Τα στοιχεία της βαρβαρότητας, σε σχέση με όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, είναι το ένα πιο φριχτό από το άλλο. Ενα στοιχείο είναι ότι έχουν σκοτωθεί αρκετές δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι, αρκετοί από αυτούς χτυπημένοι στις ουρές για την ανθρωπιστική βοήθεια. Δεύτερο στοιχείο είναι η συστηματική κατεδάφιση και ο βομβαρδισμός σπιτιών και πολυκατοικιών προκειμένου οι επιζήσαντες να μην έχουν πού την κεφαλήν κλίναι. Τρίτο η πρόκληση λιμού. Υπάρχει και ένα τέταρτο στοιχείο ωστόσο, που παρόλο που δεν είναι ενδεχομένως το ίδιο σημαντικό, είναι εξίσου, αν όχι ακόμα περισσότερο, ανατριχιαστικό, ιδίως στο συμβολικό πεδίο. Είναι η συστηματική -με διάφορες προφάσεις- καταστροφή των καλλιεργειών.
Αυτό είναι κάτι πολύ ευρύτερο από την παμπάλαιη τακτική της καμένης γης. Γιατί ισοπεδώνουν αμπελώνες και φτάνουν να ξεριζώνουν και ελιές. Υπάρχουν πληροφορίες από πολλές πηγές ότι δεκάδες χιλιάδες ελιές ξεριζώθηκαν από τον ισραηλινό στρατό – πρόσφατα μάλιστα μιλούν για το ξερίζωμα 10.000 ελαιόδεντρων σε ένα και μόνο χωριό και μάλιστα όχι στη Γάζα αλλά κοντά στη Ραμάλα, στη Δυτική Οχθη. Σύμφωνα με Ισραηλινό αξιωματικό, αυτό έγινε -παράλληλα με εκτεταμένες συλλήψεις- για να τιμωρηθεί το χωριό επειδή δέχτηκε επίθεση κάποιος έποικος.
Επί της ουσίας όμως ακόμα και αυτή η δυσανάλογη τιμωρία δεν αποτελεί παρά πρόφαση, αφού το ξερίζωμα των ελαιόδεντρων είναι συστηματικό και έχει στόχο την αφαίρεση εισοδήματος από τους χωρικούς ώστε να αναγκαστούν να φύγουν. Μάλιστα ο λόγος δεν είναι μόνο οικονομικός αφού η ελιά αποτελεί για τους Παλαιστίνιους σύμβολο σύνδεσης με τη γη τους, η δε συγκομιδή της αποτελεί κεντρικό ετήσιο γεγονός στη ζωή της κοινότητας που συνδυάζεται με γιορτές, αποτελεί, με άλλα λόγια, βασικό στοιχείο ταυτότητας.
Και κάπου εδώ ας θυμηθούμε ότι η ελιά είναι στοιχείο ταυτότητας ολόκληρου του μεσογειακού πολιτισμού, των Ισραηλινών συμπεριλαμβανομένων. Είναι σύμβολο της ειρήνης αλλά και της δημοκρατίας, αφού η Αθηνά, σύμφωνα με τον μύθο, πέταξε το δόρυ της στον Ιερό Βράχο και εκεί που έπεσε το δόρυ φύτρωσε η πρώτη ελιά. Φύτεψε δηλαδή την πρώτη ελιά στην Ακρόπολη, συνδυάζοντας αυτό το σύμβολο της ειρήνης με το σύμβολο της δημοκρατίας. Αλλά και στον χριστιανισμό, όπως και στον ιουδαϊσμό, η ελιά συμβολίζει την ειρήνη σε συνδυασμό με το περιστέρι. Ο Νώε, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη που είναι η εβραϊκή Βίβλος, αυτό το σήμα πήρε ότι ο κατακλυσμός και η οργή του Θεού έλαβαν τέλος: ένα περιστέρι που είχε στο ράμφος του κλαδί ελιάς. Οι Νετανιάχου αυτού του κόσμου, πάντα ακροδεξιάς κοπής, που δεν έχουν σχέση ούτε με ειρήνη ούτε με δημοκρατία, θέλουν να κόβουν το χέρι του φτωχού κλέφτη και να σκοτώνουν τον ανεπιθύμητο αλλόφυλο, αφήνοντας βέβαια ανέγγιχτους τους πραγματικά ολέθριους. Ξεριζώνοντας και τις ελιές, συμβολοποιούν τη μεγάλη επιστροφή της βαρβαρότητας, αδιαφορώντας αν κόβουν τους δεσμούς με το πολιτισμικό παρελθόν, που είναι και δικό τους, και μας οδηγούν σε ένα πολύ σκοτεινό μέλλον.
