Η Αθήνα δεν έχει αδειάσει ακόμα, ό,τι και να λένε τα μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιώντας τα γνωστά κλισέ. Πολύς κόσμος παραμένει ακόμα στην πόλη, επιβεβαιώνοντας τα στοιχεία της Eurostat που μάλλον για φέτος θα είναι ακόμα χειρότερα (του χρόνου θα παρουσιαστούν) από αυτά που ανακοινώθηκαν τώρα για το 2024: το 46% των Ελλήνων δεν μπόρεσε πέρυσι να κάνει μία εβδομάδα διακοπές.
Να προσθέσουμε στην έκθεση της Eurostat και μια άλλη επίσημη έκθεση, του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ), για το 2024 και αυτή: Το 71% των καταθετών έχει στην τράπεζα κάτω από 1.000 ευρώ. Για την ακρίβεια, δεν είναι ούτε των καταθετών ούτε και των τραπεζικών λογαριασμών (κάποιος μπορεί να έχει έναν ενεργό και μερικούς ανενεργούς λογαριασμούς), ο κάθε καταθέτης, σε αυτή την έκθεση, υπολογίζεται μία φορά ανά τράπεζα. Ακόμα κι έτσι, οι αριθμοί είναι ζοφεροί και δείχνουν όχι μόνο γιατί κάποιος δεν μπορεί να πάει διακοπές, αυτό είναι(;) ίσως το λιγότερο, αλλά και γιατί δεν μπορεί να καταναλώσει οτιδήποτε δεν είναι ζωτικής σημασίας, βυθίζοντας ολόκληρους κλάδους της οικονομίας στην αβεβαιότητα.
Ο τουρισμός, που έχει αυξηθεί υπέρμετρα, δίνει δουλειά σε αρκετούς (εποχική όμως στους περισσότερους από αυτούς) και ταυτόχρονα πιέζει για αυξήσεις παντού: στα ενοίκια, στις ταβέρνες, στα σούπερ μάρκετ αλλά και στις λαϊκές: τα καλοκαιρινά φρούτα, που κάποτε ήταν μια φτηνή ελληνική απόλαυση, είναι και αυτά πλέον πολύ ακριβά. Από 3 ευρώ και πάνω το κιλό τα περισσότερα, αύξηση δηλαδή 50% το λιγότερο και τιμές που πριν από λίγα χρόνια θα φάνταζαν εξωφρενικές.
Γι’ αυτό και, μετά από πίεση τόσων πολλών χρόνων (δεκαπέντε!), οι περισσότεροι δεν βρίσκουν καν το κουράγιο να χαμογελάσουν, τα πρόσωπα στους δρόμους είναι σκυθρωπά. Οι μόνοι που γελάνε καμιά φορά πίνοντας την μπίρα τους είναι οι μετανάστες, θυμίζοντας την Ελλάδα του 1950 και του ’60 που βλέπουμε σε παλιές ταινίες και σε ξεχασμένα ρητά όπως το «η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Στη χώρα τους σίγουρα είχαν ακόμα λιγότερα, οπότε η φτώχεια διασκεδάζεται. Οσο για τους τουρίστες… Ούτε αυτούς τους βλέπει κανείς να γελάνε ιδιαίτερα, ο τουρισμός είναι για τους περισσότερους ετήσια οικογενειακή υποχρέωση, μπορεί κάποιος να έχει πληρώσει τις μισές του αποταμιεύσεις για να απολαύσει λίγο ήλιο, αλλά τα ανικανοποίητα παιδιά του να γκρινιάζουν αφόρητα.
Ποιοι γελάνε; Σχεδόν κανείς, αφού ούτε η περίφημη παρέα –που τόσο τραγουδήθηκε αλλά και κατακρίθηκε στο παρελθόν– δεν είναι δημοφιλής πλέον, ούτε η τέχνη προσφέρει μεγάλες κοινές εμπειρίες για να γελάσει ή να κλάψει κανείς μαζί με άλλους. Ισως να γελάει μόνο το 0,8 των καταθετών που έχει πάνω από 100.000 στην τράπεζα και διαθέτει το 44% των συνολικών καταθέσεων, αλλά και πάλι: ορισμένοι από αυτούς πιο πολύ θα περιγελούν τους υπόλοιπους, παρά θα γελάνε οι ίδιοι. Κάτι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο ζωής μας, μπας και (ξανα)γελάσει το χειλάκι μας…
