Στις συζητήσεις μας σχολιάζουμε συχνά δηλώσεις και πολιτικές ακροδεξιών ηγετών και κομμάτων ως εξής: «αδιανόητο». Ενίοτε ακολουθεί και ένας ηθικός πανικός. Νομίζω ότι πρέπει να το σταματήσουμε αυτό. «Αδιανόητο» και ριζοσπαστική πολιτική δεν πάνε μαζί. «Αδιανόητο» και καταγγελία του «There Is No Alternative» δεν πάνε μαζί. «Αδιανόητο» και «η Σοσιαλδημοκρατία έχει πεθάνει» δεν πάνε μαζί. «Αδιανόητο» και «Δεν υπάρχουν κεντρώες λύσεις» δεν πάνε μαζί. «Αδιανόητο» και ανάγκη επιστροφής της πολιτικής δεν πάνε μαζί. Έχουμε γίνει συντηρητικοί και κριτικάρουμε τους συντηρητικούς που ριζοσπαστικοποιούνται. Δεν έχουμε κοινωνιολογική και πολιτική φαντασία και τη λέμε στους άλλους που ονειρεύονται τις δικές τους ριζικές αλλαγές. Νεανίζει η Δεξιά, γερνάει η Αριστερά. Θέλουμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά μας φοβίζουν όλα –μην και πούμε τίποτα «αδιανόητο». Είμαστε μόνο για να καταγγέλλουμε το «τέλος της Ιστορίας», όχι και για να λερώσουμε τα χέρια μας στον τροχό της. Θέλουμε πολιτική σύγκρουση, αλλά μην πούμε και καμιά υπερβολή, καμιά παλιοκουβέντα και μας πάνε στα δικαστήρια. Οι δεξιοί μπορούν να είναι μιζαδόροι και λαδιάρηδες –αδιανόητο είναι να τους λέμε γιατί θα πέσουν να μας φάνε. Και –προς Θεού– μην τσακωθούμε με την κοινωνική βάση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ κ.λπ. Δεν θα τσακωθούμε και με τους διπλανούς μας τώρα. Θα λέμε για το 41%, το κοινωνικό μπλοκ της ΝΔ κ.λπ., αλλά τελικά πάλι θα φταίει το 1%, το μεγάλο κεφάλαιο και οι 200 οικογένειες. Πολιτική σύγκρουση χωρίς κοινωνική σύγκρουση. Ριζοσπαστικές παρόλες…
Ας μπω όμως στο ψητό. Ας πω μερικά «αδιανόητα» που –κατά τη γνώμη μου– χωρίς αυτά είναι αδιανόητο να σταματήσει η παρακμή της ελληνικής κοινωνίας – όχι ότι δεν τα έχετε διαβάσει κι εδώ και αλλού…
Μετανάστες, αλλιώς αργός θάνατος
Όποιος λέει ότι υπάρχει οποιαδήποτε πιθανότητα να επιβιώσει η ελληνική κοινωνία χωρίς να έρθουν ένα εκατομμύριο μετανάστες στην επόμενη γενιά μάς κοροϊδεύει. Για παράδειγμα, η ελληνική αγροτική τάξη δεν μπορεί να αναπαραχθεί χωρίς νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ήδη ζουν στην Ελλάδα και όσων θέλουν να έρθουν να ζήσουν εδώ. Για την ακρίβεια, τελειώνει. Και γι’ αυτό οι τιμές των τροφίμων θα αυξηθούν κι άλλο νομοτελειακά. Και η εγκατάλειψη της υπαίθρου να ενταθεί νομοτελειακά. Και οι φωτιές θα είναι πιο καταστροφικές νομοτελειακά. Και η κοινωνία μας θα γερνάει ασταμάτητα χάνοντας κάθε ικμάδα της –δεν κουβεντιάζουμε καν για ριζοσπαστικές αλλαγές, αυτές θέλουν αντίστοιχα κοινωνικά υποκείμενα, θέλουν νιάτα. Και τα ασφαλιστικά ταμεία θα βουλιάζουν και οι συντάξεις θα μειώνονται κ.λπ., κ.λπ. Να έρθουν κι άλλοι μετανάστες, λοιπόν, δεν είναι αδιανόητο, είναι το μόνο διανοητό.
Χάγη, αλλιώς αργός θάνατος
Όποιος λέει ότι η χώρα μας παίζει να ορθοποδήσει χωρίς να πάψουμε να πετάμε τα λεφτά μας στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς μάς κοροϊδεύει. Διότι κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Εξίσου αδιανόητο είναι να μειωθούν αν δεν λύσουμε τις διαφορές μας με την Τουρκία, την οποία δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε στρατιωτικά. Και εξίσου αδιανόητο είναι να λύσουμε τις διαφορές μας, αν δεν πούμε στον ελληνικό λαό ότι στις έξι διαφορές που –πολύ σωστά λέει ο Αλέξης Ηρακλείδης ότι– έχουμε με την Τουρκία στις τρεις έχουν αυτοί δίκιο. Και είναι αδιανόητο ότι, ενώ δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε παραχωρώντας τις τρεις και τίποτα να κερδίσουμε από τις άλλες τρεις, δεν υπάρχει ένα αριστερό κόμμα να το υποστηρίξει. Κοντολογίς, για να γλυτώσουμε από αυτό το διαρκές μνημόνιο, το μόνο διανοητό είναι να πάμε στη Χάγη και να τελειώνουμε.
Tax the rich και τους φοροφυγάδες, αλλιώς αργός θάνατος
Αυτό το θέμα θα το θίγω μέχρι να υπάρξει επιτέλους ένα κόμμα που θα πει ότι πρέπει πληρώνονται οι φόροι για να μειωθούν –και όχι το αντίστροφο. Μέχρι να πει ότι όλα τα δημόσια αγαθά σε μια κοινωνία εξαρτώνται από τους φόρους. Μέχρι να πει ότι οι φόροι είναι όχι αναγκαίο κακό, αλλά απαραίτητο καλό. Μέχρι να πει ότι δεν είναι οκ να μην πληρώνουν οι επιχειρηματίες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες επειδή μπορούν. Μέχρι να πούμε κι εμείς στους φίλους και τους συγγενείς μας που μπορούν να φοροδιαφεύγουν ότι δεν είναι καλή φάση αυτό. Μέχρι να σταματήσουμε να λέμε ότι όλοι όσοι φοροδιαφεύγουν το κάνουν από ανάγκη και όχι από επιθυμία να βγάλουν περισσότερα λεφτά, τη στιγμή που οι μισθωτοί δεν μπορούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Μέχρι να καταλάβουμε ότι η μεγάλη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου δεν μπορεί να καταπολεμηθεί όσο έχει ως κοινωνική ασπίδα την κουλτούρα της μικρής φοροδιαφυγής με τη μεγάλη κοινωνική ενδοχώρα και τη διάχυτη ρητορική υπέρ της φοροδιαφυγής που λειτουργεί ως αξιακό υπόστρωμα που πριμοδοτεί τα δεξιά κόμματα έναντι των αριστερών. Μέχρι να καταλάβουμε ότι αριστερό πρόγραμμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς φόρους από το μεγάλο κεφάλαιο, από το μικρό κεφάλαιο, από τους ελεύθερους επαγγελματίες που βγάζουν πολύ παραπάνω από τους μισθωτούς, και από όσους νοικιάζουν διαμερίσματα. Αλλιώς απολαύστε ελεύθερα το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» που κυριαρχεί στην αποσυλλογικοποιημένη κοινωνίας μας. Προσωπικά, δεν μου φαίνεται αδιανόητο να ζητάω από κοντινούς μου ανθρώπους να πληρώνουν τους φόρους τους την ίδια στιγμή που υποστηρίζω σθεναρά «Tax the rich».
