρούν μικροεγωισμοί, σεχταρισμοί και απόλυτες αλήθειες. Οι δυνάμεις που βρίσκονται στο δρόμο, ασφαλώς όχι τυχαία, που συγκλίνουν στα βασικά επίδικα της περιόδου, που επιμένουν αριστερά και ριζοσπαστικά, που στέκονται στην ίδια πλευρά της ιστορίας που αρνούνται να γίνουν μέρος μιας πραγματικότητας θλιβερής και απάνθρωπης, έχουν υποχρέωση να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι. Να συζητήσουν και να προχωρήσουν μαζί. Με τις διαφορές, αλλά και τις ταυτίσεις τους.
Η δεξιά και η ακροδεξιά επιτίθονται με σφοδρότητα. Είναι η στιγμή να δώσουμε τη δική μας δυναμική και απελευθερωτική απάντηση. Διαφορετικά το αύριο θα είναι πολύ δύσκολο για τον κόσμο της από δω όχθης.
